L’UNION EUROPEENNE SAPE LE PROJET FLAMINGANT
Le 16 septembre 2013, le vice-président de la Commission Européenne, Joaquin Almunia, déclarait que « si une partie du territoire d’un Etat membre décide de se séparer, le territoire séparatiste ne sera plus membre de l’Union européenne ». Ce constat est logique. Pourtant, jusqu’à present, la Commission européenne avait fait profil bas en ce qui concerne cette matière sensible. Toutefois, maintenant, elle apporte son soutien explicite à la vision d’Almunia: un important et un nouveau fait politique.
Almunia parlait bien sûr en premier lieu de son propre pays, l’Espagne, où aura lieu en 2014 un référendum sur l’indépendance de la Catalogne. Ce point de vue aura cependant également des conséquences considérables pour d’autres pays, notamment le Royaume Uni, mais aussi la Belgique.
Essentiellement, il y a quatre façons dont un Etat peut disparaître: par l’annexion par un autre Etat (p. ex. l’Autriche par l’Allemagne en 1938), par une guerre civile (par. ex. la Yougoslavie), par consentement mutuel (p. ex. la Tchécoslovaquie) ou par sécession unilatérale (par. ex. le Soudan du Sud). Les flamingants ont toujours insisté sur le fait que l’U.E. fut un allié dans leur lutte. Selon eux, la Belgique s’évaporerait par l’autonomie croissante des régions belges d’une part et de l’Union européenne d’autre part.
La N-VA n’a évidemment pas relayé cette déclaration historique de la Commission européenne. C’est comme si Groen ne disait rien sur la catastrophe nucléaire de Fukushima.
D’autres nationalistes, comme ceux du “Vlaams” Belang, prônent ouvertement une “déclaration d’indépendance unilatérale” par le “parlement” “flamand”. Dans ce cas, il est évident que la Belgique continuera à exister et qu’un Etat tampon flamand sera créé, mais sans Bruxelles, sans les communes à facilités et certaines parties du Brabant “flamand”. Tout comme la Catalogne, le nord de la Belgique ne ferait plus partie de la Belgique avec toutes les conséquences que cela entraîne: un exit de la zone euro et de la zone Schengen ainsi qu’une dette publique que le nouvel Etat « flamand » devrait porter lui-même pour la plus grande partie.
1. Le séparatisme “flamand” (sic) n’est pas un mouvement de sécession, mais une tentative de démanteler un Etat.
Si le V.B. est logique avec lui-même et il appliquera le principe de “l’indépendance unilatérale”, il s’agirait évidemment d’un mouvement sécessionniste. Ce n’est pas une scission avec consentement mutuel de la Belgique. Et même si la Belgique était scindée de façon négociée (lire: de façon anti-démocratique), cela ne veut pas dire que les Etats indépendants deviennent automatiquement membres de l’U.E.
2. Les “Flamands” (sic) constituent la majorité en Belgique de sorte que “la Flandre” (sic) pourra devenir l’Etat successeur de la Belgique (la dette de l’Etat incluse).
Il est absurde de prétendre que la soi-disant “Flandre” deviendrait l’Etat successeur de la Belgique. Peut-être que le V.B. compte sur une sécession de la soi-disant “Wallonie”? Quel vrai courant nationaliste voudrait d’ailleurs être l’Etat successeur du pays qu’il déteste? La Catalogne voudrait-elle devenir l’Etat successeur de l’Espagne?
3. L’U.E. ne peut arrêter l’indépendance “flamande” (sic) parce qu’elle ne pouvait le faire en Tchécoslovaquie ni en Yougoslavie ni dans l’Union Soviétique.
Cette observation n’est pas pertinente parce que les Etats énumérés ne faisaient pas partie de l’Union européenne lors de leur scission. On ne voit donc pas ce que l’U.E. aurait dû faire à l’époque.
En outre, le Kosovo – qui faisait partie de l’ex-Yougoslavie – n’est toujours pas reconnu par certains pays européens, notamment par la Slovaquie, l’Espagne, la Grèce, la Roumanie et Chypre malgré le fait que le Kosovo soit indépendant depuis presque six ans. Pour l’indépendance du Montenégro en 2006, la communauté internationale exigeait un référendum démontrant qu’au moins 55% de la population était d’accord de ne plus faire partie de la Serbie. Apparemment, créer un nouvel Etat en Europe ne devient pas plus facile. Les flamingants ne s’en rendent visiblement pas compte.
Les régionalistes qui souhaitent l’indépendance de leur région ne sont pas seulement contre leur pays, ils sont aussi contre l’Europe. Ils entendent retourner à la féodalité de l’ancien régime. Le B.U.B. l’annonce depuis déjà une décennie, mais il est utile que l’U.E. tient à le souligner également. Les nationalistes qui soutiennent que l’U.E. est leur allié, se trompent. Ils abusent de l’U.E. comme “argument” pour justifier leur séparatisme. Le projet séparatiste de cette petite minorité va de toute façon à l’encontre de la globalisation et de l’européanisation. C’est pourquoi il est voué à l’échec.
EUROPESE UNIE ONDERMIJNT VLAAMS-NATIONAAL PROJECT
Op 16 september 2013 verklaarde de vice-president van de Europese Commissie, Joaquin Almunia, dat een “afgescheiden deel van een lidstaat […] niet langer meer deel zou uitmaken van de Europese Unie”. Dat is natuurlijk de logica zelf. Nochtans had de Europese Commissie zich wat deze gevoelige materie betreft tot op heden op de vlakte gehouden. Maar nu zegt ook de Commissie expliciet haar steun toe aan de visie van Almunia: een belangrijk en nieuw politiek feit in Europa.
Almunia had het in de eerste plaats over zijn eigen land Spanje, waar in Catalonië in 2014 een referendum over onafhankelijkheid wordt gehouden. Maar ook voor andere staten heeft dit standpunt van de Europese Unie vergaande gevolgen, niet in het minst voor het Verenigd Koninkrijk, maar ook voor België.
In wezen zijn er vier manieren waarop een staat kan ophouden te bestaan: door aanhechting door een andere staat (bv. Oostenrijk door Duitsland in 1938), door een burgeroorlog (bv. Joegoslavië), door wederzijdse toestemming (bv. Tsjechoslovakije) of door een eenzijdige afscheiding (bijvoorbeeld Zuid-Soedan). De Vlaams-nationalisten verkondigen steeds dat de E.U. een bondgenoot is in hun strijd. Volgens hen zal België “verdampen” omdat enerzijds de Belgische deelstaten en anderzijds de Europese Unie steeds meer bevoegdheden zullen verwerven.
Bij de N-VA heerste er dan ook totale radiostilte na deze historische uitspraak van de Europese Commissie. Het is alsof Groen niets zou zeggen over de nucleaire ramp in Fukushima.
Andere nationalisten zoals die van het « Vlaams » Belang pleiten openlijk voor een ‘Eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring’ via het “Vlaams” “parlement”. In dat geval is het evident dat België blijft voortbestaan en dat er een zogezegd “Vlaamse” rompstaat ontstaat, zonder Brussel, de faciliteitengemeenten en delen van “Vlaams”-Brabant. Net als Catalonië zou het noorden van België dan buiten België vallen, met alle gevolgen vandien: een exit uit de Europese Unie, een exit uit de eurozone en de Schengenzone, een torenhoge staatsschuld die de nieuwe « Vlaamse » staat grotendeels alleen zal moeten torsen enz.
1. Het “Vlaamse” separatisme (sic) is geen afscheuringsbeweging, maar een streven om een staat volledig te ontbinden.
Indien het V.B. logisch is met zichzelf en het principe van “eenzijdige onafhankelijkheid” toepast, gaat het uiteraard om een afscheuringsbeweging en geen opdeling-met-wederzijdse-toestemming van België. En zelfs als België op een onderhandelde (lees: ondemocratische) manier gesplitst zou worden, dan betekent dat helemaal niet dat de reststaten automatisch lid worden van de E.U.
2. De “Vlamingen” (sic) vormen de meerderheid in België, waardoor “Vlaanderen” (sic) de erfopvolger van België kan worden (de staatsschuld incluis).
Dat het zogenaamde “Vlaanderen” de opvolgersstaat van België zou worden is te gek voor woorden. Rekent het V.B. soms op een eenzijdige afscheuring van het zogenaamde “Wallonië”? Welke echte nationalistische stroming wil nu de opvolgersstaat worden van het land waartegen het zich zo verzet? Zou Catalonië ook de opvolgersstaat van Spanje willen worden?
Zijn de nationalisten overigens bereid om de hele Belgische staatsschuld over te nemen? Die bedraagt nu al meer dan 370 miljard euro. Een astronomisch cijfer. Maar België is (alleen al omwille van zijn naam) kredietwaardig. “Vlaanderen” en “Wallonië” zijn dat niet. De gevolgen van zulke waanzin op de noordelijke economie laten zich raden.
3. De E.U. kan “Vlaamse” onafhankelijkheid (sic) niet tegenhouden, want dat konden ze ook niet in Tsjechoslovakije, Joegoslavië en de Sovjet-Unie.
Dat is niet relevant aangezien de opgesomde staten toen ze werden opgesplitst helemaal geen deel van de Europese Unie uitmaakten. We zien dan ook niet in wat de E.U. had kunnen of moeten tegenhouden.
Overigens wordt Kosovo – een deelgebied van ex-Joegoslavië – bijna zes jaar na zijn afscheiding van Servië nog steeds niet erkend door een aantal EU-landen, m.n. Slovakije, Spanje, Griekenland en Roemenië en Cyprus. En zonder toestemming van alle EU-landen kan geen nieuw land lid worden. Voor de onafhankelijkheid van Montenegro in 2006 eiste de internationale gemeenschap een referendum waarin minstens 55% van de bevolking zich bereid moest verklaren om zich van Servië af te scheuren. Het wordt er bepaald niet gemakkelijker op om in Europa een nieuwe staat op te richten. Blijkbaar zijn de “Vlaams”-nationalisten zich daar nog niet bewust van.
Regionalisten die onafhankelijkheid van hun regio willen, zijn niet alleen tegen hun land, maar ook tegen Europa. Zij wensen eigenlijk de terugkeer naar de feodaliteit van het ancien regime. De B.U.B. draagt deze boodschap al een decennium uit, maar het is goed dat de E.U. dit benadrukt. De nationalisten die zeggen dat de Europese Unie hun bondgenoot is, vergissen zich. Ze misbruiken de E.U. als “argument” om hun separatisme te rechtvaardigen. Het separatistische project van deze kleine minderheid gaat hoe dan ook in tegen de globalisering en de europeanisering en is derhalve gedoemd om te mislukken.
