FEDERALISME ET INSECURITE : IL Y A UN LIEN
La marche silencieuse à l’honneur du jeune assassiné Joe Van Holsbeeck qui s’est tenue à Bruxelles le 23 avril, presque jour pour jour 13 ans après la grande marche contre le fédéralisme de 1993, laissera des traces. La société belge s’est déconnectée de ses politiciens. Le mécontentement est grand vis-à-vis du monde politique.
Et pour cause : les politiciens préfèrent s’occuper de querelles communautaires au lieu de penser à la sécurité, la police et la justice. Ainsi, les réformes de l’Etat ont transféré d’énormes masses d’argent vers les communautés et les régions qui n’en ont nullement besoin. De plus, la dette publique n’a pas suivi ce mouvement de transfert. La conséquence de ce détricotage de la Belgique est que le gouvernement fédéral ne trouve plus les moyens pour financer une bonne police et une bonne justice. Les victimes d’actes d’agression ne peuvent être indemnisées dans de nombreux cas. Le Fonds d’aide aux victimes d’actes intentionnels de violence n’intervient qu’en cas d’atteinte physique et de plus, seulement partiellement. Les malfrats sont donc gagnants.
Le premier politicien qui ose encore défendre le fédéralisme comme un bienfait pour les Belges ne vit pas dans la réalité et ferait mieux d’arrêter la politique tout de suite.
FEDERALISME EN ONVEILIGHEID : ER IS EEN VERBAND
De stille mars ter ere van de vermoorde jongen Joe Van Holsbeeck, die plaats heeft gehad te Brussel op 23 april, bijna dag op dag 13 jaar na de grote mars tegen het federalisme van 1993, zal zijn sporen nalaten. De Belgische maatschappij heeft geen voeling meer met zijn politici. De ontevredenheid is groot ten overstaan van de politieke wereld.
En met reden: de politici verkiezen zich bezig te houden met communautaire twisten in plaats van te denken aan veiligheid, politie en justitie. Zo hebben de staatshervormingen massa’s geld overgebracht naar de gemeenschappen en gewesten die het helemaal niet nodig hebben. Bovendien heeft de staatsschuld deze transfertbeweging niet gevolgd. Het gevolg van deze ontrafeling van België is dat de federale regering geen middelen meer vindt om een goede politie en justitie te financieren. De slachtoffers van agressiedaden kunnen in vele gevallen niet vergoed worden. Het Fonds voor hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden komt alleen maar tussen in geval van fysieke schade en bovendien slechts gedeeltelijk. De boeven zijn dus de winnaars.
De eerste politicus die het federalisme nog durft te verdedigen als een voordeel voor de Belgen leeft niet in de realiteit en zou beter onmiddellijk ophouden met politiek.
