GENADERECHT: PARTICRATIE STEEKT SCHULD OP DE KONING
Op 1 december 2013 raakte via de regimepers bekend dat Koning Filip gratie verleend had aan 11 personen, zoals de Belgische Grondwet hem dat toelaat. Vreemd genoeg wekte dit de verontwaardiging van bijna de hele politieke klasse op, want in realiteit is het niet de Koning die beslist, maar wel de minister van Justitie, i.c. Annemie Turtelboom (VLD). De ware bedoelingen van de particratie en van de flaminganten zijn nochtans sedert lang bekend: de koninklijke functie ondermijnen om zo de Belgische staat aan te vallen. Nochtans heeft de Koning allesbehalve iets verkeerds gedaan, wel integendeel.
Enkel voorbeelden van mensen aan wie gratie verleend werd: een vrouw die halsoverkop met een ziek kleinkind naar het ziekenhuis rijdt en wier papieren niet in orde blijken. Een zieke autobestuurder van 74 die de achteruitkijkspiegel van een andere wagen kapot rijdt en zonder te beseffen dat hij schade heeft aangericht een boete krijgt voor vluchtmisdrijf die hij niet kan betalen. Een man die onterecht veroordeeld voor een klein misdrijf, dat hij niet beging. Niets dat deze communautair-mediatieke hetze verdient dus.
1) Art. 110 van de Grondwet bepaalt: “De Koning heeft het recht de door de rechters uitgesproken straffen kwijt te schelden of te verminderen, behoudens hetgeen ten aanzien van de ministers en van de leden van de Gemeenschaps- en Gewestregeringen is bepaald” (art. 103, 111 en 125 bepalen die modaliteiten). Maar bij zijn aantreden in juli 2013 heeft Koning Filip al gebroken met de traditie van collectieve gratie. Elk dossier wordt nu individueel onderzocht. Of is dat ook weer niet goed?
2) Gelet op het feit dat een minister verantwoordelijk is voor elke daad die de Koning stelt (art. 88 Belg. Grondwet) komt de verantwoordelijkheid voor een gratieverlening toe aan de bevoegde minister, i.c. Annemie Turtelboom (OPEN VLD). Het is dan ook zij die deze genadeverzoeken heeft onderzocht en goedgekeurd. De Koning heeft ze alleen ondertekend. Nochtans verontwaardigde de partijgenoot van de minister, Senator Guido Depadt, zich hierover en vroeg hij zelfs het gratierecht van de Koning af te schaffen, terwijl de koning zelf in deze een zeer minieme rol heeft gespeeld ! Keurt hij zo de acties van zijn partijgenote niet af?
3) De aanvallen op de Koning tonen aan dat de politieke klasse of alleszins het flamingantische deel ervan blijkbaar niets kent van hoe het systeem van gratie werkt. Eerst verkrijgt de minister van justitie informatie van de Procureur des Konings, het Parket-Generaal en zelfs van de gevangenisdirecteur. Daarna wordt een Koninklijk Besluit opgesteld dat aan de Koning wordt voorgelegd, die het document tenslotte enkel ondertekent. Het gaat hier dus niet om één of andere koninklijke willekeur, verre van. Nog belachelijker zijn de aantijgingen al zou het hier om een “middeleeuws systeem” gaan. Zijn de Duitse of Italiaanse president – die ook gratie verlenen – dan ook middeleeuwse figuren?
4) Stel dat de Koning gratieverzoeken niet zou ondertekenen, zou dan geen storm van protest oprijzen, vergelijkbaar met die van april 1990, toen Koning Boudewijn de abortuswet niet ondertekende? Hoe vaak al hebben politici niet verklaard de Koning het recht om wetten te ondertekenen, te bekrachtigen en af te kondigen (art. 108 en 109) te willen onttrekken, zogezegd om een herhaling van die situatie te voorkomen? Moeten we hieruit afleiden dat de Koning wetgevende teksten noch mag tekenen noch mag weigeren te ondertekenen?
5) Veroordeelden kunnen ook vervroegd vrijkomen en hun gevangenisstraf dus niet volledig uitzitten. Het verlenen van gratie is dus ook het wegwerken van een ongelijkheid die erin bestaat dat wegbestuurders met een rijverbod geen strafvermindering kunnen krijgen.
6) “Onze” politici en hun slaafse media geven blijk van totale minachting voor de constitutionele monarchie door te suggereren dat de Koning der Belgen als een despoot zou handelen. Gaat men morgen de Koning ook persoonlijk verantwoordelijk stellen voor de verruiming van de euthanasiewet, voor het eenheidsstatuut van bedienden en arbeiders, voor de pensioenhervorming omdat hij al die wetten ook ondertekent? Is het niet absurd een systeem dat goed werkt te veranderen omdat de Koning zijn handtekening uiteindelijk onderaan een document plaatst?
7) “Onze” politici zijn wel heel goed in het oplossen van problemen die niet bestaan of die ze zelf gecreëerd hebben. Want wat zou er veranderen als het gerecht dit beslist? Als de Koning (lees: de regering) geen gratie meer mag verlenen, maar dit door een gerechtelijk orgaan moet gebeuren, is het bijgevolg een loutere ‘verschuivingsoperatie’, die waarschijnlijk tot hetzelfde resultaat zal leiden. Niets zegt ons evenwel dat een in geldnood verkerend justitieel apparaat – is dat geen fout van de particratie? – deze taak beter zal vervullen dan de bevoegde ministeriële dienst. Opnieuw worden de ware intenties van de critici duidelijk: het genaderecht op zich is niet hun probleem, maar wel de populariteit van de Koning (bewezen door de Blijde Intredes en de peilingen) en bij uitbreiding die van België. Dat diezelfde politici vrolijk de grondwet aan hun laars lappen bij elke “staatshervorming” schijnt daarentegen geen enkel probleem te zijn… Als ze maar op de Koning en België kunnen ‘kappen’. En daarvoor worden graag alle middelen uit de kast gehaald.
We nemen terloops ook akte van het feit dat de flaminganten en particraten blijkbaar tegen genade zijn. De meeste personen aan wie gratie werd verleend, waren volgens de bevoegde minister immers zwaar ziek. Bij uitbreiding zijn ze dus ook tegen… amnestie, een wet die de flaminganten ten gunste van de oorlogscollaborateurs geëist hebben, zelfs als vele onder hen van de Koning al gratie hadden verkregen… Overigens zouden diegenen die zich nu tegen het koninklijke gratierecht keren beter twee keer nadenken. De kans bestaat dat ze het in de toekomst nog nodig zullen hebben.
DROIT DE GRÂCE: LA PARTICRATIE ACCUSE LE ROI
Le 1 décembre 2013, on a appris via la presse du régime que le Roi Philippe avait accordé la grâce royale à 11 personnes comme la Constitution belge le lui permet. Bizarrement, presque toute la classe politique s’en est offusquée parce qu’en réalité, ce n’est pas le Roi qui prend ces décisions, mais le ministre de la Justice, en l’occurrence Annemie Turtelboom (VLD). Les vraies intentions de la particratie et des flamingants en particulier sont pourtant connues depuis belle lurette: saper la fonction royale afin d’attaquer l’Etat belge. Pourtant, le Roi n’a rien fait de mal. Bien au contraire.
Quelques exemples d’affaires grâciées: une femme qui avait précipitamment conduit son petit-enfant malade à l’hôpital sans être munis des documents de bord corrects. Un chauffeur malade, âgé de 74 ans, qui a brisé le rétroviseur d’une autre voiture. L’homme ne se rendait pas compte des dégâts et se voyait infliger une amende pour délit de fuite, amende qu’il ne pouvait pas payer. Un homme qui a été injustement condamné pour un délit qu’il n’a pas commis… Rien qui mérite ce tollé politique et médiatique donc.
1) Selon l’article 110 de la Constitution: “Le Roi a le droit de remettre ou de réduire les peines prononcées par les juges, sauf ce qui est statué relativement aux ministres et aux membres des Gouvernements de communauté et de région.” (art. 103, 111 en 125 stipulent les modalités). Cependant, lors de son intronisation en juillet 2013, le Roi Philippe avait déjà rompu avec la tradition du pardon collectif. Chaque dossier est maintenant traité individuellement. N’est-ce pas bon non plus?
2) Vu qu’un ministre est responsable de chaque acte royal (art. 88 Const. belge), la responsabilité de la grâce appartient au ministre compétent, en l’espèce Annemie Turtelboom (OPEN VLD). C’est donc son ministère qui, avec l’aide de la justice, a examiné ces demandes de grâce. Le Roi n’a fait que signer les arrêtés. Néanmoins, le Sénateur Guido Depadt, membre du même parti, s’en est indigné et a même demandé d’abolir le droit de grâce du Roi, bien que le Roi n’ai joué qu’un rôle très minime ! Ne désavoue-t-il ainsi pas son collègue de parti ?
3) Les attaques contre le Roi démontrent que la particratie ou en tout cas la frange flamingante ne connaissent apparemment rien du fonctionnement du système de grâce. D’abord, le ministre de la justice reçoit des informations du Procureur du Roi, du Parquet-Général et même du directeur de la prison. Ensuite, un Arrêté royal est soumis au Roi qui ne fait que signer le document. Il ne s’agit donc pas d’une quelconque décision arbitraire du Roi, bien au contraire. Encore plus ridicules sont les accusations selon lesquelles il s’agirait ici d’un “système médiéval”. Or, le président allemand ou italien accordent aussi des grâces. Sont-ils donc également des figures moyenâgeuses?
4) Imaginons que le Roi refuse de signer les demandes de grâce; cela ne susciterait-il pas une vague de protestations, comparable à celle d’avril 1990 lorsque le Roi Baudouin refusa de signer la loi sur l’avortement ? A combien de reprises, la particratie n’a-t-elle pas déclaré vouloir enlever au Roi le droit de signer, sanctionner et promulguer des lois (art. 108 et 109), soi-disant pour éviter une répétition de cet incident? Faut-il en déduire que le Roi ne peut ni signer ni refuser de signer des textes normatifs ?
5) Les condamnés peuvent également être libérés anticipativement et par conséquent ne pas purger l’entièreté de leur peine d’emprisonnement. Le fait d’accorder la grâce royale à des chauffards a donc aussi pour but d’éliminer une injustice qui implique que des chauffeurs ayant subi un retrait de permis de longue durée ne peuvent avoir droit à une réduction de leur peine.
6) “Nos” politiciens et leurs médias dociles font preuve d’un mépris total de la monarchie constitutionnelle en suggérant que le Roi des Belges agirait en autocrate. Va-t-on demain affirmer que le Roi est personnellement responsable de l’extension de la loi sur l’euthanasie, du statut unique des employés et des ouvriers, de la réforme des pensions parce qu’il signe toutes ces lois ? N’est-il pas absurde de changer un système qui fonctionne bien parce que le Roi appose sa signature en-dessous d’un document en fin de parcours ?
7) “Nos” politiciens excellent dans la solution de problèmes qui n’existent pas ou qu’ils ont eux-mêmes créés. Car qu’est-ce qui changerait si la justice prenait la décision ? Si le Roi (lisez: le gouvernement) ne peut plus accorder de grâce et que la tâche est reprise par une instance judiciaire, il s’agirait d’un simple “transfert de service”, qui mènerait probablement au même résultat. Or, rien n’indique que l’appareil judiciaire désargenté – n’est-ce pas la faute à la particratie? – ferait un meilleur travail que le service compétent ministériel. A nouveau, les vraies intentions des politiciens sont mises en évidence: ce n’est pas le droit de grâce en soi qui leur pose problème, mais bien la popularité du Roi (prouvée par les Joyeuses Entrées et les sondages) et, par extension, de la Belgique. Que ces mêmes politiciens violent la constitution lors de chaque “réforme” de l’Etat ne semble en revanche pas poser problème…
On prend, en passant, également acte du fait que les flamingants et membres de la particratie semblent être opposés à la grâce. Par extension, ils sont donc contre… l’amnistie, une loi exigée par les flamingants au profit des collaborateurs pendant la guerre, même si beaucoup d’entre eux avaient déjà bénéficié de la grâce royale… En outre, ceux qui s’opposent à l’heure actuelle au pardon royal feraient mieux d’y réfléchir deux fois. Il est bien possible qu’ils en aient encore besoin à l’avenir.
