De vraag die CD&V zich moet stellen
Wij hopen dat de Vlaamse Christen-democraten de intellectuele eerlijkheid en de politieke moed aan de dag leggen om het model waarvoor ze geopteerd hebben, nl. confederalisme opnieuw in vraag te stellen.
Een confederale staat (n.b. op Zwitserland na dat daarna naar een federaal model is geëvolueerd heeft nog nooit een confederale staat zichzelf overleefd) is geen rechtsstaat, maar reduceert de partner aan tafel tot iemand aan wie je enkel- naar eigen goeddunken – geeft. Franstaligen en Nederlandstaligen hebben een voorbeeldrol gespeeld op het vlak van de uitbouw van de welvaartsstaat en van de sociale zekerheid.
Wat we samen hebben opgebouwd, mogen we niet omwille van onzinnige nationalistische reflexen afbreken.
Dit zou een afbreuk zijn van de Christelijke waarden en van hetgeen leeft onder de meerderheid van de bevolking. Deze partij zou een voorbeeldfunctie moeten vervullen voor Vlaanderen, maar ook en vooral voor het land. Open zijn, ruimte laten voor discussie is een basisvereiste voor elke democratische staat en voor elke partij die volgens de elementaire regels der democratie handelt.
Het is niet aan de CD&V om waarden te verkondigen die partijen als de N-VA (Vlaams geld in Vlaamse handen!) of het VB uitdraagt. Wie is bij zulk een programma-accaparatie gebaat?
Solidariteit gebeurt niet op basis van ras,huidskleur of ethnie, solidariteit gebeurt niet op basis van taal. Solidariteit is een basisvereiste die de staat haar burgers moet garanderen. AL haar burgers.
Wij geloven dat een groot deel van de CD&V niet de weg op wil van een Vlaamse Republiek (linea recta uitvloeisel van confederalisme), waarvoor nooit een meerderheid van de Belgische, of Vlaamse, bevolking gewonnen was. Wij hopen dan ook dat deze partij zich intern grondig bezint.
Mocht ze aan haar confederaal standpunt blijven vasthouden, dan zouden we toch graag de discussie in brede lagen van de maatschappij, in de media,onder de bevolking, “midden de mensen” nu gevoerd willen zien en niet nà de stembusslag, wanneer het spreekwoordelijke kalf (misschien) al verdronken is.
De CD&V heeft in onze ogen nog veel meer in haar mars dan dingen te verkondigen die fundamenteel onethisch zijn, i.c. het exclusief behandelen van mensen op basis van taal.
Neen, wij wensen ook geen terugkeer naar het 19e-eeuwse België, of naar toestanden die voor Nederlandstaligen onrechtvaardig waren, wel integendeel. Maar er zijn wel degelijk alternatieven en oplossingen voor de Belgische problemen…alleen niemand spreekt erover.
Het Vlaams-nationalisme is de laatste 20,30 jaar ontspoord. Er is een “democratisch deficit” met de burger die helemaal geen verdere (anachronistische) Vlaamse ontvoogding wenst. Immers, sedert de laatste 20 jaar is zowat 85% van het basishandvest van de VU gerealiseerd.
Misschien denken velen dat het om een pragmatische aangelegenheid gaat: ‘splitsen om beter te besturen’. Voorbeelden van het compleet falend milieubeleid (in Vlaamse handen), of ruimtelijke ordening tonen het tegendeel aan. Landbouw wordt een Europese aangelegenheid, waarom die dan op Belgisch niveau splitsen?
Wanneer ook in de VLD reeds signalen opduiken die neigen naar confederalisme, niet in het minst van mijnheer De Gucht, hebben vele mensen het recht om zich zorgen te maken. Splitsing sportbonden, Rode duivels,buitenlandse handel… het wordt allemaal irrelevant. In deze tijden is “eendracht maakt macht” misschien wel voor vele mensen een lachertje, maar er schuilt veel waarheid in onze nationale spreuk. Een meertalige staat in een meertalig Europa, welke Christen-Democraat kan daartegenover afkerig staan?
We hadden het daarnet over de VLD. Katholieken en Liberalen hebben in 1830 dit land mede tot stand gebracht, het zou een wrede speling zijn van het lot mochten ze het samen opnieuw afbreken.
La question que doit se poser la CD&V
Nous espérons que les sociaux-démocrates flamands feront preuve d’honnêteté intellectuelle et de courage politique pour remettre en question le modèle sur lequel leur choix s’est porté, c.-à-d. le confédéralisme.
Un Etat confédéral (excepté la Suisse, qui a ensuite évolué vers un modèle fédéral, aucun Etat confédéral n’a jamais duré très longtemps) n’est pas un Etat de droit, puisque son interlocuteur devient comme un larbin à qui l’on impose selon son bon plaisir. Francophones et néerlandophones ont joué un rôle de premier plan en instaurant l’Etat providence et la sécurité sociale. Ce que nous avons bâti ensemble, nous ne pouvons pas le détruire à cause de nationalismes aberrants.
Cela porterait préjudice aux valeurs chrétiennes et aux sentiments de la majorité de la population. Ce parti devrait non seulement être un exemple pour la Flandre, mais aussi pour tout le pays. Etre ouvert et laisser une marge de dialogue sont essentiels pour un Etat démocratique et pour tout parti qui agit conformément aux règles élémentaires de la démocratie.
Ce n’est pas au CD&V de propager des valeurs que des partis comme la N-VA (l’argent flamand doit appartenir aux Flamands !) ou le Vlaams Blok répandent. A qui profite l’accaparement de ces programmes ?
La solidarité n’est pas une question de race, de couleur de peau ou d’ethnie, et encore moins de langue. La solidarité est une condition absolue qui doit être garantie aux citoyens par l’Etat. A TOUS ses citoyens.
Nous croyons qu’une grandie partie du CD&V ne désire pas une République flamande (linea recta la conséquence du confédéralisme), une idée à laquelle ni la majorité des Belges, ni la majorité des Flamands n’est attachée. J’espère donc que ce parti s’interrogera profondément sur cette question.
S’il devait continuer à se fixer sur le confédéralisme, nous aimerions quand même que la discussion devienne un débat public, dans les médias, dans la société, “dans la rue” et pas après le scrutin, quand il est (peut-être) trop tard pour refermer la boîte de Pandore.
Le CD&V s’abaisse, à nos yeux, à répandre des points de vue fondamentalement immoraux, à savoir le traitement exclusif des personnes sur base de leur langue. Non, nous ne voulons pas non plus d’un retour à la Belgique du 19e siècle, ou à des situations qui étaient inéquitables pour les néerlandophones, bien au contraire. Mais il y a bien des alternatives et des solutions pour les problèmes belges, mais personne n’en parle.
Le nationalisme flamand a déraillé les 20-30 dernières années. Il y a un “déficit démocratique” avec le citoyen qui ne souhaite plus une émancipation flamande (anachronique). En effet, les 20 dernières années ont vu la réalisation de quelque 85% des points du manifeste de base de la VU.
Peut-être certains pensent-ils qu’il s’agit d’une question pragmatique : ‘diviser pour mieux gérer’. Les exemples d’une politique d’environnement (compétence flamande) ou d’un aménagement du territoire catastrophiques prouvent le contraire. L’agriculture devient une compétence européenne, pourquoi la scinder alors au niveau belge ?
