De nieuwste pennenvrucht van Gerolf Annemans (Vlaams Belang) is uit en gaat over – hoe kan het ook anders – de splitsing van België. Vraag is nu niet meer waarom België gesplitst moet worden, maar hoe. Daar zijn we inderdaad benieuwd naar.
“Wij wilden een academisch boek schrijven dat een gedegen ondergrond wil geven aan een ordentelijke en ordelijke opdeling van het land. Het gaat voor ons niet alleen over emoties of vlaggengezwaai“, aldus de auteur. “Niet alleen”, maar toch ook. Daarmee is de toon gezet. In het boek wordt uit de doeken gedaan hoe de partij voor onafhankelijkheid in vier stappen kiest.
1) Een grondige voorbereiding
2) “Vlaanderen” dient de soevereiniteit uit te roepen
3) Waarna met “de Franstaligen” onderhandeld wordt over een boedelscheiding (een proces dat 2 jaar kan duren)
4) Een onafhankelijkheidsverklaring.
Laten we er even van uitgaan dat “Vlaanderen” de soevereiniteit uitroept. Op dat moment plaatst het Vlaams gewest zich buiten de Belgische Grondwet. Christian Behrendt van de universiteit van Luik verwoordt het zo:
“Een groot probleem voor een nieuwe staat is internationale erkenning. Dat is op de eerste plaats een politieke vraag. Wat zullen het Elysée, Downing Street en het Witte Huis zeggen? Daar heb je als Vlaams-nationalist geen invloed op. Stel dat het Vlaams Parlement een soevereiniteitsverklaring aanneemt en de Franse ambassadeur zegt daarop: “Wat is dit voor een circus? Wij blijven gewoon het oude België erkennen.” Dan ben je een fantoomstaat, een land dat niet bestaat.”
Dat klopt natuurlijk. Een eenzijdige soevereiniteitsverklaring is juridisch een lege doos. Maar goed, in stap twee gaat de fantoom-entiteit dus onderhandelen met “de Franstaligen”. Bedoeld wordt de “Walen” want Annemans gaat ervan uit dat door van de administratieve en taalgrenzen de staatsgrenzen te maken, Brussel – dat helemaal door Vlaams grondgebied wordt omringd – bij “Vlaanderen” blijft.
U leest het goed, Brussel sluit zich als vanzelf aan bij een niet-bestaande entiteit omdat de taalgrenzen (meervoud) staatsgrenzen worden. Kijk, nu willen we veel aannemen, maar niet dat Gerolf zo dom is dat hij niet weet dat 1) Brussel een aparte entiteit is binnen België en 2) er rond Brussel een taalgrens loopt.
In De Ochtend (VRT, 30.10.10) wijst Annemans nadrukkelijk het referendum af. We kunnen hem vanuit zijn invalshoek wel begrijpen: wanneer amper 10% voorstander is van zulk een scenario, is democratische inspraak wel hinderlijk. Goed ook dat Annemans de gelijkenissen tussen zijn separatistische partij en die van de N-VA van Bart De Wever in de verf zet. We waarderen ook ten zeerste zijn opmerkingen over de échte inzet van B-H-V: het vastleggen van een staatsgrens.
De grootste verdienste van dit werk ligt alleszins bij de verrijking van de literatuur. Een boek dat absurde humor met science-fiction combineert, dat hadden we inderdaad nog niet. In die zin blijft het Vlaams Belang een “trendsetter“…
