SOMMES-NOUS TROP SAGES ?
Le 23 janvier 2011 aura lieu une manifestation à Bruxelles en faveur de la formation d’un nouveau gouvernement fédéral. Cela fait maintenant plus de 200 jours que durent les négociations c’est à dire depuis les élections fédérales du 13 juin 2010. Le B.U.B. se demande s’il s’agit d’un effort pour rien ou du début de la révolution unitariste. Seule cette dernière option nous intéresse, évidemment.
Dans les années 60, les gens ont manifesté contre la guerre au Vietnam, dans les années 80 contre les missiles et pour plus d’emploi. Puis ce fut l’époque de Dutroux et de cette fameuse « marche blanche » de 1996: une très grande manifestation à Bruxelles mais sans slogan et avec des manifestants habillés en blanc. Les politiciens de l’époque ont été surpris par la mobilisation de 200.000 personnes, mais ne savaient pas très bien comment y répondre parce qu’aucune exigence claire n’était avancée. Ensuite des initiatives pareilles se sont multipliées. C’est comme si les Belges avaient désormais pris peur de manifester leurs opinions ou de “faire de la politique” parce que les démarches citoyennes devaient obstinément restér « a-politiques ». La grande manifestation unitariste du 18 novembre 2007, organisée par Marie-Claire Houard à Bruxelles, était une heureuse exception à la règle, même si on pouvait, là aussi, déplorer le manque de message clair.
En janvier 2011, une révolution a eu lieu en Tunisie, qui a eu comme effet le départ du président et dictateur Ben Ali. Le slogan était simple : « Ben Ali, dégagez ! » Le ton était donné. Mais nous craignons qu’en Belgique, cette manifestation citoyenne soit récupérée par la particratie nationaliste qui n’a rien à craindre d’une manifestation pour la formation d’un gouvernement. Le ministre de la justice, Stefaan Declerck (CD&V), (par hasard) père de l’un des organisateurs, déclara d’ailleurs dans le Standaard du 15 janvier 2011 qu’il marcherait bien un bout avec les manifestants… Toutefois, cette tentative de récupération particratique constitue aussi un risque pour le régime anti-belge en place. Si après cette manifestation, que nous espérons quand même réussie, les négociateurs n’arrivent toujours pas à former un gouvernement – ce qui nous semble très probable – que va faire le peuple? Va-t-il se radicaliser lorsque l’Etat sera attaqué par les spéculateurs étrangers ?
C’est clair, le B.U.B. n’aime pas le flou. Nous aimons la vérité et les messages clairs. A quoi bon demander à des politiciens incapables de diriger un pays, officiellement trilingue, de former un gouvernement ou, pire, de « conclure un accord » sur une prochaine réforme de l’Etat, c’est-à-dire sur un détricotage poussé de l’Etat belge ? Nous disons clairement que si cette très mauvaise réforme de l’Etat constitue un préalable à la formation d’un gouvernement, nous préférons de loin le maintien de l’actuel gouvernement fédéral en affaires courantes, qui peut prendre toutes les mesures urgentes, ce qu’il est d’ailleurs déjà en train de faire. On peut même se demander si la formation d’un gouvernement fédéral serait encore nécessaire une fois qu’on aura procédé aux 132 nouvelles scissions de compétences prévues par la note Vandelanotte ! En effet, les régions et communautés pourraient alors co-gérer les quelques compétences fédérales qui subsisteront. Ce n’est évidemment pas le scénario que nous préférons, bien au contraire, mais cela démontre le danger de l’attitude trop sage qui consiste à supplier les politiciens de former un gouvernement « à tout prix ». Il s’agit malheureusement d’une attitude adoptée par bon nombre de citoyens belges, pourtant indignés à juste titre.
Attention, ne nous comprenez pas mal : nous apprécions que les Belges commencent enfin à bouger pour leur pays et nous pensons sincèrement qu’à la base, il s’agit d’un réflexe unitariste, mais par son caractère flou et sage, cette manifestation n’aura probablement aucun effet concret et certainement pas un effet révolutionnaire. Quoi qu’il soit, si vous allez à cette manifestation du 23 janvier, apportez au moins votre drapeau belge !
ZIJN WIJ TE BRAAF?
Op 23 januari zal in Brussel een betoging plaatsvinden voor de vorming van een nieuwe federale regering, dit terwijl de onderhandelingen daarover sedert de verkiezingen van 13 juni 2010 al meer dan 200 dagen aanslepen. De B.U.B. vraagt zich af of het om een zinloze inspanning gaat ofwel om het begin van een unitaristische revolutie. Enkel dat laatste interesseert ons natuurlijk.
Tijdens de jaren 60 protesteerden de mensen tegen de oorlog in Vietnam en in de jaren 80 kwamen ze de straat op tegen de raketten en voor meer werkgelegenheid. Ten tijde van de affaire-Dutroux was er de befaamde Witte Mars van 1996, een zeer grote betoging in Brussel, maar zonder slogan en met in het wit geklede betogers. De toenmalige politici waren verbijsterd over de mobilisatie van die 200.000 mensen, maar wisten niet goed hoe te reageren, daar geen enkele eis op tafel werd gelegd. Daarna werden meerdere gelijkaardige initiatieven op touw gezet. Het was alsof de Belgen voortaan schrik hadden om hun opinie naar voor te schuiven of om “aan politiek te doen” aangezien de burgerinitiatieven steevast “a-politiek” moesten blijven. De grote betoging van 18 november 2007 voor de eenheid van België, georganiseerd door Marie-Claire Houard in Brussel, was een gelukkige uitzondering op de regel, hoewel ook daar het uitblijven van een duidelijke boodschap te betreuren viel.
In januari 2011 vond een revolutie plaats in Tunesië die het vertrek van de president en dictator Ben Ali tot gevolg had. De slogan was simpel: “Ben Ali, hoepel op!”. De toon is gezet. Maar we vrezen dat in België deze (schijnbaar) burgerlijke betoging gerecupereerd zal worden door de nationalistische particratie die niets te vrezen heeft van een manifestatie voor de vorming van een regering. De minister van justitie, Stefaan Declerck (CD&V), (per toeval?) vader van één van de organisatoren, verklaarde in De Standaard van 15 januari 2011 dat hij graag een eindje zou meewandelen met de betogers … Niettemin vormt deze poging tot particratische recuperatie ook een risico voor het huidige anti-Belgische regime. Als na deze manifestatie, die, dat hopen we toch, een succes wordt, de onderhandelaars nog steeds geen regering kunnen vormen – wat ons erg waarschijnlijk lijkt – wat zal de bevolking dan doen? Zal het volk radicaliseren wanneer de staat onder het spervuur van buitenlandse speculanten komt te liggen?
Laat er geen twijfel over bestaan: de B.U.B. houdt niet van vaagheid. Wij zijn voorstanders van de waarheid en van een duidelijke boodschap. Wat baat het om aan politici, die onbekwaam zijn om een drietalig land te besturen, te vragen om een regering te vormen? Erger nog, wat is het nut om te betogen voor het sluiten van een akkoord over een volgende staatshervorming die als doel heeft de Belgische staat quasi te ontmantelen ? Wij zeggen heel duidelijk dat indien deze barslechte staatshervorming een voorwaarde is om een regering te vormen wij oneindig veel liever het behoud wensen van de huidige federale regering. Die is weliswaar in lopende zaken, maar kan niettemin alle dringende maatregelen treffen, zoals ze nu trouwens al doet. We kunnen ons zelfs de vraag stellen of de vorming van een federale regering nog zin heeft eens de 132 splitsingen die in de nota Vande Lanotte vervat zijn, uitgevoerd zijn! De gewesten en gemeenschappen zouden in dit geval immers de weinige overblijvende federale bevoegdheden onder cobeheer kunnen plaatsen. Dat is uiteraard niet het scenario dat wij wensen, integendeel zelfs, maar het toont maar het gevaar aan van een te brave houding die erin bestaat om de politici te smeken “tegen elke prijs” een regering te vormen. Dit is spijtig genoeg een naïeve houding die vele terecht verontwaardigde burgers aannemen.
Let wel, versta ons niet verkeerd: we stellen het op prijs dat de Belgen eindelijk op straat komen voor hun land en we menen oprecht dat er aan de basis van deze betoging een unitaristische bekommernis ligt, maar door haar vaag en braaf karakter zal deze manifestatie wellicht geen enkel concreet effect hebben, laat staan een revolutionair effect. Wat er ook van zij, indien u op 23 januari naar de manifestatie gaat, breng dan op zijn minst uw Belgische vlag mee!
