HYPOCRISIE BIJ DE “TRADITIONELE PARTIJEN”
Wederom kwam de gemeente Denderleeuw op een minder fraaie wijze in de media. Op 14 januari 2013 stond André Denys – tot op heden nog de gouverneur van Oost-Vlaanderen – in zijn ambtswoning de media te woord omtrent de burgemeesterkwestie in Denderleeuw. De B.U.B. vraagt zich af waar dit hypocriete toneelstuk nog voor dient.
In Denderleeuw moet – na de stemming van het nieuwe schepencollege – ook een nieuwe burgemeester aangeduid worden. Hoewel het Vlaams Belang nog goed genoeg was om het vorige college naar huis te stemmen, voelt de N-VA kopman Jan De Dier er niets voor om dankzij de steun van ditzelfde Vlaams Belang de sjerp overhandigd te krijgen. De B.U.B. betwijfelt of politiek fatsoen hiermee iets te maken heeft. Als men kijkt naar bijv. Kurt Ryon (huidig burgemeester van Steenokkerzeel), Erwin Brentjens (huidig burgemeester van Turnhout), Luc Sevenhans (verkozene in Brasschaat), Karim Van Overmeire (schepen in Aalst), en nog tientallen andere stuk voor stuk kersverse N-VA-mandatarissen met een duister verleden in de Vlaamse Beweging stelt de B.U.B. zich de vraag wat de “kracht van de verandering” voor de N-VA dan wel inhoudt, tenzij het gaat om het doorbreken van het “cordon sanitaire” en het openzetten van de deur voor extremisme en (taal)racisme. De B.U.B. ziet hier enkel maar de aloude doch typische “tsjevenpolitiek” (de opportunistische politiek die aan de vroegere machtspartij CD&V wordt verweten). De separatisten van de N-VA wringen zich immers in allerlei bochten: eerst aanvaarden ze bij geheime stemming de steun van het Vlaams Belang en vervolgens weigeren ze de Vlaams Belang-stemmen voor de tricolore sjerp.
Gelet op haar duistere voorgeschiedenis is het begrijpelijk dat de N-VA de democratie openlijk misbruikt ten einde haar populistisch imago in de verf te zetten. Achter de schermen verleent de partij lustig amnestie aan Vlaams Belangers die hun racistische idealen absoluut niet moeten afstaan, vooral niet als dat racisme zich tegen de Franstalige Belgen richt. Nog erger is voor de B.U.B. het feit dat de traditionele partijen hier vol overgave aan meedoen, louter uit electoraal winstbejag en zonder enige valabele toekomstvisie voor België te ontwikkelen.
Hoe kunnen de traditionele partijen de democratie met de voeten blijven treden door samen te werken met de enige partij die het cordon wel heeft gebroken, de N-VA? Hoe lang dient deze schijndemocratie nog als schaamlapje te dienen voor diegenen die meer geven om hun postje dan om de eenheid van België en dus het welzijn van de burger?
L’HYPOCRISIE DES “PARTIS TRADITIONNELS”
Encore une fois, la commune de Denderleeuw est passée dans les médias d’une manière peu agréable. Le 14 janvier 2013, André Denys – encore à ce jour gouverneur de la province de Flandre-Orientale – avait convoqué dans sa résidence officielle les médias pour parler de la polémique atour du bourgmestre de Denderleuw. Le B.U.B. se demande quand cette hypocrisie va s’arrêter.
A Denderleeuw, le nouveau bourgmestre doit – après l’élection du nouveau collège échevinal – encore être désigné. Bien que le Vlaams Belang ait encore servi pour la composition du prochain collège, le leader de la N-VA, Jan De Dier, estime qu’il n’aura pas besoin du soutien de ce même Vlaams Belang pour ceindre l’écharpe maïorale. Le B.U.B. doute qu’il y ait un rapport avec une quelconque décence politique. Si l’on regarde par exemple Kurt Ryon (Bourgmestre de Steenokkerzeel), Erwin Brentjens (Bourgmestre de Turnhout), Luc Sevenhans (élu à Brasschaat), Karin Van Overmeire (échevin à Alost) et encore des dizaines d’autres nouveaux mandataires de la N-VA au passé sombre au sein du mouvement flamand, le B.U.B. pose la question de savoir quelle pourrait bien être ce “pouvoir du changement” (“kracht van de verandering”) pour la N-VA, à moins qu’il ne s’agisse de rompre le cordon sanitaire et d’ouvrir la porte à l’extrémisme et au racisme (linguistique). Le B.U.B. n’entrevoit ici que l’ancienne mais typique « tsjevenpolitiek » (la politique d’opportunisme qui est reprochée à l’ancien parti dominant, le CD&V). Les séparatistes de la N-VA se tordent en effet dans tous les sens. D’abord, ils acceptent les votes à bulletin secret du Vlaams Belang pour le conseil communal et puis ils les refusent pour l’écharpe tricolore.
Il est compréhensible, compte tenu de son histoire sombre que la N-VA abuse ouvertement de la démocratie afin d’implanter sa pensée populiste dans le paysage politique. Dans les coulisses, le parti accorde l’amnistie à d’anciens membres du Vlaams Belang, qui ne doivent absolument pas renier leur idéal raciste, surtout lorsque ce racisme s’adresse à l’encontre des Belges francophones. Le pire, selon le B.U.B., c’est le fait que les partis traditionnels y participent volontiers pour des raisons électoralistes et sans qu’ils aient un projet valable pour l’avenir de la Belgique.
Comment les partis traditionnels peuvent-ils continuer de travailler avec un parti, la N-VA, qui a rompu le cordon ? Combien de temps ce semblant de démocratie va faire figure de feuille de vigne pour ceux qui se soucient davantage de leur poste que de l’unité de la Belgique et donc du bien-être des citoyens?
