De verkiezingen zijn in hun laatste rechte lijn beland. Wat de B.U.B. betreft: Wij houden woord. Na het inzamelen van meer dan 2.000 handtekeningen- en na een slopende administratieve inspanning- komen we voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers op in Oost-Vlaanderen, Antwerpen, Brussel-Halle-Vilvoorde (Nl. en Fr.), Leuven, Waals-Brabant en Namen.
De inzet is, toegegeven, niet gering. Nu er iets meer media-aandacht is krijgt onze partij langzaam, maar zeker, het nodige élan om zich te profileren. Onze standpunten naar de kiezer toe blijven consequent: géén verdere staatshervormingen meer, Belgische eenheid en meer sociale rechtvaardigheid. Wij zijn niet alleen de enige democratische, federale partij in België, wij zijn ook de enige die durft te zeggen dat de staatshervormingen moéten stoppen. Meer nog, wat ons betreft moeten zoveel mogelijk materies zo snel mogelijk geherfederaliseerd worden. De toekomst van België zal unitair zijn, of ze zal niet zijn. Zo simpel is het.
De kiezer hoeft zich geen illusies te maken: de Vlaamse partijen zullen verder om splitsingen blijven vragen, totdat België volledig gelikwideerd is. Dat is althans hun doel. Zo wist Freya Van Den Bossche (SP.a) deze week te verklaren dat “mobiliteit naar de Gewesten overgeheveld moest worden”. Gisteren nog waren alle Vlaamse partijen (Agalev daargelaten) het eens over het feit dat justitie gedeeltelijk of geheel geregionaliseerd moet worden. Dat is natuurlijk zoveel zeggen als: ‘we zijn begonnen met het opdoeken van de rechtsstaat.’ Het is jammer dat radicale partijen zoals de N-VA of het VB door de Staat gesubsidieerd worden, maar het zullen (uiteraard) niet zij zijn die de van de Belgische instituties een puinhoop maken: dat “recht” is voorbehouden aan de traditionele partijen. Langs beide kanten van de taalgrens.
En dààrom bestaat de B.U.B. . Een partij die mensen wil samenbrengen, een partij die op een gematigde en volwassen manier wil omgaan met de problemen van een moderne, meertalige democratie. Niet met het cultuurracistisch discours dat gemeenschappen tegen elkaar opzet. Velen gaven ons bij de oprichting geen schijn van een kans. Die oprichting was nog geen jaar geleden. Allereerst natuurlijk de Vl-nationalisten die ons als een “obscuur beweginkje” brandmerkten. Nu zijn het veelal diezelfde flaminganten die niet kunnen ophouden met spreken over ons. Maar ook vele, laffe “Belgischgezinde” (con?)federalisten die menen dat de toekomst ligt in een België der regio’s, waarin mensen keurig op basis van taal gesegregeerd zijn gaven geen cent voor onze overlevingskansen. Wij kijken met optimisme naar 18 mei toe, en met nog veel meer optimisme naar het post-18 mei tijdperk. Wat wij vandaag reeds met enorm beperkte middelen tot stand gebracht hebben is gewoonweg fantastisch. De toekomst zal bewijzen dat onze duidelijke taal over de opdoeking van het Belgisch federalisme ten gunste van een gedecentraliseerde, unitaire staat op termijn de juiste is.
