Foto – photo (B.U.B.): “De unitaristen worden de mond gesnoerd“ ; standbeeld in Linkebeek, Brabant tijdens de coronaviruscrisis – « On fait taire les unitaristes », statue à Linkebeek dans le Brabant pendant la crise du coronavirus (01.05.2020)
DE LEUGENS VAN CD&V
Bijna 10.000 corona-doden zijn blijkbaar niet genoeg om sommige particraten en hun handlangers de onzin van het taalfederalisme te doen inzien. In een interview met het dagblad De Tijd (4 juni 2020) pleit Margot Cloet, gedelegeerd bestuurder van Zorgnet-Icuro en van CD&V-signatuur, nogmaals voor een overheveling van de volledige gezondheidszorgen naar de gewesten.
Volgens deze halve particrate zouden er zo nog maar drie ministers overblijven. Minister Koen Geens (CD&V) treedt haar bij. Volgens hem is er een “éénheid van commando nodig” (De Ochtend, VRT-Radio, 4 juni 2020). En die zou cynisch genoeg op het niveau van de deelstaten moeten liggen. Een mens gelooft zijn oren niet. Kamerlid Els Van Hoof (CD&V) had het op de VRT over de defederalisering om “zorg op maat en dicht bij de mensen te organiseren”.
De B.U.B. vindt deze analyse waanzinnig en lachwekkend.
1.Van negen naar drie ministers?
Allereerst is het absurd te beweren dat het aantal gezondheidsministers in het model van CD&V van negen naar drie zal dalen. Zo zijn niet de gewesten, maar wel de gemeenschappen bevoegd voor gezondheidszorgen. Zelfs wanneer men, naar analogie met de kinderbijslagen, in het Brussels gewest alleen de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie verantwoordelijk zou maken ter zake, dan nog zijn er altijd minstens vier ministers: een “Vlaamse”, een Waalse, een Brusselse en één voor de Duitstalige gemeenschap. Als er nog een federale minister bevoegd blijft (en voor CD&V hoeft dat niet!), worden dat er zelfs vijf.
Sterker nog, CD&V kiest naast een aparte Brusselse minister expliciet voor het behoud van de macht van de twee grote gemeenschappen in Brussel voor wat de gezondheidszorg betreft, elk voor hun instellingen. VRT NWS meldt voorts dat “de partij zich niet [wil] uitspreken over de Waalse gewestminister”. Kortom, van de huidige negen ministers zou enkel de federale minister verdwijnen. Dat brengt het aantal op … acht ( ! ). Zoals VRT NWS het droog en terecht stelt: “… de vraag is wel of het voorstel van CD&V het systeem grondig vereenvoudigt”.
2.Zorg op maat?
Hoe denkt CD&V voorts een zorg op maat te realiseren, wetende dat de grootte van de grootste samenstellende delen, het zogenaamde “Vlaanderen” en het zogenaamde “Wallonië”, relatief gezien bijna gelijk is aan die van het Belgische geheel? En waarom mogen de gewesten en de gemeenschappen een eigen beleid voeren en de gemeenten niet? Zijn er soms geen verschillen tussen gemeenten, arrondissementen en provincies? Gemeenten voeren trouwens vandaag al in andere domeinen een eigen beleid. Sterker nog, volgens CD&V zijn er teveel ministers nodig om Brussel te besturen, maar hebben een vijftal gemeenten in het oosten van het land (de Oostkantons) recht op een eigen minister van gezondheid… Begrijpe wie begrijpen kan!
3. Eigen bestuur?
Dat het eigen bestuur bovendien niet garant staat voor een beter bestuur, heeft de coronacrisis op een afdoende manier bewezen. De communautaire residentiële geriatrie faalde op funeste wijze in het beheer van de crisis wegens een gebrek aan coördinatie met de nationale minister. Door een gebrekkige aanvoer van beschermingsmaterieel van het “federale” niveau naar de rusthuizen zijn verschillende honderden mensen onnodig gestorven. Voor deze massamoord zijn de CD&V en de particratie aansprakelijk. Wanneer volgt het proces ?
CD&V heeft het ook moeilijk met “verschillen”. Waarom pleit de partij dan niet voor een opsplitsing van de EU? Of is iedereen daar gelijk?
Door het ontmantelen van het federale niveau, zal er trouwens nog meer overleg nodig zijn, zeker op crisismomenten. Meer overleg betekent ook meer blokkeringen en nog minder besluitvaardigheid dan vandaag. Kortom, alles wat men niet moet doen. Dit is een louter nationalistisch, onchristelijk en onmenselijk project. De CD&V is in feite even separatistisch als de N-VA of het “Vlaams” Belang, maar alleen verbergt ze dit achter een gordijn van hypocrisie door af en toe de schijn op te wekken dat ze niet tegen België is.
4. Een bestuur dat dicht bij de burger staat
Vierde ”argument”: volgens CD&V, moet men het bestuur dichter bij de bevolking brengen en dus regionaliseren of communautariseren.
Maar dat is slechts schijn. Want volgens die redenering, zou men de bevoegdheid niet moeten communautariseren (of regionaliseren) maar moeten „vergemeentelijken“. Het zijn immers de gemeenten die zich het dichtst bij de burger bevinden. De regio’s staan bijna zover van de burger af als de staat zelf omdat hun centrum zich hetzij te Brussel – de hoofdstad – hetzij te Namen bevindt. Slechts in Eupen bestaat er, op een absurde wijze, een belangrijk bestuur dat zich dicht bij de burger bevindt. Maar dan stelt zich of dit geen schending van de gelijkheid van de Belgen is. Waarom hebben enkele Duitstalige gemeenten immers een gemeenschapsbestuur nodig dat zo nabij is terwijl andere gemeenten van het Koninkrijk, waaronder de faciliteitengemeenten zoals Edingen (Henegouwen), Ronse (Oost-Vlaanderen) en Wemmel (Brabant), dat niet hebben?
Ofwel is CD&V dus zeer perfide, ofwel gewoon onwetend. In het laatste geval kunnen ze nog het Bijbels gezegde “Vader vergeef hen, want zij weten niet wat ze doen!” (Luc. 23:24), inroepen. Maar we vrezen ervoor. Een rechtgeaarde Belg stemt niet (meer) voor zo’n partij.
LES MENSONGES DU CD&V
Presque 10.000 morts suite à la crise du coronavirus ne suffisent apparemment pas pour que certains particrates et leurs complices se rendent compte de l’absurdité du fédéralisme linguistique. Lors d’un entretien accordé au journal De Tijd le 4 juin 2020, Margot Cloet, administrateur délégué de ‘Zorgnet-Icuro’ et de signature CD&V, appelle une fois de plus à un transfert de l’entièreté de la politique des soins de santé aux régions.
Selon cette demi-particrate, une telle mesure baisserait le nombre de ministres à trois. Le ministre Geens (CD&V) lui a donné raison. Il affirme vouloir une “unicité de commandement” (De Ochtend, VRT-Radio, 4 juin 2020). Celle-ci se situerait, selon lui, assez cyniquement au niveau des entités fédérées. Inouï. Els Van Hoof (CD&V), députée à la Chambre des Représentants, justifait sur la VRT la défédéralisation de la matière par le fait de pouvoir “organiser des soins sur mesure et proche des gens”.
Selon le B.U.B., cette analyse est à la fois inepte et risible.
1.De neuf à trois ministres?
Tout d’abord, il est faux de prétendre que le nombre de ministres de santé dans le modèle du CD&V diminuerait de neuf à trois. Ce ne sont pas les régions, mais bien les communautés qui sont compétentes en matière de soins de santé. Même si l’on rendait, à l’instar des allocations familiales, uniquement la Commission Commune Communautaire compétente en la matière, il y aurait encore et toujours au moins quatre ministres: un ministre “flamand”, un ministre “wallon”, un ministre bruxellois et un ministre de la communauté germanophone. Si en outre un ministre fédéral resterait compétent (ce qui n’est même pas nécessaire pour le CD&V ! ) le nombre augmenterait à cinq.
Pire encore, le CD&V souhaite non seulement garder un ministre bruxellois, mais également maintenir le pouvoir des deux grandes communautés à Bruxelles en matière de soins de santé. Chacun resterait compétent pour ses propres institutions. La VRT affirmait que “le parti ne souhaite pas se prononcer à propos du ministre de la région wallonne”. En somme, seul le ministre fédéral disparaîtrait, tandis que les autres huit ministres continueraient à exercer leurs compétences… La VRT le résume à juste titre ainsi: “… on se demande si la proposition du CD&V simplifie bien le système de façon sérieuse”.
2. Soins de santé sur mesure?
Comment le CD&V pense-t-il offrir des soins sur mesure en sachant que la taille des plus grandes composantes, la soi-disant “Flandre” et la soi-disant “Wallonie”, est presque égale à celle de la Belgique ? Pourquoi d’ailleurs les régions et les communautés peuvent-elles mener une politique propre tandis que les communes ne le peuvent pas ? N’y a-t’il pas de différences entre les communes, les arrondissements et les provinces? D’ailleurs, déjà à l’heure actuelle, les communes mènent une politique propre dans d’autres domaines. Qui plus est, selon le CD&V, il faut une myriade de ministres pour gouverner Bruxelles, mais quelques communes à l’Est du pays (les Cantons de l’Est) auraient droit à leur propre ministre de la santé… Comprenne qui pourra !
3. Gouvernance propre?
La crise du coronavirus a d’ailleurs prouvé de façon appropriée que la gouvernance propre ne garantit aucunement une gouvernance meilleure. Suite à un manque de coordination avec la ministre nationale, la gériatrie résidentielle (une matière communautarisée) a échoué péniblement dans la gestion de la crise. En raison de problèmes d’acheminement de matériel de protection du « fédéral » vers les maisons de repos, plusieurs centaines de personnes sont mortes inutilement. C’est le CD&V et l’entièreté de la particratie qui portent la lourde responsabilité pour ce massacre. Pour quand le procès?
Le CD&V semble également avoir des difficultés avec les “différences”. Pourquoi alors, ce parti ne plaide-t-il pas pour une scission de l’Union Européenne? Les différences n’existeraient-elles pas à ce niveau?
En démantelant le niveau national, les particrates devront d’ailleurs davantage se concerter, surtout pendant les moments de crise. Plus de concertation augmente aussi le risque de blocages. Ainsi, il y aura encore moins de décisions claires qu’aujourd’hui. Tout le contraire de ce qui doit être fait donc. Il s’agit d’un projet nationaliste, anti-chrétien et anti-humaniste. Dans les faits, le CD&V est aussi séparatiste que la N-VA ou le “Vlaams” Belang. Elle cache cette idéologie derrière un rideau de fumée hypocrite en faisant parfois semblant de ne pas être contre la Belgique. C’est la seule différence.
4. Pouvoir proche du citoyen
Quatrième ”argument” : selon le CD&V, il faut rapprocher le pouvoir du peuple et donc le régionaliser ou communautariser.
Mais il s’agit d’un leurre. En suivant ce raisonnement, il faudrait non régionaliser (of communautariser) mais communaliser la compétence puisque les communes sont les plus proches du peuple. Les régions sont presqu’aussi distantes que l’Etat puisque leur centre se trouve soit à Bruxelles, la capitale, soit à Namur. C’est uniquement à Eupen que l’on voit, de façon absurde, un pouvoir important très proche du peuple. Mais là se pose une question d’égalité entre les Belges. Pourquoi quelques communes germanophones ont un pouvoir communautaire si proche tandis que d’autres communes du Royaume, dont les communes à facilités comme Enghien (Hainaut), Renaix (Flandre orientale) et Wemmel (Brabant) en sont totalement privées ?
Soit le CD&V est perfide, soit le parti est ignorant. Dans le dernier cas, il pourrait encore invoquer le proverbe biblique: “Père, pardonnez-leur, car ils ne savent ce qu’ils font!” (Luc. 23:24). Toutefois, on craint le pire. Nul Belge qui se prend au sérieux ne peut (encore) voter pour un tel parti.
