BRUNO TOBBACK DESCEND LE FEDERALISME LINGUISTIQUE
A la veille de la Fête du Travail socialiste du 1er mai 2014, Bruno Tobback, le président du SP.A, a fait une déclaration très importante. Nous le citons: “Pour autant qu’il y ait eu encore quelqu’un qui en doutait, il a été démontré définitivement en 2010 et en 2011 que les réformes de l’Etat ne répondent pas aux souhaits de la population de notre pays”. Autrement dit, selon Bruno Tobback, le fédéralisme linguistique belge – dont les “réformes de l’Etat” qui vident le niveau central de sa substance sont une expression – ne constitue pas une réponse aux besoins des Belges.
Il n’y a pas de doute sur ce que le politicien voulait dire. Le mot “définitif” en est la preuve. En même temps, Tobback a également jeté le confédéralisme à la poubelle. Ces propos durs étonnent vu que le SP.A a négocié la sixième “réforme” de l’Etat – sous la houlette toutefois de son prédécesseur Caroline Gennez – en plaidant pour davantage de scissions dans le cadre de la soi-disant ”Union Belge” de Vande Lanotte.
Or, celui qui rejette tant les réformes de l’Etat stériles et donc le fédéralisme linguistique ainsi que le confédéralisme (c’est-à-dire le séparatisme) ne peut plaider que pour un retour à la Belgique unitaire. Dans ce sens, force est de constater que la déclaration de Bruno Tobback est historique: depuis les années 1970, aucun président d’un parti traditionnel n’a ouvertement mis en question le fédéralisme linguistique. Logiquement, le SP.a devra donc bloquer l’exécution de la sixième réforme de l’Etat !
BRUNO TOBBACK SABELT HET TAALFEDERALISME NEER
Op de vooravond van het socialistische Feest van de Arbeid van 1 mei 2014, deed Bruno Tobback, voorzitter van de SP.A, een zeer belangrijke uitspraak. We citeren: “Voor zover daar zover nog iemand twijfelde, is in 2010 en 2011 definitief aangetoond dat staatshervormingen geen antwoord zijn op de noden van de bevolking van dit land”. Of, anders gezegd, volgens Bruno Tobback vormt het Belgische taalfederalisme – waarvan “staatshervormingen” in de richting van steeds minder België de uitdrukking zijn – geen antwoord op de noden van de Belgische bevolking.
Er is geen twijfel mogelijk over wat de politicus bedoelde, getuige daarvan het woord “definitief” in zijn toespraak. Tegelijkertijd verwees Tobback ook het confederalisme resoluut naar de prullenmand. Deze harde woorden zijn verwonderlijk daar de SP.A – weliswaar toen zijn voorgangster Caroline Gennez voorzitter was – mee de zesde “staatshervorming” onderhandeld heeft en met haar zogenaamde “Belgische Unie”, het geesteskind van Vande Lanotte, voor nog méér splitsingen pleitte.
Welnu, wie zowel de heilloze staatshervormingen en dus het taalfederalisme alsook het confederalisme (d.w.z. het separatisme) afwijst kan enkel maar pleiten voor een terugkeer naar het unitarisme. In die zin is de uitspraak van Bruno Tobback historisch: nooit eerder sedert de jaren 1970 heeft een voorzitter van een traditionele partij het taalfederalisme in vraag gesteld. Logischerwijze moet de SP.a dan ook de uitvoering van de zesde staatshervorming blokkeren !
