ENCORE UNE SCISSION ABSURDE
Dans l’accord « Papillon » du formateur Di Rupo (début octobre 2011), une régionalisation partielle et kafkaïenne est prévue du code de la route et de la sécurité routière. Le B.U.B. y est bien entendu fermement opposé.
Le code de la route reste en grande partie fédéral, mais il y aura des exceptions. Ainsi, les régions deviendraient compétentes pour :
a) la fixation des limitations de vitesse sur les routes secondaires (mais non sur les autoroutes);
b) Les amendes sur les routes secondaires (mais non sur les autoroutes) ;
c) la réglementation du transport exceptionnel ;
d) la réglementation au niveau du chargement des camions ;
e) le placement de la signalisation.
En outre, l’Institut belge pour la sécurité routière (l’IBSR) sera transféré vers les régions, tout comme la normalisation de l’infrastructure routière et des véhicules, le contrôle technique des véhicules, l’homologation des instruments liés aux compétences régionales, la formation à la conduite et les auto-écoles (excepté le permis de conduire), le fonds de sécurité routière (mais non les moyens fédéraux) et la navigation fluviale.
On peut se demander quel est l’intérêt pour les usagers de la route d’une telle réforme complexe. Aucun évidemment. Ils n’ont même pas été consultés, ni écoutés, bien que l’on puisse l’attendre d’une autorité publique prudente et raisonnable. Il s’agit uniquement d’un marchandage entre nationalistes et particrates du nord et du sud, dont finalement personne ne profite, sauf les bureaucrates et les nationalistes eux-mêmes. Ils pourront nous dire après qu’on pourra aussi scinder le reste du code de la route. Tant qu’à faire.
Il en va ainsi depuis 40 ans déjà. Une politique sans vision, sans projet, en tout cas pas pour la Belgique. Un véritable scandale national et humain. Une mal gouvernance assumée par les décideurs. Il est temps que ces âneries cessent : la sécurité routière et le code de la route doivent rester ou redevenir belges. Sinon, on pourra rendre les politiciens personnellement responsables des accidents supplémentaires qu’ils vont causer par leurs scissions.
NOG EEN ABSURDE SPLITSING
In het « Vlinderakkoord » van formateur Di Rupo (begin oktober 2011) staat een gedeeltelijke en kafkaiaanse regionalisering van de wegcode en de verkeersveiligheid. Hier is de B.U.B. uiteraard volledig tegen gekant.
De wegcode blijft weliswaar grotendeels federaal, maar er zullen uitzonderingen komen. Zo zouden de gewesten bevoegd worden voor:
a) het vastleggen van snelheidsbeperkingen op secundaire wegen (maar niet op autosnelwegen);
b) De boetes op secundaire wegen (maar niet op autosnelwegen);
c) De regelgeving inzake uitzonderlijk verkeer;
d) de regelgeving inzake het laden van vrachtwagens;
e) de plaatsing van de signalisatie.
Bovendien wordt het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) naar de gewesten overgeheveld evenals de normering van de verkeersinfrastructuur en de voertuigen, de technische keuring van de voertuigen, de homologatie van instrumenten die te maken hebben met gewestelijke bevoegdheden, de rij-opleiding en –scholen (maar niet het rijbewijs), het verkeersveiligheidsfonds (maar niet de federale middelen) en de binnenscheepvaart.
Men kan zich afvragen wat het belang is voor de weggebruikers van zo’n complexe hervorming. Er is er natuurlijk geen. Ze werden zelfs niet eens geconsulteerd of aanhoord hoewel men dat van een voorzichtige en redelijke overheid wel mag verwachten. Het gaat immers om een koehandel tussen nationalisten en particraten uit het noorden en het zuiden, waar uiteindelijk niemand baat bij heeft, behalve de bureaucraten en nationalisten zelf. Ze zullen ons nadien kunnen zeggen dat ze ook maar de rest van de wegcode kunnen splitsen, nu ze toch bezig zijn.
Zo gaat het al sinds 40 jaar. Een politiek zonder visie, zonder project. Althans toch niet voor België. Een waar nationaal en menselijk schandaal. Een wanbestuur dat volop door de machthebbers gedragen wordt. Het is tijd dat dit stopt: de verkeersveiligheid en de wegcode moeten Belgisch blijven of terug worden. Zo niet zal men de politici persoonlijk aansprakelijk kunnen stellen voor de bijkomende ongevallen die ze door hun splitsingen gaan veroorzaken.
