EEN NATIONALISTISCHE EN BUREAUCRATISCHE NOTA
De B.U.B. heeft kennis genomen van de “nota Vande Lanotte”, het zogezegde “compromis” van de koninklijke bemiddelaar. Deze nota bestaat uit vijf delen, te weten (1) politieke vernieuwing, (2) nieuwe overdrachten van bevoegdheden, (3) de herziening van de financieringswet, (4) Brussel en (5) BHV. Deze zuiver nationalistische en bureaucratische nota gaat volledig voorbij aan de unitaristische stroming in België en zal inderdaad slechts een stap verder zijn in de richting van een definitieve splitsing van België. Ze bevat geen enkel stimulerend en wervend project voor de Belgen. Bijgevolg veroordeelt de B.U.B. ze in de scherpste bewoordingen.
1) Sedert de voorbije zomer is het aantal splitsingen van federale bevoegdheden slechts toegenomen. Onderwerpen die volledig niet bespreekbaar waren voor de partijen uit het zuiden van het land bevinden zich toch in deze separatistische nota (o.a. de splitsing van justitie en van de gezondheidzorgen). Volgens de nota Vande Lanotte, die niets anders doet dan de ideeën van Bart De Wever en Elio Di Rupo overnemen, zou er een massale overdracht van bevoegdheden komen, die de federale staat bijna volledig zou leegmaken. België zou nog slechts bevoegd blijven voor defensie, buitenlandse politiek, het grootste deel van de sociale zekerheid, een deel van justitie, de asiel- en migratiepolitiek, een deel van het burgerlijk en strafwetboek, een deel van de belastingen, de politie en enkele restbevoegdheden (bv. het normatief kader voor de arbeidsmarkt, de nummerplaten, bepaalde delen van het wetenschapsbeleid…). Maar zelfs deze bevoegdheden zullen deel uitmaken van een volgende « staatshervorming » die definitief een einde zal stellen aan België, zoals Bart De Wever in enkele van zijn interviews terecht aangestipt heeft.
2) De fiscale autonomie van de gewesten zou verhoogd worden. Vandaag heft de Belgische staat 93% van de belastingen. In de toekomst zou de federale staat slechts bevoegd blijven om 55% van de personenbelasting te innen. Laten we eraan herinneren dat de Franstalige partijen lange tijd tegenstander geweest zijn van de minste splitsing van de personenbelasting en de fiscale autonomie slechts met 7 à 10% wilden verhogen …
3) In de nota Vande Lanotte zou het enige tweetalige kiesarrondissement – Brussel-Halle-Vilvoorde – gesplitst worden, niet alleen voor de Kamer, maar ook voor de Senaat en de Europese verkiezingen. Tevens zou het gerechtelijk arrondissement BHV gesplitst worden in een tweetalig Brussels district en in een eentalig district Halle-Vilvoorde, waarmee het recht ontnomen zou worden aan de Franstalige Belgen in de rand om in het Frans berecht te worden. Opnieuw wordt aan de burger gevraagd zich aan te passen aan de overheid, hoewel een democratie omgekeerd zou moeten werken.
Nochtans had het Arbitragehof (vandaag het Grondwettelijk Hof) geoordeeld dat enkel een « oplossing » voor BHV (geen splitsing) moest gevonden worden en dan nog alleen voor het kiesarrondissement BHV voor de Kamer. De nationalistische partijen schijnen ook te hebben vergeten dat ze in juni 2010 de verkiezingen goedgekeurd hebben, waardoor het constitutioneel karakter van BHV bevestigd werd.
4) De kers op de nationalistische taart is de afschaffing van de Senaat zoals we die vandaag kennen. Zodoende zouden de rechtstreeks verkozen Senatoren verdwijnen en vervangen worden door vertegenwoordigers van de gemeenschappen. De Senaat zou nog wetsvoorstellen kunnen amenderen, maar daarvoor is dan een meerderheid in elke taalgroep nodig of een tweederde meerderheid in één taalgroep.
Dat is verbazend want:
– in 1993 was het doel van de hervorming van de Senaat enkel het afschaffen van de dubbelmandaten;
– de Senaat zou zo verkozen worden via een getrapt kiessysteem dat in Europa niet meer bestaat sedert de Franse revolutie;
– het paritaire systeem bipolariseert België nog meer in een Nederlandstalig en in een Franstalig kamp en geeft een disproportioneel gewicht aan dat tweede, terwijl de Duitstalige gemeenschap niet meer zou vertegenwoordigd zijn in deze vergadering…
Deze nota versterkt m.a.w. de macht van de overbodige instellingen (de regionale en communautaire parlementen en regeringen) terwijl ze de federale instellingen – die net versterkt zouden moeten worden – verzwakt. De wereld op zijn kop dus!
5) In de nota is er ook een hoofdstuk aangaande de zogenaamde politieke vernieuwing die voorziet in een vermindering van de vergoedingen van de verkozenen. Dat is nogal grotesk, daar het probleem net niet daar ligt. Het echte probleem is dat er teveel instellingen en politici in ons land zijn en dat hun aantal derhalve drastisch verminderd moet worden.
6) Het is ook interessant om na te gaan wat er niet in de nota Vande Lanotte staat, daarbij voor ogen houdend dat deze als een « compromis » voorgesteld is en dus ook tegemoet zou moeten komen aan de grootste politieke stroming in België, namelijk de unitaristen (40% volgens de peilingen) :
– de herfederalisering van verscheidene bevoegdheden (bijv. buitenlandse handel, toerisme, sport, ruimtelijke ordening…). Gelet op het feit dat een deel van de sociale zekerheid gesplitst zou worden, is het verbazingwekkend dat de Franstalige partijen geen herfederaliseringen gevraagd hebben. Wel integendeel, geen enkele bevoegdheid, zelfs niet de meest onbenullige – bijvoorbeeld de geluidsnormen – zou opnieuw het federale niveau toekomen;
– een federale kieskring, hoewel 3 van de 7 partijen vragende partij zijn en het perfect mogelijk is om 40 Senatoren in een Belgische kieskring te verkiezen, in plaats van de verkozen Senatoren te schrappen ;
– een uitbreiding van Brussel (waarvan de B.U.B. geen vragende patij is, maar die de logische tegenprestatie zou zijn voor de splitsing van BHV) of een hereniging van Brabant, die het Brussels hoofdstedelijk gewest als derde tweetalig gewest zou vervangen.
7) De herziening van de financieringswet is er één van een nooit eerder geziene complexiteit die de Belgen nog meer van de nationalistische politieke klasse zou vervreemden. In een unitair België zou zulk een wet trouwens overbodig zijn bij gebrek aan gemeenschappen en gewesten. Het zou volstaan om een deel van de financiële middelen over de 9 provincies te verdelen rekening houdend met objectieve criteria zoals de oppervlakte en het bevolkingsaantal.
Besluit: deze nota is een splitsingscatalogus, die geen enkele meerwaarde voor België bezit, wel integendeel. Alleszins gaat het allerminst om een evenwichtig compromis. De splitsingen zijn onlogisch en leiden tot een nieuwe bevoegdheidsversnippering, iets wat de nationalisten nochtans altijd wilden bestrijden.
De vraag die we ons moeten stellen is hoe de nota-Vande Lanotte ons leven zal verbeteren. Ze zal ons land nog duurder, nog ingewikkelder, nog discriminerender, nog minder democratisch en nog onstabieler maken. Men zou zeggen dat Vande Lanotte nog nooit de grenzen van het zogenaamde “Vlaanderen” overschreden heeft, zozeer is hij vervreemd van de Belgische realiteit.
Deze nieuwe staatshervorming zou slechts de zoveelste stap zijn naar de totale splitsing van ons land, een etappe die weliswaar gewild is door de politici, maar niet door de Belgische bevolking. Nochtans verzekeren we de lezer: de nota die de Heer Vande Lanotte ten persoonlijke titel geschreven heeft, zal in de vuilnisbak van de geschiedenis belanden, een plaats waar ze trouwens thuis hoort. Bovendien zijn deze onderhandelingen tussen de twee nationalistische blokken gedoemd om volledig te mislukken. Eén vraag blijft: hoelang nog zullen de Belgen dit nationalistisch circus blijven ondergaan?
UNE NOTE NATIONALISTE ET BUREAUCRATIQUE
Le B.U.B. a pris connaissance des contours de la “note Vande Lanotte”, le soi-disant “compromis” du négociateur royal. Cette note contient cinq parties, à savoir (1) le renouveau politique, (2) de nouveaux transferts de compétences, (3) la révision de la loi de financement, (4) Bruxelles et (5) BHV. Cette note purement nationaliste et bureaucratique fait totalement fi du courant unitariste en Belgique et ne sera, en effet, qu’une étape de plus vers la scission définitive de la Belgique. Elle ne contient aucun projet stimulant et motivant pour les Belges. Par conséquent, le B.U.B. la condamne fermement.
1) Depuis l’été dernier, le nombre de scissions de compétences fédérales n’a fait qu’augmenter. Des sujets qui étaient tout à fait non négociables pour les partis du sud se retrouvent dans cette note séparatiste (notamment la scission de la justice et des soins de santé). Selon la note Vande Lanotte, qui ne fait que reprendre les idées de Bart De Wever et d’Elio Di Rupo, il y aurait un transfert massif de competences, qui viderait l’Etat federal de sa substance. L’Etat fédéral resterait competent pour la défense, la politique extérieure, la plus grande partie de la sécurité sociale, une partie de la justice, la politique d’asile et d’immigration, une partie du code civil, une partie du code pénal, une partie des impôts, la police et quelques competences résiduelles (p. ex. le cadre normatif du marché de l’emploi, l’immatriculation des automobiles, certains aspects de la politique scientifique…).
Mais mêmes ces compétences-là feront l’objet d’une scission lors de la “réforme de l’Etat” subséquente, qui elle sera finale parce qu’elle mettrait fin à la Belgique, de que Bart De Wever a bien souligné dans certains de ses interviews.
La note prévoit aussi la disparition nombreuses institutions fédérales.
2) L’autonomie fiscale des régions serait accrue. Aujourd’hui 93% des impôts est levé par l’Etat belge. Dans le futur, l’Etat fédéral ne serait competent que pour 55% des impôts des personnes physiques. On tient à rappeler que les partis francophones se sont longtemps opposes à la moindre scission de l’IPP et ne voulaient augmenter l’autonomie fiscale que de 7% à 10% maximum…
3) Dans la note Vande Lanotte le seul arrondissement bilingue – Bruxelles-Hal-Vilvorde – serait scindé, non seulement pour la Chambre, mais aussi pour le Sénat et les élections européennes. De la même façon, l’arrondissement judiciaire de BHV sera scindé en un arrondissement bilingue bruxellois et un arrondissement unilingue Hal-Vilvorde bafouant ainsi le droit des Belges francophones de la périphérie d’être jugés en français. De nouveau, ce sera au citoyen de s’adapter au pouvoir tandis qu’une démocratie devrait fonctionner en sens inverse.
Néanmoins, la Cour d’Arbitrage (aujourd’hui la Cour constitutionnelle) avait jugé qu’il fallait seulement trouver une “solution” (pas une scission) pour l’arrondissement électoral de BHV pour la Chambre uniquement. Les partis nationalistes semblent aussi avoir oublié qu’ils ont validé les elections en juin 2010, reconaissant ainsi le caractère constitutionnel de l’arrondissement de BHV.
4) La cerise sur le gateau nationaliste est l’abolition du Sénat comme on le connaît aujourd’hui. Ainsi, les élus directs du Sénat disparaîtraient et seraient remplacés par des représentants des communautés. Le Sénat pourrait encore amender des propositions de loi, mais pour cela il faudra une majorité simple dans chaque groupe linguistique ou une majorité de deux tiers dans un groupe linguistique.
Ceci est étonnant car
– en 1993, le but de la réforme du Sénat était justement d’abolir les doubles mandats ;
– le Sénat serait donc élu par le biais d’un système indirect, qui n’existe plus en Europe depuis la révolution française ;
– le système paritaire bipolarise davantage la Belgique en un camp néerlandophone et un camp francophone et donne un poids démesuré à ce dernier, tandis que la communauté germanophone ne serait plus représentée dans cette assemblée…
Cette note renforce donc le pouvoir des institutions superflues (les parlements et gouvernements régionaux et communautaires) tandis qu’elle affaiblit les institutions fédérales, qui devraient au contraire être renforcées. C’est bien le monde à l’envers !
5) Dans la note, il y a aussi un chapitre sur le soi-disant renouveau politique qui prévoit notamment une diminution des rémunérations des élus. C’est bien grotesque parce que le problème n’est pas du tout là. C’est qu’il y a trop d’institutions et de politiciens dans notre pays et qu’il faut donc diminuer leur nombre de façon drastique.
6) Il est également intéressant d’évaluer ce qui ne se retrouve pas dans la note Vande Lanotte, celle-ci étant proposée comme un « compromis » et devant donc aussi rencontrer les souhaits du plus grand courant politique en Belgique, c’est-à-dire les unitaristes (40% selon les sondages) :
– la réfédéralisation de plusieurs compétences (p. ex. le commerce extérieur, l’environnement, les travaux publics, le tourisme, le sport, l’aménagement du territoire…). Vu qu’une partie de la sécurité sociale serait scindée, il est étonnant que les partis francophones n’aient pas demandé la refédéralisation de certaines compétences. Bien au contraire, aucune compétence, même la plus réduite – par ex. celle des normes de bruit – ne passerait à l’Etat fédéral.
– une circonscription fédérale, bien que 3 des 7 partis en soient demandeurs et qu’il soit parfaitement possible d’élire 40 Sénateurs dans une circonscription belge, au lieu de supprimer les Sénateurs élus ;
– un élargissement de Bruxelles (dont le B.U.B. n’est pas demandeur, mais qui serait la contrepartie logique de la scission de BHV) ou une réunification du Brabant remplaçant la région de Bruxelles-Capitale en tant que troisième région bilingue.
7) La révision de la loi de financement est d’une complexité jamais vue qui aliénerait les Belges encore davantage de la classe politique nationaliste. Dans une Belgique unitaire, une telle loi serait d’ailleurs superflue faute de régions et de communautés. Il suffirait de répartir une partie des moyens financiers entre les 9 provinces en tenant compte de critères objectifs comme leur superficie et leur population.
Conclusion: cette note est un catalogue de scissions, qui n’a aucune plus-value pour la Belgique, au contraire. En aucun cas, il ne s’agit d’un compromis équilibré. Les scissions sont illogiques et mènent à un nouvel éparpillement des compétences, chose que les nationalistes ont pourtant toujours voulu combattre.
Il faut qu’on se demande ceci : pourquoi est-ce que note de “Vandela” va améliorer notre vie? Elle va rendre notre pays encore plus cher, encore plus compliqué, encore plus inefficace, encore plus discriminatoire, encore moins démocratique et encore plus instable. On dirait que Vande Lanotte n’a jamais quitté les frontières de sa soi-disant « Flandre », tellement déconnecté qu’il est de la réalité belge.
Cette nouvelle réforme de l’Etat ne serait que la enième étape vers la scission totale du pays, étape souhaitée par les politiciens, mais non par la population belge. Toutefois, on rassure le lecteur: cette note que M. Vande Lanotte a écrit à titre personnel va atterrir dans les poubelles de l’histoire où elle appartient d’ailleurs. En outre, les négociations entre les deux blocs nationalistes sont vouées à l’échec total. Une question reste pourtant: pour combien de temps les Belges vont-ils encore subir ce cirque nationaliste?
