GEMENGDE GEVOELENS BIJ HET POLITIEKE LEVEN VAN “GOD” STEVAERT
Op 2 april 2015 stapte minister van Staat Steve Stevaert (sp.a) uit het leven. Vermoedelijk pleegde hij deze wanhoopsdaad als gevolg van het feit dat hij voor de correctionele rechtbank moest verschijnen ten gevolge van een in 2010 gepleegde verkrachting. De B.U.B. heeft gemengde gevoelens bij het politieke leven van deze man.
Gedurende vele jaren (1982-2005 en nadien 2005-2011) was hij actief op lokaal en provinciaal niveau. Hij werd de eerste socialistische burgemeester van Hasselt en later provinciegouverneur van Limburg (2007-2011). Hij was ook enkele jaren bestuurder bij verzekeraar Ethias (2008-2011), maar blonk daar vooral uit door onkunde en afwezigheid.
Vanaf medio jaren 1990 zetelde hij achtereenvolgens in de toenmalige “Vlaamse” raad en executieve. Onder het voorzitterschap van Stevaert lukte het zijn partij om de tweede grootste in België te worden (2003). Ter vergelijking: waar sp.a-spirit in 2003 nog 23 zetels haalde, is het aantal SP.a-zetels vandaag tot 13 gereduceerd. Steve haalde ook een enorm aantal voorkeurstemmen. Samen met Verhofstadt (VLD), Leterme (CD&V), Jean-Marie Dedecker (ex-VLD) en De Wever (N-VA) maakt hij deel uit van de Nederlandstalige politici die voornamelijk door een enorme media-aandacht groot werden, ongetwijfeld omdat ze zo flamingantisch waren.
Stevaert was inderdaad een flamingant:
– Stevaert was de architect van het kartel sp.a-spirit (een restant van de Volksunie). Dit kartel bestond tot in 2008 en zou de al zeer flamingantische SP.A zo mogelijk nog “Vlaams”-nationalistischer maken.
– Stevaert pleitte herhaaldelijk voor een volledige splitsing van mobiliteit en verkeer, m.i.v. de NMBS. Wat dat laatste betreft was hij zelfs fier dat hij één van de eerste politici was die dit zei (zie het boek Steve op de rooster, Brussel, 2003, waarin de journalist Yves De Smet Stevaert interviewt)
– In 2004 verklaarde hij achter de vraag voor een snelle splitsing van de gezondheidszorg te staan (DS 24.11.04). Het budget van de gezondheidszorgen bedraagt ca. 40% van de sociale zekerheid. Erg socialistisch kan men dit standpunt dus niet noemen.
– Nog in dat jaar pleitte hij voor de vorming van een “Vlaams front”, dat inhield dat een nieuwe “Vlaamse” regering niet mocht gevormd worden zonder een nieuwe staatshervorming (waarvoor de gemeenschappen en gewesten nochtans niet bevoegd zijn). De bedoeling van Stevaert bleek duidelijk uit volgende woorden: “we zijn twee landen in één koninkrijkje aan het worden. Dat wordt elke dag een beetje duidelijker”.
– Tijdens de formatiecrisis van 2010 verklaarde Stevaert dat de socialisten “veel ‘Vlaamser’ moesten zijn” (sic) (De Zevende Dag, 26.09.10).
Stevaert bleek ook, zoals zovele particraten, lid te zijn van een Hasseltse vrijmetselaarsloge (De Morgen 29 oktober 2011)
Met democratie of socialisme heeft dat niet veel te maken.
Nochtans was de periode waarin Stevaert op het hoogtepunt van zijn politieke roem stond, er één van relatieve communautaire rust. Hij heeft zelf ook geen direct aandeel in een staatshervorming (behoudens dan in de defederalisering van wapenhandel in 2003, toen hij voorzitter van de sp.a was). Hij was ook graag gouverneur van de provincie Limburg, wat zijn flamingantisme een beetje temperde, vooral op het einde van zijn politieke carrière.
De B.U.B. heeft dan ook gemengde gevoelens bij het politieke leven van Steve Stevaert. Hij was een goede Limburger, maar ook een flamingant. Dat laatste wordt in de media niet gezegd, maar is wel een verklaring voor het feit dat de flamingantische media hem, ondanks een zeer beperkt staatsmanschap, als een “god” op handen hebben gedragen, wat uiteraard overdreven en zelfs potsierlijk is.
DES SENTIMENTS MIXTES PAR RAPPORT A LA VIE POLITIQUE DU “DIEU” STEVAERT
Le 2 avril 2015, le ministre d’Etat Steve Stevaert (sp.a) a mis fin à ses jours. Probablement, il a commis cet acte de désespoir en raison du fait qu’il devait comparaître devant le tribunal correctionnel pour une affaire de viol commis en 2010. Le B.U.B. a des sentiments mixtes par rapport à la vie politique de cet homme.
Pendant de nombreuses années (1982-2005 et puis 2007-2011), il a été actif au niveau local et provincial. Il est devenu le premier bourgmestre socialiste de Hasselt et plus tard gouverneur de la province du Limbourg (2007-2011). Il a également été durant quelques années administrateur de l’assureur Ethias (2008-2011), mais il y a brillé principalement par son ignorance et son absence.
A partir du milieu des années 1990, il a siégé successivement au conseil “flamand” de l’époque et puis à l’exécutif « flamand ». Sous la présidence de Stevaert, le SP.a a réussi à devenir le deuxième parti de la Belgique (2003). A titre comparatif : le sp.a-spirit a obtenu 23 sièges en 2003, tandis que le SP.a n’en a plus que 13 aujourd’hui. Stevaert obtenait également un nombre important de voix de préférence. Avec Verhofstadt (VLD), Leterme (CD&V), Jean-Marie Dedecker (ex-VLD) et De Wever (N-VA), il fait partie des hommes politiques néerlandophones qui sont devenus populaires principalement par leur accès facile aux médias, sans doute en raison de leur flamingantisme.
En effet, Stevaert était flamingant :
– Stevaert a été l’architecte du cartel sp.a-spirit (un restant de la Volksunie). Ce cartel a existé jusqu’en 2008 et a rendu le sp.a, un parti déjà très flamingant, si possible, encore plus flamingant ;
– A plusieurs reprises, Stevaert a plaidé pour une scission totale de la mobilité et de la circulation, y compris de la SNCB. A cet égard, il était même fier d’être l’un des premiers politiciens d’avoir formulé ces revendications (voir le livre Steve op de rooster, Bruxelles, 2003, dans lequel le journaliste Yves Desmet a interviewé Steve Stevaert) ;
– En 2004, il a déclaré être partie prenante pour une scission rapide des soins de santé (DS 24/11/04). Puisque le budget des soins de santé s’élève à environ 40% de la sécurité sociale, ce point de vue n’est pas très socialiste.
– Aussi en 2004, il a appelé à la formation d’un “front flamand” c’est-à-dire qu’un nouveau gouvernement “flamand” ne pouvait être formé sans une nouvelle réforme de l’Etat (les communautés ni les régions ne sont par ailleurs compétentes en cette matière). Les intentions de Stevaert ressortent clairement de la déclaration suivante: «Nous sommes en train de devenir deux pays dans un petit royaume. Cela se voit chaque jour de plus en plus “.
– Au cours de la crise de formation du gouvernement de 2010, Stevaert a déclaré que les socialistes devaient devenir beaucoup plus « flamands» (sic) (De Zevende Dag, 26.09.10).
Stevaert s’averait aussi être membre, comme bien d’autres particrates, d’une loge maçonnique à Hasselt (De Morgen 29 octobre 2011).
Néanmoins, la période pendant laquelle Stevaert fut au sommet de sa gloire politique, fut relativement calme sur le plan communautaire. Stevaert n’a pas non plus directement participé à une réforme de l’Etat (sauf lors de la défédéralisation de l’exportation des armes en 2003, lorsqu’il était président de la sp.a). Il aimait également sa fonction de gouverneur de la province du Limbourg, ce qui a un peu tempéré son flamingantisme, surtout vers la fin de sa carrière politique.
Le B.U.B. a donc des sentiments mitigés par rapport à la vie politique de Steve Stevaert. Il était un bon Limbourgeois, mais aussi un flamingant. Son flamingantisme n’est pas relevé par les médias, mais explique la raison pour laquelle les médias flamingants l’ont adulé comme un « dieu », en dépit de son sens de l’Etat peu développé, ce qui est évidemment exagéré, voire grotesque.
