REFORME DE L’ETAT (10): LA SCISSION SCANDALEUSE DE LA MOBILITE
Si l’on exécute la sixième réforme de l’Etat, la mobilité et la circulation routière en Belgique ne deviendront pas plus simples ou plus sûrs, bien au contraire !
1) Le code de la route deviendra un copier-coller très complexe avec une répartition incompréhensible des compétences entre l’Etat belge et les régions.
2) Les régions assumeront largement la politique en matière de sécurité routière.
3) Concernant les véhicules et les instruments de la circulation, l’éparpillement de compétences témoigne d’une complexité inouïe.
4) La formation à la conduite sera scindée sans raison valable, un primeur européen, ou, plutôt anti-européen.
5) Les régions seront (quasiment) souveraines en ce qui concerne la navigation intérieure. Apparemment, même l’eau connaît des frontières linguistiques…
6) La SNCB deviendra encore plus complexe et la Communauté Métropolitaine de Bruxelles (le petit « cadeau » aux unitaristes) sera une boîte vide. En réalité, elle n’est même pas une boîte vide parce qu’elle n’existe pas encore et ne peut être créée que moyennant l’accord de l’Etat belge et des trois régions. Chaque région dispose d’ailleurs d’un droit de véto.
Vu leur avidité de scinder, “nos” politiciens n’hésitent même plus à mettre en cause les vies des citoyens belges en éparpillant la sécurité routière et en réduisant la politique de mobilité belge à un ensemble chaotique.
De nouveau, aucun débat public n’a été mené sur l’opportunité de la scission de la circulation routière sans qu’on n’ose même mentionner la tenue d’un référendum sur le sujet. La particratie a clairement peur de la contestation puisqu’aucun citoyen belge, hormis quelques extrémistes linguistiques et particrates (mais sont-ils encore belges ceux-là?) ne désire la scission de la mobilité. Les ‘négociateurs’ (un terme par ailleurs très antidémocratique) ont donc décidé cette régionalisation extrêmement importante de façon très sournoise en la submergeant dans une réforme de l’Etat beaucoup plus grande qui devrait soi-disant sauver l’Etat belge.
En réalité, la particratie ne fait que se sauver la peau. En plus d’être anti-belges, “nos” politiciens s’avèrent également très hypocrites.
STAATSHERVORMING (10): DE SCHANDALIGE SPLITSING VAN DE MOBILITEIT
Indien de zesde staatshervorming uitgevoerd wordt, zullen mobiliteit en verkeer in België allesbehalve simpeler of veiliger worden. Integendeel !
1) Het verkeersreglement wordt een zeer complex en chaotisch knip- en plakwerk, waarbij bevoegdheden lukraak tussen de Belgische staat en de gewesten verdeeld worden.
2) Inzake verkeersveiligheid trekken de gewesten het beleid in zeer grote mate naar zich toe.
3) Wat de voertuigen en verkeersinstrumenten betreft is de bevoegdheidsversnippering van een ongekende complexiteit.
4) De rij-opleiding wordt nodeloos gesplitst – een Europese, of anders gezegd ‘anti-Europese’ primeur.
5) De Belgische binnenwateren zullen onder de (quasi-)volledige soevereiniteit van de gewesten vallen. Ook water kent blijkbaar taalgrenzen…
6) De NMBS wordt nog complexer en de Brusselse Hoofdstedelijke Gemeenschap (het zoethoudertje voor de unitaristen) is vooral een lege doos. Sterker nog: ze is zelfs geen doos want ze bestaat nog niet en kan enkel tot stand komen door unanieme intemming van de Belgische staat en de drie gewesten, waarbij elk gewest overigens over een vetorecht beschikt.
In al hun splitsingsdrang aarzelen “onze” politici er zelfs niet meer voor om de levens van Belgische burgers op het spel te zetten door verkeersveiligheid te versnipperen en het Belgische mobiliteitsbeleid te herleiden tot een chaotische wirwar.
Over de wenselijkheid van de splitsing van verkeer werd weerom geen enkel publiek debat gevoerd, laat staan dat er een referendum over werd gehouden. De particratie heeft duidelijk schrik van tegenspraak aangezien geen enkele Belgische burger, tenzij enkele taalextremisten en particraten (maar zijn dat nog Belgen?), de splitsing van verkeer verlangt. De ‘onderhandelaars’ (een uiterst ondemocratisch begrip) voerden deze uiterst belangrijke regionalisering dan ook zeer geniepig door, door ze te doen verzinken in een veel grotere staatshervorming, die zogezegd moet dienen om de Belgische staat te redden.
In werkelijkheid probeert de particratie alleen haar eigen hachje te redden. Naast anti-Belgisch zijn “onze” politici ook nog eens huichelachtig.
