UN DISCOURS ROYAL ANTI-BELGE
Bien que se soit contre notre gré, il faut qu’on le dise: notre Roi a tenu un discours de Noël qui n’est pas digne de sa fonction. En répétant la soi-disant nécessité d’une “profonde réforme de l’Etat” (dans le sens séparatiste bien sûr) il menace l’unité du pays. En effet, sa Majesté ne fait que réitérer les oukases nationalistes de la N-VA et du PS en tête.
Selon le Roi, après plus de 6 mois de négociations tous les éléments se trouveraient sur la table pour réaliser cette réforme. Elio Di Rupo ; le président du PS l’a également declaré à plusieurs reprises. Le Roi a aussi fait allusion à tous les éléments compris dans la note De Wever: “un important transfert de compétences aux régions et communautés, une autonomie et une responsabilisation beaucoup plus poussées des entités fédérées, y compris sur le plan fiscal et une solution pour BHV”. Le Roi, serait-il donc partisan de la scission de 122 compétences, dont notamment les soins de santé, les allocations familiales, la justice, le marché de l’emploi, la mobilité, le commerce extérieur (et donc les missions commerciales du prince-héritier !), la politique des grandes villes et la coopération au développement? Le Roi a également souligné qu’il fallait “définir des règles en matière d’éthique politique”. Ce souhait des écologistes néerlandophones s’est transformé en sous-chapitre du “renouveau politique” dans la note De Wever. Dans ce chapitre, le leader nationaliste précisa: “La fonction royale sera modernisée par le biais, notamment, de la révision d’un certain nombre d’articles de la Constitution”. Il est inquiétant de constater que le Roi lui-même soutient vraisemblablement une diminution, voire une abrogation de ses propres pouvoirs…
Pour le surplus, notre souverain a énuméré quelques exigences des partis francophones: le refinancement de Bruxelles, le maintien de la solidarité interpersonnelle, le financement adéquat de l’Etat fédéral, le devoir de chacun de “prendre sa responsabilité” et la nécessité de trouver un compromis “équilibré”.
Ce discours contraste étrangement avec ceux tenus par le Roi jusqu’en 2007 dans lesquels il condamnait fermement le nationalisme et le séparatisme. Malgré cela, même dans son discours du 24 décembre 2010, le Roi préconise à la fois une réforme de l’Etat réussie et un Etat belge plus fort : « Lorsque nous réussirons, car je suis convaincu que nous le pouvons, nous redeviendrons à nouveau un exemple d’entente, et un facteur d’unité dans un monde qui en a grandement besoin » (une contradiction). Il est donc légitime de se poser la question de savoir si le Roi soutient vraiment les exigences des nationalistes flamands et wallons puisque cette “réforme de l’Etat” constitue en réalité une dislocation de l’Etat belge. Bart De Wever a déclaré à juste titre dans le journal De Tijd (12.11.10) que les négociations sont si difficiles car il s’agit d’“une réforme de l’Etat qui est, à proprement parler, une lente dislocation du pays. »
Le B.U.B. est favorable à ce que le Roi fasse usage de ses pouvoirs politiques qui lui sont attribués par la Constitution, mais il va de soi qu’il a l’obligation constitutionnelle de plaider pour l’unité de la Belgique et donc de s’opposer fermement à chaque réforme de l’Etat qui transfère davantage de compétences aux entités fédérées, surtout si cette demande est motivée par des raisons séparatistes, comme c’est le cas en l’espèce. Il faut en effet ne pas oublier que toutes les réformes de l’Etat depuis 1970 et le fédéralisme linguistique sont des actes purement nationalistes !
Le B.U.B. est depuis toujours en faveur de la fonction royale et nous avons toujours été les premiers et parfois les seuls à la défendre, mais cela ne veut pas dire qu’on va aveuglément approuver des discours royaux qui ne servent pas notre cause unitariste, même si les intentions du Roi sont sans aucun doute bonnes et si ce discours n’est pas vraiment le sien. Il est regrettable que bon nombre de Belges qui tiennent à l’unité de leur patrie soient induits en erreur par ce discours royal anti-belge.
ANTI-BELGISCHE KONINKLIJKE TOESPRAAK
We geven toe dat het tegen onze zin is, maar toch dient het gezegd te worden: onze Koning heeft een Kersttoespraak gehouden die zijn functie onwaardig is. Door de vermeende noodzakelijkheid van een “diepgaande staatshervorming” (uiteraard in de separatistische richting) te herhalen, bedreigt hij ’s lands eenheid. Inderdaad doet Zijne Majesteit niets anders dan de oekazes van de nationalisten – N-VA en PS op kop – te herhalen.
Volgens de Koning zouden na 6 maanden onderhandelingen alle elementen om deze hervorming te bewerkstelligen op tafel liggen. Ook Elio Di Rupo, voorzitter van de PS, heeft deze mening meermaals vertolkt. De vorst zinnespeelde ook op alle elementen die in de nota-De Wever vervat zaten: “een belangrijke overdracht van bevoegdheden naar de gemeenschappen en gewesten, een veel meer verregaande fiscale autonomie en responsabilisering van de deelstaten, ook op fiscaal vlak en een oplossing voor BHV.” Zou de Koning voorstander zijn van de splitsing van 122 bevoegdheden, met name van de gezondheidzorgen en kinderbijslagen, justitie, de arbeidsmarkt, mobiliteit, buitenlandse handel (en dus de handelsmissies van de kroonprins!), het grootstedenbeleid en ontwikkelingssamenwerking? De Koning stipte eveneens aan dat de “regels inzake politieke ethiek” moesten vastgelegd worden. Deze verzuchting van de Nederlandstalige groenen heeft zich in de nota-De Wever vertaald als een paragraaf van het hoofdstuk “politieke vernieuwing”. In dat hoofdstuk schreef de nationalistische leider: “de koninklijke functie zal gemoderniseerd worden, met name door de herziening van een aantal grondwetsartikelen”. Het is zorgwekkend om vast te stellen dat de monarch zelf schijnbaar achter een vermindering, ja zelfs een afschaffing van zijn eigen macht staat.
Voorts somde onze soeverein enkele eisen van de Franstalige partijen op: de herfinanciering van Brussel, het behoud van de interpersonele solidariteit, een adequate financiering van de federale staat, de plicht van eenieder om zijn “verantwoordelijkheid op te nemen” en de noodzaak om een “evenwichtig compromis” te vinden.
Vreemd genoeg staat deze toespraak haaks op diegene die de Koning tot in 2007 hield en in dewelke hij op een ondubbelzinnige wijze het nationalisme en het separatisme veroordeelde. Ondanks dit alles, bepleit de Koning in zijn toespraak van 24 december 2010 tegelijk de noodzaak van een staatshervorming en van een sterkere Belgische staat: “Wanneer we slagen, want ik ben ervan overtuigd dat we dat kunnen, zullen we opnieuw tot voorbeeld dienen van een goede verstandhouding, en een factor van eenheid zijn in een wereld die dat broodnodig heeft.” Wat een contradictie… Hoe dan ook, het is veroorloofd om zich de vraag te stellen of de Koning werkelijk de eisen van Vlaams- en Waals-nationalisten bijtreedt. Immers, deze “staatshervorming” komt in werkelijkheid neer op een ontmanteling van de Belgische staat. Bart De Wever heeft in het dagblad De Tijd (12.11.10) terecht verklaard dat de onderhandelingen zo moeilijk zijn omdat het gaat om “een staatshervorming die eigenlijk een langzame staatsontbinding is”.
De B.U.B. is voorstander van een Koning die gebruikt maakt van de hem door de Grondwet toegekende prerogatieven, maar het spreekt vanzelf dat hij de grondwettelijke plicht heeft om te pleiten voor de eenheid van België en om zich derhalve met klem te verzetten tegen elke staatshervorming die meer bevoegdheden aan de deelstaten overdraagt, zeker indien deze vraag ingegeven is door separatistische motieven, zoals hier het geval is. Laten we inderdaad niet vergeten dat alle staatshervormingen sedert 1970 net als het taalfederalisme zuiver nationalistische daden zijn!
De B.U.B. is altijd al voorstander geweest van de koninklijke functie en wij hebben ze altijd als eersten – en soms zelfs als enigen – verdedigd. Dit wil echter niet zeggen dat we blindelings koninklijke toespraken gaan goedkeuren die onze unitaristische zaak niet dienen zelfs al zijn ‘s Konings bedoelingen zonder twijfel goed en zelfs al is de toespraak niet echt de zijne. Het is betreurenswaardig dat een niet gering aantal Belgen die de eenheid van hun vaderland genegen zijn op het verkeerde pad gestuurd worden door deze anti-Belgische koninklijke toespraak.
