LA CEREMONIE BHV AU PALAIS ROYAL: FAUX SIGNAL
Le 19 juin 2012, le Roi des Belges a signé les textes législatifs relatifs au “premier volet” de la “réforme de l’Etat”. Ils contiennent, entre autres, la partie sur le soi-disant renouveau politique, le refinancement de la région bruxelloise, la scission de l’arrondissement électoral de BHV ainsi que le “dédoublement” de l’arrondissement judiciaire du même nom. Cet événément se déroulait en grande pompe au Palais royal en présence de la presse.
Pourtant, il s’agit d’un faux signal et cela pour les raisons suivantes:
1) Scinder est à proscrire et a fortiori de cette façon. Il s’agit en effet d’un approfondissement du système d’apartheid, nommé fédéralisme, système qui existe depuis 1970. Il ne résout pas les problèmes politico-communautaires, en dépit des fausses promesses de la particratie, qui l’a créé. Il est donc assez étonnant que cette même particratie, qui est responsable de la vaste catastrophe de 40 ans de réformes de l’Etat essaie de faire passer cette nouvelle scission pour une bonne chose pour la Belgique. Voilà une escroquerie de la plus belle eau qu’elle payera très cher.
2) De plus, la scission de l’arrondissement électoral de BHV et la scission feutrée de l’arrondissement judiciaire de BHV font partie d’un paquet de scissions encore beaucoup plus important (au total plus de 100 scissions, dont, entre autres, les allocations familiales, le marché de l’emploi, la politique hospitalière, les soins de santé, la mobilité, les institutions fédérales etc…).
3) Par-dessus le marché, ces scissions se réalisent moyennant une modification frauduleuse de la constitution (suspension de l’article 195). En aucun cas, le Roi ne pourrait donc signer ces lois inconstitutionnelles… En sanctionnant ces lois malgré tout, le Roi va à l’encontre de l’esprit et de la lettre de son serment constitutionnel (art. 91, troisième alinéa: “Je jure d’observer la Constitution et les lois du peuple belge, de maintenir l’indépendance nationale et l’intégrité du territoire.“). A l’encontre de la lettre parce qu’il a sanctionné la suspension de l’article 195 en avril 2012 et à la fois à l’encontre de l’esprit et de la lettre parce qu’en sanctionnant cette scission, qui se réalise de façon inconstitutionnelle, il ne sert pas l’unité du pays.
4) Cette initiative royale permet en outre aux partis ouvertement séparatistes (la N-VA et le Vlaams Belang) d’assimiler le Roi avec ce qu’ils considèrent dans leur propagande comme une “défaite” “flamande”. Le Roi, qui est sans doute de bonne foi, ne se trouve plus au-dessus de la mêlée mais participe, sans qu’il ne le sache et par la faute de la particratie, à un jeu particratique, permettant aux flamingants de le décrire (à tort) comme étant le Roi des “francophones” et à la particratie de le présenter comme sauveur de la patrie afin de redorer le blason fort terni de cette même particratie.
On a en effet l’impression que le Roi ne comprend pas très bien dans quel jeu il joue. Dans des textes précédents, le B.U.B. a déjà indiqué la tactique aussi diabolique que géniale des séparatistes. Nous en reprenons l’essentiel. En essence, il y a deux sortes de partis en Belgique: les partis ouvertement séparatistes (la N-VA et le VB) et les autres partis, qui – dans le meilleur des cas – ne sont pas opposés à la survie de la Belgique. Tous les partis sont infiltrés par un fort courant régionaliste, voire anti-belge. Or, selon la propagande traditionnelle du mouvement “flamand”, chaque scission avec compensations constitue une « défaite » ainsi qu’une “concession inacceptable” aux francophones. En vérité, ce n’est évidemment pas le cas (il va de soi que, par exemple, la scission de BHV est une exigence flamingante), mais ils continueront à le soutenir jusqu’à la scission totale de la Belgique. Les autres partis (en l’espèce les huit parties qui ont approuvé la “réforme de l’Etat”) se défendent en assurant qu’ils sont bel et bien de “bons Flamands” et/ou qu’ils ne visent qu’à préserver l’intérêt du pays. Certains politiciens pensent (à tort) qu’ils peuvent freiner le nationalisme flamand en faisant davantage de concessions aux flamingants.
D’autres – dans le sud du pays – essaient de gagner du temps pour que le sud de la Belgique puisse se détacher de la soi-disant “Flandre” (dans leurs yeux le séparatisme est inévitable) et estiment que les “réformes de l’Etat” constituent un moyen excellent à cet effet. De toute façon, cette mosaïque de naïfs et de défaitistes ouvre la voie aux courants anti-belges existant au sein de ces partis. Ces courants, voire leur partis, font cause commune avec le VB et la N-VA, tandis que leurs porte-paroles (Peeters, Beke, Vande Lanotte etc.) deviennent encore plus nationalistes que les separatistes. Pour ces gens – et ils contrôlent chaque parti traditionnel – il suffit de garder un semblant de désaccord avec la N-VA et le VB.
5) Enfin, la majorité des huit partis est ouvertement en faveur d’une monarchie cérémonielle. Ils ne respectent pas la fonction royale. Pourtant, ce sont ces mêmes partis qui se servent maintenant de l’autorité royale pour redorer leur blason !
CONCLUSION:
En somme, le Roi se laisse abuser par une particratie coupable et agonisante, qui n’hésitera pas à déclarer révisables tous les articles relatifs aux pouvoir du Roi (peut-être déjà à la fin de cette législature) afin de Le dépouiller de tout son pouvoir politique.
Le B.U.B., qui soutient la monarchie constitutionnelle, déplore cette évolution et se demande si les événements se seraient passés de la même façon sous le règne du feu Roi Baudouin ou du Prince-Héritier Philippe.
BHV-CEREMONIE OP KONINKLIJK PALEIS IS FOUT SIGNAAL
Op 19 juni 2012 ondertekende de Koning der Belgen de wetteksten betreffende het “eerste deel” van de “staatshervorming”. Die bevatten het luik over de zogenaamde politieke vernieuwing, de herfinanciering van het Brussels gewest, de splitsing van het kiesarrondissement BHV en de “ontdubbeling” van het gerechtelijk arrondissement BHV. Dat gebeuren werd veel luister bijgezet en vond plaats op het Koninklijk Paleis in aanwezigheid van de verzamelde pers.
Nochtans is dit een fout signaal om de volgende redenen:
1) Splitsen is uit den boze en a fortiori op deze wijze. Het is immers een verdere uitbouw van het taalapartheidssysteem, genaamd federalisme, dat sinds 1970 bestaat en niet de politiek-communautaire problemen oplost, in tegenstelling tot wat de Belgen valselijk door de particratie werd beloofd, maar alleen maar nieuwe problemen en verschillen creëert. Het is dan ook erg straf dat de particratie, die zelf verantwoordelijk is voor de onmetelijke catastrofe van 40 jaar staatshervormingen, deze nieuwe splitsing als een goede zaak voor België tracht af te schilderen. Dat is pure volksverlakkerij die haar nog zuur zal opbreken.
2) Bovendien maken de splitsing van het kiesarrondissement BHV en de verkapte splitsing van een gerechtelijk arrondissement BHV deel uit van een nog véél groter pakket aan splitsingen (in totaal méér dan 100 inzake kinderbijslagen, arbeidsmarkt, ziekenhuisbeleid, gezondheidszorgen, mobiliteit, federale instellingen, enz.).
3) Op de koop toe gebeuren deze splitsingen op basis van een frauduleuze grondwetswijziging (opschorting artikel 195 Belg. Grondwet). De Koning zou dus in géén geval deze ongrondwettelijke wetten mogen tekenen… Door deze wetten toch te bekrachtigen gaat de Koning inderdaad in tegen zowel de geest als de letter van zijn grondwettelijke eed (art. 91, derde lid: “Ik zweer dat ik de Grondwet en de wetten van het Belgische volk zal naleven, ‘s Lands onafhankelijkheid handhaven en het grondgebied ongeschonden bewaren.”). Tegen de letter omdat hij in april 2012 de opschorting van artikel 195 tekende en tegen de geest en de letter omdat hij door het bekrachtigen van deze splitsing die op een ongrondwettelijke wijze gebeurt ook ’s lands eenheid geen goede dienst bewijst.
4) Deze handeling van de Koning laat bovendien de openlijk separatistische partijen (de N-VA en het Vlaams Belang) toe om de Koning te identificeren met wat zij in hun propaganda als “een ‘Vlaamse’ nederlaag” afschilderen. De Koning, die ongetwijfeld te goeder trouw handelt, staat niet meer boven de anti-Belgische politiek, maar doet – buiten zijn weten om en door de schuld van de particratie mee aan een particratisch spel, waarbij de Vlaams-nationalistische propaganda hem (onterecht) kan afschilderen als de Koning van “de Franstaligen” en de particratie hem als redder des vaderlands kan misbruiken teneinde haar eigen zwaar beschadigd blazoen op te poetsen.
Men krijgt inderdaad de indruk dat de Koning niet goed begrijpt in welk spel hij meespeelt. In eerdere teksten wees de B.U.B. al op de even doortrapte als geniale tactiek van de separatisten. We herhalen het hier. In België zijn in hoofdzaak twee soorten partijen: de openlijk separatistische (N-VA en VB) en de andere partijen die, in het beste geval, het voortbestaan van België tolereren. Alle partijen zijn geïnfiltreerd door een zeer sterke regionalistische en zelfs anti-Belgische stroming. Welnu, volgens de traditionele Vlaams-nationalistische propaganda is elke “niet-zuivere” splitsing een “nederlaag” en een “onaanvaardbare toegeving” aan de Franstaligen. Dat is natuurlijk niet zo – het tegengestelde is waar (i.c. is de splitsing van BHV uiteraard een Vlaams-nationalistische eis) – maar ze zullen het steeds zeggen totdat België volledig gesplitst is. De andere partijen (desgevallend de acht partijen die deze “staatshervorming” goedgekeurd hebben) verweren zich daartegen door te zeggen dat zij wél “goede” “Vlamingen” zijn en/of dat ze het doen voor de stabiliteit van het land. Sommigen binnen die partijen geloven (ten onrechte) dat ze door steeds meer toegevingen te doen aan de Vlaams-nationalisten het Vlaams-nationalisme kunnen afremmen.
Anderen – in het Zuiden van het land – willen genoeg tijd winnen opdat Zuid-België ook zonder het zogenaamde “Vlaanderen” kan – in hun ogen is het separatisme onvermijdelijk – en zien de “staatshervormingen” als een uitstekend middel daartoe. Hoe dan ook speelt deze mozaïek van naïevelingen en defaitisten in de kaart van de anti-Belgische stromingen binnen de partijen. Die stromingen en zelfs hun partijen maken gemene zaak met het VB en de N-VA, terwijl hun woordvoerders (Peeters, Beke, Vande Lanotte, enz.) zich nog nationalistischer dan de separatisten opstellen. Voor deze mensen – en zij hebben de controle in elke traditionele partij – moet er slechts een schijn van onenigheid met de N-VA en het VB blijven bestaan.
5) Tenslotte pleit het grootste deel van de acht partijen openlijk voor een ceremoniële monarchie. Ze respecteren de functie van de Koning niet. En laten het nu uitgerekend diezelfde partijen zijn die het koninklijk gezag misbruiken om hun blazoen op te poetsen !
BESLUIT:
De Koning laat zich hier dan ook gebruiken en misbruiken door een schuldige en zieltogende particratie, die niet zal aarzelen om alle grondwetsartikels die betrekking hebben op de machten van de Koning voor herziening vatbaar te verklaren (misschien al op het einde van deze legislatuur) teneinde de Koning van al zijn politieke macht te beroven.
De B.U.B., die voorstander is van de constitutionele monarchie, betreurt deze gang van zaken en stelt zich de vraag of het met wijlen Koning Boudewijn of Kroonprins Filip ook zo gegaan zou zijn.
