HUICHELEND VOKA
De Vlaams-nationalistische werkgeversorganisatie VOKA wil nu plots zeer snel een nieuwe federale regering. Dat maakte de voorzitter, Luc De Bruyckere, op 22 november 2011 bekend. Nochtans drong VOKA sinds juni 2010 en tot kort geleden – toen België ook nog geen volwaardige regering had – samen met UNIZO, eerst en vooral aan op een “grote staatshervorming”, een regering was toen blijkbaar niet zo dringend…
In 2006 reeds spraken VOKA en UNIZO zich uit voor een “grote staatshervorming”, daarin natuurlijk onmiddellijk gevolgd door de N-VA en het VB, hun politieke spreekbuizen. Die staatshervorming – toen voorgesteld als een sociaal-economisch “minimumprogramma” – moest volgende punten omvatten: de splitsing van 1) de arbeidsmarkt, 2) het sociaal overleg, 3) de gezinsbijslagen, 4) de personen- en vennootschapsbelasting. Welnu, het politiek akkoord inzake de staatshervorming van oktober 2011 komt de nationalisten volledig tegemoet inzake het derde punt en in niet geringe mate voor wat het eerste punt betreft.
Wat de mening is van VOKA over dit “Vlinderakkoord”, wordt duidelijk uit de toespraak van De Bruyckere: inzake BHV betreft het een eerbare regeling, inzake het akkoord over Brussel hekelt VOKA het ontstaan van nieuwe, “parallelle bevoegdheden” (het gewest zou bijvoorbeeld, onverminderd de gemeenschapsbevoegdheden terzake, bevoegd worden voor toerisme): een kritiek die letterlijk overeenstemt met die van de N-VA. Men vraagt zich overigens af waarom een werkgeversorganisatie bekommerd moet zijn over BHV en de organisatie van het Brussels gewest, tenzij die organisatie natuurlijk de splitsing van het land wenst… Over de financieringswet toonde de voorzitter zich nog minder enthousiast, wegens een gebrek aan gewestelijke “responsabilisering” (lees: autonomie). Tenslotte zou het akkoord niet tegemoet komen aan de wensen van “ondernemend Vlaanderen” (sic): de arbeidsmarkt en de vennootschapsbelasting zijn immers niet “homogeen” (lees: “Vlaams”) genoeg. Over de andere sociaal-economische bevoegdheidsoverdrachten – met name het gezins- en gezondheidsbeleid, de vestigingswet, de toegang tot het beroep, delen van de distributietarieven en van de prijzencontrole, het participatiefonds… sprak hij zich niet uit. We kunnen de lezer verzekeren dat dat niet gebeurde omdat hij er ontevreden over was.
Voorts geven we nog enkele maatregelen mee die VOKA wenst: een “selectievere” toegang tot de ziekteverzekering, de arbeiders langer laten werken, geen extra geld uitgeven in de gezondheidszorgen, de leeftijd voor brugpensioen drastisch optrekken, zorg dragen voor zwakkeren door ze “voor zichzelf te laten opkomen”, enz.
Dit asociaal programma zal natuurlijk enkel kunnen uitgevoerd worden in een uiterst-rechts en onafhankelijk “Vlaanderen” (wat dat ook mag zijn). Zo zei De Bruyckere over het communautaire akkoord: “Moeten we er de komende jaren mee leven… tot aan de volgende staatshervorming?”. Voor die volgende staatshervorming vraagt VOKA alvast een regionalisering van het arbeidsrecht, een wegwerking van “afgesproken solidariteitsmechanismen” die “responsabilisering” afzwakken (lees: een opzeggen van de interpersonele solidariteit) en een regionalisering van de vennootschapsbelasting. U merkt het, de Vlaams-nationalistische honger naar nieuwe bevoegdheden is allerminst gestild – zoals de B.U.B. trouwens al meermaals opmerkte – maar ondertussen heeft VOKA, gelet op de zeer snel stijgende staatsschuld, wel geen andere keuze dan een noodregering te vragen, iets wat ze enkele maanden geleden nog pertinent en halsstarrig weigerde.
Ook deze organisatie van nationalistische huichelaars is verantwoordelijk voor de huidige financiële crisis van de Belgische staat. Ze kan er dan ook mee financieel voor opdraaien.
Aussi cette organisation d’hypocrites nationalistes est reponsable de l’actuelle crise financière que connaît l’Etat belge. Elle pourra donc en être tenue responsable financièrement.
