Uit een opiniestuk van Walter Zinzen (oud-journalist VRT) in De Morgen (15 december 2010)
“Slogans vervangen visie. “Meer bevoegdheden! Responsabilisering! Splitsing! Eigen kinderbijslag eerst! Fiscale autonomie! Nieuwe financieringswet! (…)”
“Maar waar is de ultima ratio van de staatshervorming gebleven? Was die niet het tot stand brengen van “homogene bevoegdheidspakketten” oftewel het tegengaan van de versnippering en het oordeelkundig verdelen van bevoegdheden over het federale en de regionale niveaus? (…)”
“En waarom komt die meneer met deze fenomenale en talloze daarop volgende andere blunders telkens weer weg, zonder daar ook maar één kritische vraag van Wetstraatjournalisten over te krijgen? (…)”
“Hoe dwaas splitsingen kunnen zijn in een land van een voorschoot groot bewijzen de overstromingen van vorige maand. Die domme beken en rivieren trokken zich niets van gewest- of taalgrenzen aan! Sterker nog: op het heilige Vlaamse niveau bleek er ook al gesplitst te zijn. Hebben we toen niet mogen vernemen dat er twee ministers bevoegd zijn voor de waterlopen: ééntje voor de bevaarbare en ééntje voor de onbevaarbare? Toch is het dat eindeloze, zinloze want ondoelmatige splitsen dat ons andermaal van op de onderhandelingstafel toegrijnst.
Justitie bijvoorbeeld blijft niet federaal, wordt ook niet regionaal, maar wordt verdeeld over de gewesten. Als we niet oppassen hebben we straks zes ministers van Justitie in plaats van één enkele, die dan met elkaar moeten overleggen om tot een minimum aan eenvormig beleid te komen. Daar zal Justitie en de recht zoekende burger ongetwijfeld wel bij varen…“
