DE HOUDING VAN DE B.U.B. TEN OPZICHTE VAN DE GEMEENSCHAPSDIALOOG
Sedert enkele maanden hebben de onderhandelaars van de twee grote taalgemeenschappen een “gemeenschapsdialoog” aangevat. Het doel van deze dialoog is de versterking van de deelstaten en bijgevolg – ook al wordt dit niet gezegd – de particratie in het noorden en zuiden van het land. De eenheid van België is de laatste zorg van deze nationalistische politici. De B.U.B. begrijpt niet dat bepaalde politici de Belgische bevolking willen doen geloven dat het gaat om een dialoog “zonder taboes’, terwijl het duidelijk is dat herfederaliseringen, en a fortiori het unitarisme, voor hen onbespreekbaar zijn.
Voorts is deze dialoog tussen “gemeenschappen” volstrekt ondemocratisch en respecteert ze zelfs niet de regels van het federale spel (voor zover die er zijn): herinneren we eraan dat krachtens de Belgische Grondwet de bevoegdheidsverdeling uitsluitend bij het federale Parlement berust. Deze komt dus niet toe aan de deelstaten: noch aan de gemeenschappen, noch aan de gewesten. Een dialoog tussen gemeenschappen is het equivalent van een dialoog tussen onafhankelijke staten, hetgeen ons rechtstreeks naar een confederaal scenario dreigt te leiden (een unie tussen twee soevereine staten). De tweeledigheid van de “dialoog” is overigens gebetonneerd in zijn wezen zelf. Inderdaad gaat het niet om een dialoog tussen gemeenschappen – wat men ons ook wil doen geloven – daar, indien dat het geval zou zijn, de Duitstalige gemeenschap op dezelfde manier vertegenwoordigd zou moeten zijn als de “Vlaamse” of “Franse” gemeenchap, hetgeen niet het geval is.
Dit gezegd zijnde, verwerpt de B.U.B. met klem het nut van deze “dialoog” die slechts het taalfederalisme wil versterken, waardoor het voortbestaan van onze meertalige democratie nog meer op het spel komt te staan en waardoor België nog ingewikkelder, inefficiënter, duurder, anti-democratischer, discriminerender, asocialer en instabieler dreigt te worden.
Niettemin is de B.U.B. geen tegenstander van een grote staatshervorming in de door de Belgische burgers gewenste richting. Deze laatste dienen overigens meer aan bod te komen in de media.
Zodoende stellen we voor een referendum of een volksraadpleging te organiseren over een nieuw, unitair België of – eventueel – over een federaal België op basis van de negen provincies, met een mogelijk behoud van de gemeenschappen voor wat cultuur betreft.
Wat er ook van zij, een tweeledige dialoog, achter gesloten deuren, zonder volksraadpleging, noch vrij verkeer van ideeën, dreigt – op termijn – tot de splitsing van het land te leiden. Dat de Belgen die de voortzetting van de dialoog verkiezen boven de status-quo zich daar rekenschap van geven!
LA POSITION DU B.U.B. PAR RAPPORT AU DIALOGUE INTRA-COMMUNAUTAIRE
Depuis quelques mois, les négociateurs des deux grandes communautés linguistiques ont entamé un dialogue intra-communautaire. Le but de ce soi-disant dialogue est de renforcer les entités fédérées, et – par conséquent, même si cela n’est pas dit – la particratie nationaliste au nord et au sud du pays. L’unité belge est le dernier souci de ces politiciens nationalistes. Le B.U.B. ne comprend pas que certains politiciens veulent faire croire à la population belge qu’il s’agit d’un « dialogue » « sans tabous » lorsqu’il est clair que les refédéralisations, voire l’unitarisme sont indiscutables pour eux.
De plus, un dialogue entre « communautés » est tout à fait anti-démocratique et ne respecte même pas les règles du jeu fédéral (pour autant qu’il y en ait) : rappelons que selon la Constitution belge, la répartition des compétences appartient exclusivement au parlement fédéral. Elle n’appartient donc pas aux entités fédérées : ni aux communautés, ni aux régions. Un dialogue entre communautés est l’équivalent d’un dialogue entre deux Etats indépendants, ce qui risque de nous mener directement vers le confédéralisme (une union entre Etats souverains). La bipolarité du « dialogue » se trouve d’ailleurs « bétonnée » dans sa conception même. En effet, il ne s’agit pas d’un dialogue entre les communautés – quoiqu’on nous veuille faire croire – car dans ce cas, la communauté germanophone devrait être représentée de la même façon que la communauté « flamande » ou « française », ce qui n’est pas le cas.
Ceci étant dit, le B.U.B. rejette fermement la pertinence de ce « dialogue » qui ne vise qu’à renforcer le fédéralisme linguistique, menaçant ainsi davantage l’existence de notre démocratie multilingue) et à rendre la Belgique encore plus compliquée, plus inefficace, plus coûteuse, plus anti-démocratique, plus discriminatoire, plus asociale et plus instable.
Néanmoins, le B.U.B. n’est pas opposé à une grande réforme de l’Etat dans le sens souhaité par les citoyens belges à qui il convient de redonner la parole.
Par conséquent, nous proposons d’organiser un référendum ou une consultation populaire sur une nouvelle Belgique unitaire ou éventuellement fédérale sur la base de neuf provinces avec le maintien éventuel des communautés compétentes pour la culture uniquement.
Quoiqu’il en soit, un dialogue bipolaire à huis clos, sans consultation populaire ni libre circulation des idées, risque de mener, à terme, à la scission du pays. Que les Belges qui préfèrent la poursuite du dialogue au lieu du statu quo s’en rendent compte !
