ATTENDRE LA FIN DE LA PARTICRATIE EN BELGIQUE
Le dimanche 7 mai 2017, le candidat indépendant et centriste, Emmanuel Macron, a été élu président de la République française avec un score de 65% battant ainsi facilement sa rivale du Front national Marine Le Pen. Le B.U.B. y voit une victoire de la politique non particratique et centriste dans un pays unitaire.
Emmanuel Macron, ancien banquier et ancien ministre dans le gouvernement du président sortant, François Hollande (PS), a créé son propre mouvement nommé « En Marche » il y a à peine 1 an. Ce mouvement indépendant et centriste a ensuite connu un succès fulgurant presque anéantissant sur son chemin le PS français et fragilisant la droite.
Tout comme le mouvement de Macron, le B.U.B. se profile comme un parti et un mouvement indépendant et centriste. La victoire de Macron est donc sentie par nous comme une défaite de la particratie et une victoire de la politique centriste, étant un compromis entre la gauche et la droite. A l’instar de Macron, le B.U.B. entend aussi rassembler un maximum de Belges derrière son projet modéré, quoique clairement unitariste. Aussi le nouveau président français s’est engagé à ‘garantir l’unité de la nation’, tout en précisant vouloir s’adresser ‘à tout le peuple de la France’ et donner au pays ‘une sève nouvelle’. Les particrates ‚belges‘ qui applaudissent de manière hypocrite la victoire de Macron, vaudraient mieux prendre exemple sur lui.
Il convient aussi de souligner que la France est un pays unitaire avec un seul gouvernement et un seul parlement pour 66 millions d’habitants. A titre de comparaison: sur le territoire de l’ancienne province du Brabant, il y a pour 2,5 millions d’habitants 8 parlements et gouvernements différents (fédéral, région bruxelloise, trois commissions communautaires bruxelloises, région ‘wallonne’, communauté française, région et communauté ‘flamande’). Qui plus est, le système démocratique français permet l’émergence de nouvelles forces politiques, ce qui est loin d’être le cas en Belgique.
Cependant, le B.U.B. reste optimiste : les Belges commencent à se rendre compte que la solution Macron en France mérite une copie belgo-belge. Sans doute avec un peu moins d’Europe, mais avec d’autant plus de désir d’unité nationale.
NU WACHTEN OP HET EINDE VAN DE PARTICRATIE IN BELGIË
Op zondag 7 mei 2017 werd de onafhankelijke centrumkandidaat Emmanuel Macron tot president van de Franse Republiek verkozen. Hij behaalde een score van 65% en versloeg zo gemakkelijk zijn rivaal van het Front National, Marine Le Pen. Voor de B.U.B. betreft het hier een overwinning van de niet-particratische centrum-politiek in een unitaire staat.
Emmanuel Macron, voormalig bankier en oud-minister in de regering van de uittredende president, François Hollande (PS), richtte amper één jaar geleden zijn eigen beweging op, « En Marche » genaamd. Deze onafhankelijke centrumbeweging kende vervolgens een daverend succes, waarbij ze op haar weg de PS bijna verpulverde en rechts verzwakte.
Net als de beweging van Macron, profileert de B.U.B. zich als een onafhankelijke centrumpartij en -beweging. Vandaar dat de overwinning van Macron voor ons aanvoelt als een nederlaag van de particratie en een triomf van de centrumpolitiek, die een compromis vormt tussen links en rechts. Net als Macron wil de B.U.B. zoveel mogelijk mensen achter haar gematigd, maar tegelijk uitgesproken unitaristisch project scharen. Ook de nieuwe Franse president verbond er zich toe de ‘eenheid van de natie te waarborgen’, waarbij hij benadrukte dat hij zich ‘tot de hele Franse bevolking’ wou richten en het land ‘een nieuwe levenskracht’ wenst te geven. De ‚Belgische‘ particraten die op een hypocriete wijze de overwinning van Macron toejuichen, zouden beter een voorbeeld nemen aan hem.
Tevens dient benadrukt te worden dat Frankrijk een unitaire staat is met één enkel parlement en één enkele regering voor 66 miljoen inwoners. Ter vergelijking: op het grondgebied van de voormalige provincie Brabant bestaan er voor 2,5 miljoen inwoners 8 verschillende parlementen en regeringen (federaal, Brussels gewest, drie Brusselse gemeenschapscommissies, ‘Waals’ gewest, ‘Franse’ gemeenschap, ‘Vlaams’ gewest en gemeenschap). Bovendien laat het Franse democratische systeem nieuwe politieke krachten toe om zich te ontplooien, wat in België zeker niet het geval is.
De B.U.B. blijft echter optimistisch : de Belgen beginnen te beseffen dat een oplossing zoals die van Macron in Frankrijk een Belgische kopie verdient. Zonder twijfel met wat minder Europa, maar met des te meer wil tot nationale eenheid.
