België valt langzaam uit elkaar en we zullen het geweten hebben, achteraf tenminste.Thans houdt iedereen wijselijk zijn mond. Norbert De Batselier (SP.a) heeft zopas zijn eigen “Ontwerp van Vlaamse Grondwet”, in navolging van zijn liberale collega Dewael geschreven. En, ere wie ere toekomt, in navolging van het Vlaams Blok. Impliciet wordt het Vlaams parlement zo een constituante. Weten we dit? Is er nog iemand in het volle besef van wat er gaande is?
Blijkbaar niet. Ondertussen is de strijd binnen de VLD losgebarsten. Terecht hekelt Herman Decroo de –wat we zullen noemen – ‘importbesluiten’ van de vernieuwers. Maar we weten goed genoeg dat het niet veel zal uithalen. De Vlaams-nationalisten hebben hun slag thuisgehaald in àlle Vlaamse partijen en ze kunnen er enkel wel bij varen. Dit alles doet wat denken aan het stuk “Tout va très bien, Madame la Marquise”, waarin de lakeien van de Markiezin tot op het laatste moment proberen te zeggen dat alles heel goed gaat, terwijl achter haar haar paleis in brand staat. De lakeien hier proberen ons wijs te maken dat ze geen separatisten of confederalisten (wat uiteraard hetzelfde is) zijn. Tenslotte dreigen we wakker te worden in een Vlaams Blok-staat, in een onafhankelijk Vlaanderen, Wallonië of Brussel. Neen, het gaat helemààl niet goed met de Belgische eenheid en de oplossing zal niet komen vanuit de traditionele partijen, die, gewoontegetrouw splitsziek, nu al meer dan 30 jaar de staat om God-weet-welke-reden hervormen.
Wanneer gaat er eens iemand duidelijke taal spreken? Mia Doornaert deed dit onlangs wel in De Standaard, in een moedig artikel waarin ze de confederalisering van België frontaal aanviel. Zo’n acties zijn te bewonderen omdat ze misschien het verschil kunnen maken. Heel wat andere koek dan hetgeen we constant ingelepeld krijgen van onze hypernationalistische politici. We zouden graag eens willen dat er iemand komt zeggen dat het niét goed gaat, dat de eenheid van het land in gevaar is, dat we dringend moeten handelen. Zulks gebeurt blijkbaar niet. In dat opzicht past het ook wel te zeggen dat er niemand is die zegt dat het “NIET goed gaat”, met andere woorden: men splitst maar verder en houdt zijn mond. Doodzwijgen heet zoiets.Misschien is het in die optiek wat beter te begrijpen waarom de B.U.B. bestaat. Om een ander signaal te geven, om resoluut een dam op te werpen tegen het separatisme en (con)federalisme. En dat doen we niet alleen vandaag, dat zijn we van plan te blijven doen. Om wat niet goed gaat om te buigen in iets beters.
