FÉLICITATIONS AUX DIABLES ROUGES !
Pour les Diables Rouges la Coupe du Monde est terminée. D’une part, ils ont réalisé un beau tournoi en atteignant les quarts de finale après 12 ans d’absence dans de grandes compétitions internationales et la deuxième fois dans l’histoire de notre football national. D’autre part, ils ont raté l’occasion d’entrer dans l’histoire internationale du football en se plaçant parmi les 4 meilleures équipes comme en 1986. Leur quart de finale contre l’Argentine a démontré que les Diables Rouges, malgré tout le talent rassemblé, manquent d’expérience dans les grands tournois et surtout lorsqu’ils jouent contre les géants du football international. Le prochain objectif devrait être maintenant de devenir Champion d’Europe en 2016, ce qui serait une très belle ambition.
Le premier juillet 2014, les Diables Rouges se sont qualifiés pour les quarts de finale du Championnat du Monde de Football au Brésil suite à une victoire mémorable contre les Etats-Unis (2-1 après prolongations). Ce n’est que la deuxième fois dans notre histoire que les Belges réussissent cet exploit. Lors d’un match plein d’émotions, nos compatriotes ont dominé leurs adversaires durant environ 105 minutes, tout en se créant un trentaine d’occasions.
Le gardien de but américain, Tim Howard, a effectué 15 arrêts, le nombre le plus élévé à une Coupe du Monde depuis … 1966. La Gazetto dello Sport (Italie), l’un des quotidiens sportifs les plus influents au monde estime que “La Belgique, qui (est) peut-être l’équipe la plus attractive du Mondial par la quantité de ses jeunes talents, a joué la meilleure rencontre de ce Mondial“.
Après des victoires contre l’Algérie (2-1) (17.06.2014), la Russie (1-0) (22.06.2014) et la Corée du Sud (1-0) (26.06.2014), notre équipe nationale s’était déjà assurée d’une place parmi les meilleurs 16 pays du monde. Le 26 juin, la Belgique a remporté son dernier match de poule contre la Corée du Sud (1-0) avec une équipe-« B » et à dix contre onze durant plus que 45 minutes après le carton rouge reçu par Steven Defour.
Si la Belgique avait gagné son match contre l’Argentine samedi le 5 juillet, elle aurait pu être classée en tête de la liste officieuse de la FIFA.
Les Diables Rouges sont restés invaincus au cours de quatorze rencontres officielles. Ils n’ont jamais fait mieux. Au total, la Belgique n’a encaissé que six buts pendant ces rencontres. Avec la Colombie, l’Argentine, l’Allemagne et les Pays-Bas, la Belgique a été d’ailleurs le seul pays qui a eu le maximum de 9 points, ce qui lui a permis de devenir le vainqueur du groupe. Ce nombre de points est également historique.
L’enthousiasme de la population, qui s’exprime à travers tout le pays au moyen de nombreux drapeaux belges aux façades et aux voitures ainsi que lors de rassemblements populaires pendant les matchs des Belges diffusés sur écran géant, est lui aussi historique. Il en dit long sur la fierté nationale et le désir d’unité des Belges, malgré les agitations (con)fédéralo-séparatistes de la particratie.
13 juin 1982: la Belgique bat l’Argentine lors du match d’ouverture du Mundial en Espagne – 13 juni 1982: België verslaat Argentinië tijdens de openingsmatch van de Mundial in Spanje
PROFICIAT, RODE DUIVELS !
Voor de Rode Duivels zit het WK erop. Enerzijds hebben ze een sterk toernooi afgewerkt door na twaalf jaar afwezigheid op een grote internationale competititie zich meteen bij de laatste acht landen te scharen (de tweede keer in onze nationale voetbalgeschiedenis). Anderzijds hebben ze een unieke kans laten liggen om internationale voetbalgeschiedenis te schrijven door zich bij de 4 beste ploegen te plaatsen zoals in 1986. Hun kwartfinale tegen Argentinië maakte duidelijk dat de Rode Duivels, ondanks al het verzameld talent, toernooi-ervaring missen, en zeker tegen de grootmachten van het internationale voetbal. Het volgende doel zou nu moeten zijn om Europees kampioen te worden in 2016, wat een zeer mooie ambitie zou zijn.
Op 1 juli 2014, hadden de Rode Duivels zich, na een gedenkwaardige overwinning op de Verenigde Staten (2-1 na verlengingen) voor de kwartfinale van het WK Voetbal in Brazilië geplaatst. Het is slechts de tweede keer in onze nationale geschiedenis dat het de Belgen lukt om deze heldendaad te realiseren. Tijdens een wedstrijd, die bol stond van emoties, hebben onze landgenoten ongeveer 105 minuten hun tegenstanders gedomineerd. Daarbij creërden ze een dertigtal kansen.
De Amerikaanse keeper, Tim Howard, heeft 15 reddingen verricht, het hoogste aantal op een Wereldbeker sedert … 1966. De Gazetto dello Sport (Italië), één van de meest invloedrijke sportbladen ter wereld oordeelt dat: “België dat misschien de meest aantrekkelijke ploeg van dit wereldkampioenschap (is) door zijn hoeveelheid jonge spelers, de beste wedstrijd op deze mundial heeft gespeeld“.
Na zeges tegen Algerije (2-1) (17.06.2014) en Rusland (1-0) (22.06.2014) had onze nationale ploeg zich al verzekerd van een plaats bij de laatste 16 ter wereld. Op 26 juni won België ook zijn laatste groepsmatch tegen Zuid-Korea (1-0) (26.06.2014), ondanks het feit dat de Rode Duivels met een B-Elftal meer dan 45 minuten met tien tegen elf speelden na een rode kaart door Steven Defour.
Als België op zaterdag 5 juli zijn match tegen Argentinië had gewonnen, kon het de eerste plaats op de officieuze FIFA-wereldranglijst veroveren.
De Rode Duivels bleven veertien wedstrijden met inzet ongeslagen: nooit eerder deden ze het beter. In totaal incasseerde België in al die wedstrijden slechts zes doelpunten. Samen met Colombië, Duitsland, Argentinië en Nederland is België bovendien het enige land dat het maximum van de punten haalde en zo groepswinnaar werd. Ook dat puntenaantal is historisch.
Het enthousiasme onder de bevolking, dat zich onder andere uit in onnoemelijk veel met een tricolore bevlagde gevels en auto’s alsook door volkstoelopen tijdens de wedstrijden van de Rode Duivels die op reuzenschermen uitgezonden worden, is ook historisch en spreekt boekdelen over de nationale trots en de wil tot eenheid die er onder de Belgen leeft, ondanks het aanhoudende separatistisch-(con)federalistisch gestook van de particratie.
