LE B.U.B. EXIGE UNE REFEDERALISATION IMMEDIATE DE LA POLITIQUE ENVIRONNEMENTALE
Non pas Molenbeek, le chocolat ou le cholestérol, mais bien le fédéralisme linguistique constitue le plus grand danger en Belgique. Après plus de 6 ans de négociations, les particrates des différents gouvernements régionaux et fédéral ont finalement atteint un accord sur une position commune de la Belgique en matière de réduction des gaz à effet de serre. La façade est donc sauvée juste à temps tandis que le sommet à Paris sur le climat touche à sa fin. Pour le B.U.B., la bêtise particratique et fédéraliste a assez duré : l’environnement doit redevenir belge !
Par la deuxième réforme de l’Etat 1980, le gouvernement de Martens a décidé de scinder la politique de l’environnement au sein de la petite Belgique pour assouvir les aspirations fédéralistes, régionalistes, opportunistes et séparatistes de certains particrates. Cette régionalisation a été décidée sans aucune vision environnementale et dans un but purement nationaliste. Qui plus est, la régionalisation s’est faite de manière inconstitutionnelle.
La Belgique et les Belges payent les frais de cette erreur particratique e.a. parce qu’il fallait plus de 6 ans pour arriver in extremis à un accord national sur le climat. Un accord qui – faut-il le préciser – est peu ambitieux, voire bancal, vu qu’il est le résultat d’un marchandage politico-communautariste, non seulement entre quatre gouvernements, mais aussi entre huit partis.
Par ailleurs, cet accord peut annulé du jour au lendemain par chacun des parties signataires. Le comité interministeriel qui l’a conclu n’est d’ailleurs controlé par aucun parlement. Vit-on encore dans une démocratie?
De plus, chaque région a développé sa propre politique environnementale sans concertation avec les autres régions ou le niveau fédéral. Ainsi, le soi-disant fédéralisme de coopération s’avère une illusion. Il s’agit d’un système totalement incohérent qui boycotte la synergie tout en favorisant l’éparpillement des moyens et du personnel. Ainsi, la délégation belge s’est rendue avec 6 ministres avec un cortège d’une centaine de personnes à Paris. Quelle est l’empreinte écologique de cette petite armée de particrates et de bureaucrates ?
Peut-on encore se ridiculiser davantage en tant qu’Etat? Et dire qu’il y a des génies fédéralistes qui veulent transformer la communauté germanophone en une région à part entière. Sans doute cela sauvera-t-il le climat!
Cette cacophonie institutionnelle et ce manque de coopération intra-belge font en sorte que le nord de la Belgique est l’une des zones les plus polluées de l’Europe, ce qui provoque évidemment de nombreux décès prématurés et de multiples maladies liées à la pollution.
Pour le B.U.B., c’est le fédéralisme qui est le danger public numéro 1. Puisque ce fédéralisme a été installé et développé par la particratie, c’est aussi cette dernière qui menace la cohésion de la Belgique et la santé des Belges. C’est la raison pour laquelle le B.U.B. – en attendant l’abolition du fédéralisme et la restauration de la Belgique unitaire – plaide pour une refédéralisation immédiate de la politique de l’environnement dans la petite Belgique. Maintenir le système actuel, qui a clairement démontré son absurdité, est irresponsable, voire criminel !
DE B.U.B. EIST EEN ONMIDDELLIJKE HERFEDERALISERING VAN HET MILIEUBELEID
Neen, het is niet Molenbeek, chocolade of cholesterol, maar wel het taalfederalisme dat het grootste gevaar in België vormt. Na meer dan zes jaar onderhandelen hebben de particraten uit de verschillende regionale regeringen en het federale niveau eindelijk een akkoord bereikt over de gemeenschappelijke Belgische houding inzake de vermindering van uitlaatgassen. De schijn wordt dus net op tijd hooggehouden terwijl de Parijse klimaattop op zijn einde loopt. Voor de B.U.B. is het genoeg geweest met de particratische en federalistische flauwekul : milieu moet weer Belgisch worden !
Bij de tweede staatshervorming van 1980 besloot de regering-Martens om het milieubeleid van het kleine België te splitsen om zo de federalistische, regionalistische, opportunistische en separatistische honger van sommige particraten te stillen. Deze regionalisering werd niet ingegeven door de minste milieubekommernis en kwam er louter uit nationalistische overwegingen. Wat meer is, ze werd op een ongrondwettelijke wijze doorgevoerd.
België en de Belgen betalen de tol van deze particratische vergissing, o.a. omdat het in extremis bereiken van een nationaal klimaatakkoord meer dan zes jaar aansleepte. Een akkoord dat – moeten we het nog vermelden – weinig ambitieus en zelfs wankel is daar het het resultaat is van een politiek-communautaire koehandel, niet alleen tussen vier regeringen, maar ook tussen acht partijen. Overigens kan dit akkoord van de ene op de andere dag eenzijdig door elkeen van de ondertekenaars opgezegd worden. De interministeriële conferentie die het akkoord bereikte, wordt trouwens door geen enkel parlement gecontroleerd. Leven we eigenlijk nog wel in een democratie?
Bovendien heeft ieder gewest zijn eigen milieubeleid ontwikkeld zonder overleg met de andere gewesten of met de federale staat. Zo blijkt het zogezegde samenwerkingsfederalisme een illusie te zijn. Het gaat om een volledig incoherent systeem dat elke synergie boycot terwijl de versnippering van middelen en personeel in de hand gewerkt wordt. Zo begaf de Belgische delegatie zich naar Parijs met niet minder dan zes ministers en hun gevolg van een hondertal personen. Wat zou de ecologische voetafdruk van dit legertje parti- en bureaucraten kunnen zijn?
Kan men zich als staat nog belachelijker maken? En zeggen dat er federalistische genieën rondlopen die de Duitstalige gemeenschap tot een volwaardig gewest willen omvormen. Zonder twijfel zal het klimaat er beter van worden !
Dit institutioneel imbroglio en het gebrek aan intra-Belgische samenwerking zorgen ervoor dat het noorden van België één van de meest vervuilde regio’s van Europa is, wat uiteraard voor vele door de vervuiling veroorzaakte vroegtijdige overlijdens en ziekten zorgt.
Voor de B.U.B. is het federalisme het voornaamste publiek gevaar. Aangezien dit federalisme door de particratie geïnstalleerd en ontwikkeld werd, is het ook die laatste die de cohesie van België en de gezondheid van de Belgen bedreigt. Dat is de reden waarom de B.U.B. – in afwachting van de afschaffing van het federalisme en het herstel van het unitaire België – eist dat de milieupolitiek in het kleine België onmiddellijk geherfederaliseerd wordt. Het huidige systeem handhaven, waarvan de absurditeit duidelijk aangetoond is, is niet alleen onverantwoord, maar zelfs crimineel !
