REGIONALISERING MILIEU IS CATASTROFE
België is het meest vervuilde land van Europa. Dat blijkt uit een onderzoek van gerenommeerde Amerikaanse universiteiten die 134 landen met elkaar vergeleken op het vlak van een twintigtal milieu-indicatoren. Waterkwaliteit, luchtkwaliteit, biodiversiteit,… Telkens wordt België voorafgegaan door zowat alle Europese landen, maar ook door een heleboel zogenaamde ontwikkelingslanden.
Dat konden we enkele dagen geleden in de kranten lezen. In tegenstelling tot wat gewoonlijk gebeurt, werd hier geen communautair debat over gevoerd. Het kon ook moeilijk anders aangezien de politici die het liefst communautaire debatten voeren, zelf aansprakelijk zijn voor deze desastreuze situatie. Niet alleen hebben ze niet begrepen dat milieuzorg belangrijk is in een zeer dicht bevolkt land als België, maar bovendien hebben ze door de ingewikkelde regionalisering van het Belgisch milieu deze problematiek zelf mee tot stand gebracht.
In 1980 werd het milieu immers verdeeld over de drie gewesten in het kader van één of andere typische ruilhandel onder het motto “do ut des” zonder enige strategie of vooruitziendheid. Men dacht toen waarschijnlijk dat taalgrenzen ook milieugrenzen konden zijn… De “Vlamingen” en “Walen” gingen het uiteraard beter doen dan de Belgische overheid het deed.
Als we even sarcastisch mogen zijn, blijkt dat nog te kloppen ook: het Belgisch milieu is er sindsdien stelselmatig op achteruit gegaan. Internationale wetenschappelijke milieurapporten van het eind van de jaren ’90 hadden België ook al aangeduid als een zeer vervuild land. Nu is het reeds het meest vervuilde van Europa. Na 25 jaar splitsing van milieu valt er dus niets te feesten.
Toch blijven de federalistische, confederalistische en separatistische politici maar koppig volhouden in de boosheid met goedkope slogans als: “De regionalisering is goed voor u” of “Men kan de klok niet meer terugdraaien” of nog “Het is een noodzakelijke evolutie” of voor de slechthorenden: “Het moet”.
Voor de B.U.B. moet maar één ding en dat is goed bestuur van het land. Vandaar ons niet aflatend pleidooi voor unitarisme met provinciale decentralisatie en taalgemeenschappen. Dan zijn alle Belgen tevreden en kunnen we eindelijk een gecoördineerd Belgisch en Europees beleid voeren om ons milieu te redden.
