KREDIETBEOORDELAARS PLEITEN IN WERKELIJKHEID VOOR EEN UNITAIR BELGIË
De aanslepende politieke crisis die het federale België nu al vier jaar doormaakt en die sedert juni 2010 zeer acuut werd, blijft niet onopgemerkt op de internationale financiële markten. Verscheidene ratingbureaus reageren. Na Standard & Poor’s, dat in december al zijn vooruitzichten op “negatief” zette, verlaagde op 23 mei jl. ook Fitch de “ratingoutlook” van België van “stabiel” naar “negatief”. Ook die andere grote kredietbeoordelaar, Moody’s, zou zijn rating kunnen herzien.
Nochtans gaat het goed met de Belgische economie. Uit de ‘Barometer van de Belgische Attractiviteit’ die Ernst&Young op 25 mei ll. publiceerde, blijkt dat België het 6de meest aantrekkelijke investeringsland in Europa is. Sommige nationalistische partijen zoals de N-VA bij monde van Jan Jambon, al dan niet gesteund door de zeer partijdige media en opiniemakers, verkondigden dan ook al snel dat Fitch een “grote staatshervorming” (lees: in de richting van veel minder België en dus vele splitsingen van bevoegdheden en middelen) zou vragen. Als die er niet zou komen, dan zou er een ratingverlaging volgen. Een vreemde redenering. Wij wisten niet dat kredietbeoordelaars zich nu ook al bezig hielden met de splitsing van bevoegdheidsdomeinen als verkeer – tot de autorijscholen en de wegcode toe –, het jeugdsanctierecht, het dierenwelzijn of de filmkeuring. Nochtans gaat het hier allemaal om onderdelen van de 143 splitsingen die in de nota’s Di Rupo/De Wever/Vande Lanotte/Beke opgenomen zijn. Een ratingbureau kan zich misschien veel permitteren op vlak van internationale inmenging, maar is nog altijd geen totalitaire organisatie die zich diepgaand inlaat met elk deelaspect van een soevereine staat. Die idiote gedachte is gewoon een nieuwe Vlaams-nationalistische mythe.
Natuurlijk hebben Standard & Poors, Fitch, noch Moody’s zich uitgesproken voor een “grote staatshervorming” in de richting van minder België. Het staat natuurlijk iedereen vrij om het valse gerucht te verspreiden dat ratingbureau’s de desintegratie van Europese landen een goede zaak voor de economie vinden. Hoe gaat men dat dan doen in Griekenland, Portugal en Ijsland, taalhomogene landen die zo goed als failliet zijn? Op basis van welke criteria moeten die landen vergaand gefederaliseerd worden? Bovendien, als de theorie van de “grote staatshervorming” als “uitweg” uit de kredietcris klopt, dan hebben die landen er 10 maal méér nood aan dan België.
Nee, de ratingbureaus vragen geen “staatshervorming”. En als ze dat wel zouden doen – we kunnen immers begrijpen dat deze instellingen zich zorgen maken over de absurde politieke situatie in België die ieder economisch beleid verlamt – dan moet hun pleidooi gezien worden als één voor een unitair België. Want het spreekt voor zich dat men de politiek-communautaire patstelling niet zal oplossen door België nog meer te versnipperen en dus nog duurder, ingewikkelder, instabieler, inefficiënter enz. te maken. Ratingbureaus zijn voorstander van staten met één efficiënte leiding, niet van zes regeringen, zes parlementen en een overbevolkte bureaucratische administratie zoals in België vandaag.
Tot slot kan men dan ook stellen dat, wat de ratingbureaus ook mogen gezegd hebben, het zeker niet de Vlaams-nationalisten kunnen zijn die op basis van de financiële rapporten en aanbevelingen van eerstgenoemden de loftrompet kunnen blazen, wel integendeel !
LES AGENCES DE NOTATION PLAIDENT EN REALITE POUR UNE BELGIQUE UNITAIRE
La crise politique persistante que la Belgique fédérale traverse depuis déjà quatre années et qui a gagné en intensité depuis juin 2010 ne passe pas inaperçue sur les marchés financiers internationaux. Plusieurs agences de notation réagissent. Après Standard & Poor’s qui avait déjà revu perspectives pour la Belgique à la baisse, la société Fitch a également modifié le “rating outlook” de la Belgique le 23 mai 2011 de “stable” en “négatif”. Moody’s, l’autre grande agence de notation, vient de leur emboîter le pas en brandissant la même menace.
Pourtant, l’économie belge se porte bien. Selon le ‘Baromètre de l’attractivité belge” qu’Ernst&Young a publié le 25 mai, la Belgique serait le sixième pays le plus attractif pour investir en Europe. Certains partis nationalistes, comme la N-VA, via son porte-parole Jan Jambon, souvent soutenus par les médias et les chroniqueurs, en ont faussement déduit que Fitch demanderait une “grande réforme de l’Etat” (c’est-à-dire au sens de beaucoup moins de Belgique, bon nombre de scissions de compétences et de moyens à la clé). Si une telle réforme ne voient pas le jour, menacent ces partis, les agences de notation vont revoir la note financière de la Belgique à la baisse. Etrange raisonnement !
En effet, on ne savait pas que les agences de notation s’occupaient aussi de la scission de compétences comme la circulation routière – y compris les auto-écoles et le code de la route –, la délinquance juvénile, le bien-être des animaux ou le contrôle des films. Pourtant, il s’agit de compétences visées par les notes Di Rupo/De Wever/Vande Lanotte/Beke. On sait que les agences de notation sont assez intrusives par rapport à l’autonomie nationale, mais elles ne constituent toutefois pas encore des organisations totalitaires qui se mêlent à outrance de chaque aspect politique d’un Etat souverain. Il s’agit là de nouveau d’un mythe flamingant.
Evidemment que ni Standard & Poors, ni Fitch, ni Moody’s se sont prononcées en faveur d’une “grande réforme de l’Etat” dans le sens de moins de Belgique… Chacun est bien-sûr libre de répandre la fausse rumeur selon laquelle les agences de notation considèrent la désintégration des pays européens comme une bonne chose pour l’économie, mais comment va-t-on faire dans des pays linguistiquement homogènes et en prise à de graves difficultés financières comme la Grèce, le Portugal et l’Islande ? Sur la base des quels critères ces pays doivent-ils être défédéralisés? De plus, si la théorie de la “grande réforme de l’Etat” comme “issue” à la crise de crédit se vérifie, ces pays en ont dix fois plus besoin que la Belgique. Non, les agences de notation ne demandent pas aux Belges de réaliser une réforme de l’Etat. Et s’ils le demandaient tout de même – car on peut comprendre que ces institutions se soucient de la situation politique absurde en Belgique, situation qui paralyse toute politique économique – il s’agirait d’un appel à recréer une Belgique unitaire. Il va en effet de soi que l’on ne résoudra pas le blocage politico-communautaire en disloquant davantage la Belgique et donc en la rendant encore plus coûteuse, plus complexe, plus instable et plus inefficace. Les agences de notation souhaitent en revanche des Etats dotés d’une gouvernance efficace et non de six gouvernements, six parlements et une administration pléthorique comme c’est le cas en Belgique actuellement.
En conclusion, quel que soit le discours des agences de notation, ce ne sont certainement pas les flamingants qui pourront en tirer profit, bien au contraire !
