BELGEN ZIJN NATIONALISTISCHE WANVERTONING KOTSBEU !
De B.U.B. neemt akte van het rapport van de drie koninklijke bemiddelaars met betrekking tot de staatshervorming (20.09.08). Het werkstuk is – zoals verwacht – een verzameling geworden van de oekazes van alle nationalisten in ons kleine, maar mooie en meertalige land. De zogezegd “evenwichtige” staatshervorming zou enkel maar in één richting mogen gaan (lees: de deelstaten moeten nog meer geld en bevoegdheden verkrijgen), de federale staat zou verder moeten ontmanteld worden, er zouden geen herfederaliseringen mogen komen, noch een nationale kieskring. Niet alleen is dit voorstel tot staatshervorming onevenwichtig, het is ook nog volledig tegenstrijdig. Zo staat er in dat er geen taboes mogen zijn. Herfederaliseringen, laat staan de afschaffing van de overbodige gewesten en gemeenschappen zijn dat blijkbaar wél. We onthouden ook nog dat men de staat verder wil hervormen, zonder “de interpersonele solidariteit ter discussie te stellen”. De dialoogstructuur zal bovendien bestaan uit zes Nederlandstalige en zes Franstalige afgevaardigden. De nefaste de facto tweeledige en polariserende structuur van België wordt dus bevestigd.
Met andere woorden: alle resterende federale bevoegdheden, met uitzondering van de financiering van de sociale zekerheid, kunnen dus op taalbasis gesplitst worden… Duidelijk een mooi cadeau voor de separatisten. Maar blijkbaar vinden de radicale nationalisten, verblind als ze zijn door racistische haat, dit nog niet ver genoeg gaand en dus schoten ze het voorstel prompt af. Didier Reynders, minister van financiën en van institutionele hervormingen, deed er nog een schep bovenop en eiste de uitbreiding van het Brussels Gewest. De dialoog op basis van het confederale model had zichzelf enkele uren overleefd.
Dat brengt ons bij een belangrijke vaststelling: niet alleen werkt het krakkemikkige federale model niet – dat wisten we al – maar zelfs het confederalisme werkt niet ! Enkele maanden geleden deed premier Leterme, daarin gesteund door zijn partijgenoot Vlaams “minister-president” Kris Peeters een oproep tot een dialoog van “gemeenschap tot gemeenschap”. Deze “confederale onderhandeling”, waarin de twee grote deelstaten – de “Vlaamse” en de “Franse” gemeenschap – als quasi-onafhankelijke staten zouden onderhandelen, zou alle politiek-communautaire problemen oplossen. Niet alleen is dit natuurlijk onzin aangezien de burger dit volkomen niet gevraagd heeft, maar zelfs deze “post-separatistische” structuur blijkt niet te werken. De “confederale onderhandelingen” hebben welgeteld een paar uren geduurd, alvorens ze afgeschoten werden en Vlaamse “minister-president” de bal terug doorspeelde naar… de federale regering.
Conclusie: het federalisme werkt niet, het confederalisme werkt al evenmin, het separatisme wil niemand behalve een groepje extremisten, waar wachten we dan nog op om België unitair te maken met een goede provinciale decentralisatie?
Een citaat uit De Standaard van 20.09.08 spreekt boekdelen:
“Intussen blijkt uit een peiling die De Standaard heeft laten uitvoeren, dat na bijna anderhalf jaar politieke crisis de bevolking de vertoning zat is. De helft heeft afgehaakt en volgt de berichtgeving niet meer. In nog fellere bewoordingen zegt precies 50 procent dat ze een ‘afkeer’ gekregen heeft van politiek. Driekwart vindt de politieke tenoren onbekwaam. Amper een vijfde vindt dat politici zich bekommeren om de echte problemen van de bevolking.
Een oplossing zal ze eerder van een buitenstaander dan van een politicus verwachten. […] niet […] van Yves Leterme (CD&V), en al zeker niet van de Vlaamse minister-president Kris Peeters (CD&V).»
De Belgen zijn dit aftandse, nationalistische circus gewoon kotsbeu en we geven ze geen ongelijk!
LES BELGES EN ONT MARRE DE LA MASCARADE NATIONALISTE !
Le B.U.B. a pris acte du rapport des trois médiateurs royaux à propos de la réforme de l’Etat (20.09.08). Leur note est devenu – comme attendu – une compilation des oukases dans nationalistes de notre beau petit pays multilingue. La soi-disant réforme « équilibrée » ne pourrait aller en sens unique (lisez : les entités fédérées doivent recevoir encore davantage d’argent et de compétences au détriment de l’Etat fédéral) et il ne pourrait y avoir de refédéralisations de matières ni de circonscription fédérale. Non seulement, cette proposition de réforme de l’Etat n’est-elle pas équilibrée, mais elle est également contradictoire. Ainsi, il est dit qu’il ne peut y avoir de tabous. En revanche, les refédéralisations, et par extension la suppression des régions et communautés, le sont bien. Nous retenons aussi que l’on veut réformer l’Etat sans mettre en question la solidarité impersonnelle. La structure du dialogue se composera en outre de six négociateurs néerlandophones et six négociateurs francophones. La structure étatique, de fait, bipolaire et polarisante de la Belgique se trouve ainsi confirmée.
En d’autres termes, toutes les compétences fédérales restantes, à l’exception du financement de la sécurité sociale peuvent donc être scindées sur base linguistique… Assurément un beau cadeau aux séparatistes. Toutefois, éblouis par leur haine raciste, les nationalistes radicaux sont d’avis que ces propositions ne vont pas assez loin et les ont immédiatement descendues. Didier Reynders, le ministre des finances et des réformes institutionnelles en a encore rajouté une couche en exigeant une discussion sur l’élargissement de Bruxelles. Le dialogue selon le modèle confédéral avait survécu à peine quelques heures.
Cela nous amène à un constat crucial : non seulement, le modèle fédéral boiteux ne fonctionne-t-il pas – ce que nous savions déjà – mais, en outre, le confédéralisme ne semble pas fonctionner davantage ! Il y a quelques mois, le premier ministre Leterme, appuyé par le « ministre-président » flamand Kris Peeters, du même parti politique, lançait l’idée d’un dialogue de « communauté à communauté ». Ces négociations « confédérales », qui opposeraient les deux grandes entités fédérées – la communauté « flamande » et « française » – résoudraient tous les problèmes politico-communautaires. A part le fait que ce ne soit pas du tout ce que les citoyens réclament, cette structure « post-fédéraliste » ne semble pas fonctionner et la balle se retrouverait dans le campe du gouvernement… fédéral.
Conclusion: le fédéralisme ne fonctionne pas, le confédéralisme non plus et le séparatisme n’est voulu que par un petit groupe d’extrémistes. Qu’attendons pour rendre la Belgique de nouveau unitaire avec une bonne décentralisation provinciale?
Entre-temps, les Belges en ont marre de ce cirque nationaliste dépassé et nous ne pouvons leur donner tort !
