Eerder berichtten we u al over Ludo Dierickx, de grote, Belgische staatsman die ons onlangs ontviel. De B.U.B. heeft altijd al goede contacten met hem onderhouden, ook al behoorde hij tot een andere partij. Dat is ook niet verwonderlijk: Dierickx had een visie op België die niet fel afweek van de onze. Wij zijn ten zeerste bekommerd om het feit dat de intellectuele nalatenschap van deze grote Belg en Europeaan niet bezoedeld wordt. Daarom achten we het ook onze plicht om mee te delen wat hij van onze partij vond.
Op 16 januari 2009 drukte Ludo in één van zijn vele mails dank uit voor de intellectuele discussies die we met hem voerden. Hij schreef toen: “Niemand in Vlaanderen (sic) kent mijn boek [Belgen op de tweesprong/Nationalisme onder het mes] beter dan Bruno [Yammine, t.t.z. het lid van de Partijraad van de B.U.B.].” Over onze voorzitter en stichter, Hans Van de Cauter, toonde hij zich in dat zelfde schrijven opgetogen: “Ik hoor Hans op de RTBF. Goed!”. Ludo verwees hiermee naar de interventies van onze voorzitter op de RTBF-radio (in het programma “Mise au point”), waar hij met scherpe vragen zowel het taalfederalisme als de politici die het in stand houden, aan de kaak stelt.
Zijn laatste politieke uitspraken, minder dan een week vóór zijn overlijden gedaan, aan een lid van de partijraad van de B.U.B. spreken boekdelen. Hij loofde er uitdrukkelijk onze voorzitter en zijn kwalitatief hoogstaande persberichten. Tevens toonde hij zich bezorgd om de toekomst van België. Hij zegde expliciet wat we allemaal weten: dat een meerderheid van 80 à 90% voor het behoud van de Belgische staat is. Daar voegde hij aan toe dat er buiten de B.U.B. geen énkele partij in België bestaat die de stem van deze mensen politiek kan kapitaliseren.
Kortom, wie van België houdt, stemt maar beter op de B.U.B.. Wie politiek actief wil zijn, wordt er best lid van. Let wel: onze partij wil hiermee geen politieke munt slaan uit de dood van Ludo Dierickx. We verwijzen hier in dat opzicht ook naar iets anders wat Ludo in dat laatste gesprek zegde: dat hij Mieke Vogels binnen zijn partij, Groen!, een uitstekende kracht vond in de strijd tegen het taalnationalisme. Dat is een grote eer en we hopen ten stelligste dat Mevr. Vogels, net als wij, de strijd tegen het nationalisme verder zet. Onze bedenking is echter: kàn dat wel binnen een taalgebonden partij die niet in heel België opkomt? Terecht loofde Ludo ook “De Groene Belg”, een nieuwe internetkrant, uitgegeven door Jan-Pieter Everaerts.
Ludo heeft er steeds op gedrukt dat niet de persoon telde in politiek, wel de ideeën. Hij had daarom ook een hekel aan ad hominem-discussies die hij – terecht – als tijdverlies afdeed. Mede daarom ook was er – we verwijzen nogmaals naar het gesprek – een latent ongenoegen aanwezig wat de top van B Plus betrof. B Plus, de federalistische organisatie waarvan hij aan de grondslag lag, bracht (naar eigen zeggen) niet (meer) wat hij ervan verwachtte. In private kringen kon Ludo zulke gevoelens uiten, maar in het openbaar was hij te tactvol om dat te zeggen.
Hiervoor verwijzen we trouwens naar de woorden van professor Paul Dirkx:
“Men kan zich natuurlijk afvragen waarom B-Plus zo nodig de reeds almachtige nationalisten een duwtje in de rug moeten geven. Goeie vraag. (…) Het gaat (de separatisten) om de afbraak van de Belgische welvaartstaat zoals die er bij ons in 1945 (…) gekomen is. De Nederlandstalige nieuwrijke burgerij (…) is een objectieve bondgenoot van de Franstalige burgerij: Leterme en Reynders, (…) hand in hand zien ze een fantastische, historische kans om ondermeer de sociale zekerheid te “moderniseren”, de werklozen te “responsabiliseren” (…) Wat is de staatshervorming anders? “Regionaliseren” en “federaliseren” zijn newspeak-woorden die orwelliaans liegen. Welnu, B-Plus wordt, voor een stuk, naar ik meen voor een te groot stuk, bemand door dat soort mensen. Dàt (…) is de trieste waarheid. En die mensen, die natuurlijk de ergste landverraders zijn, daar ze in naam van België lange tijd hoop gegeven hebben aan gewone burgers (…) terend op de nobele werkkracht en ideeën van onder meer een staatsman als Ludo Dierickx, hoeven daar niet eens cynisch voor te zijn.” (7 april 2008)
Om een lang verhaal kort te maken: het zijn niet de taalfederalisten, niet de nationalistische verbrekers van interpersoonlijke solidariteit die de eenheid van België zullen bewaren. Om ons taalnationalistische, immorele en contraproductieve systeem een halt toe te roepen, is er nood aan een intellectuele elite die om België geeft en ons land durft te verdedigen. De B.U.B. heeft al lang bewezen in deze beweging een voortrekker te zijn. Daarom zullen we ook winnen: de strijd van Ludo Dierickx tegen het taalnationalisme zal niet tevergeefs geweest zijn.
