De explosieve groei van onze beweging is niet meer te stuiten. We zijn nog steeds dezelfde overtuiging toegedaan als de dag dat de B.U.B. opgericht werd, dat zeker 80% van de Belgen tégen het separatisme is.
De traditionele partijen hebben deze wil van de bevolking nu al decennia verloochend, en in hun kielzog rukken extremistische partijen, zoals het VB, steeds verder op. Ook de klassieke partijen zelf worden steeds meer extremistisch, getuige daarvan de meest recente campagne van Mevrouw Grouwels (CD&V) in Brussel (“Minder Frans, meer Brigitte”). Als dusdanig zijn we in een situatie beland waarin van alle “kleine” partijen de Belgische Unie de enige is die objectief gezien een toekomst heeft. Dat is niet denigrerend bedoeld ten opzichte van onze tegenstanders, dat is gewoon de keiharde realiteit. We constateren alvast dat er toch een pak minder partijen zijn ten opzichte van de vorige federale verkiezingen. De PNPb van Paul Marchal, WOW,Natuurwetpartij,EDB,… stierven allemaal een stille dood. Van de nieuwe kleine partijen heeft- zoals aangehaald- nauwelijks iemand toekomst. Noch de radicaal-rechtse lijst van Ward Beysen (niets nieuws onder de zon), noch Veilig Blauw van Leo Goovaerts (dat trouwens maar in één provincie opkomt), en al helemaal niet Maria, Solide of de radicaal-linkse LSP. Vivant moet ondanks zijn miljoeninvesteringen in de campagne nu eigenlijk – wellicht tot haar spijt- toegeven dat haar ideologie, en dan vooral het punt over de verlaging van de lasten op arbeid nu door de andere partijen is overgenomen. Verder leidt de partij van de briljante zakenman, maar matige politicus, Duchâtelet aan een programmatorische bloedarmoede. Referendum en een complex economisch thema alleen zijn nu eenmaal niet voldoende. De partij zal dan ook « verdampen ». In de marge daarvan brokkelt nu ook langzaam (maar zeker) de enige min of meer federale constellatie Agalev/Ecolo (die wel staatshervormingen goedkeurden) af “dank zij” de soap rond de nachtvluchten.
Vandaag is er maar één alternatief om België overeind te houden en om onze toekomst en daarmee het Europese project veilig te stellen: de B.U.B.; De Vlaams-nationalisten, rattachisten of (subsidiaire) (con)federalisten mogen nog zoveel proberen dan ze willen: die unitaire staat komt er toch. Omdat het de enige weg is. Waar of wanneer speelt geen rol.
