VICTIME DU NATIONALISME « FLAMAND »
Le 2 janvier 2017, un article paru dans la presse du nord du pays a étonné plus d’un. Le célèbre régisseur anversois Robbe De Hert (° 1942) vit dans un petit appartement du CPAS parmi les souris. Il a besoin de 100.000 € pour terminer un documentaire nommé Hollywood aan de Schelde (« Hollywood à l’Escaut »).
Robbe De Hert a réalisé des films connus (hélas uniquement dans le nord de notre pays – scission de la culture oblige) comme « De Witte van Zichem » (1980), “Zware Jongens » (1984) en “Lijmen/Het Been” (2000).
Depuis qu’il s’était présenté à Anvers lors des élections communales de 2012 sur une liste électorale alternative, gauchiste et pro-belge appelée « Rood » (liste qui était pour la plupart composée d’anciens membres de la sp.a), il ne recevait plus de subsides du gouvernement « flamand », ce qui a provoqué sa descente en enfer.
Le programme électoral de “Rood” de 2011 précisait: “La situation politique en Belgique est explosive. L’existence de notre pays est menacée. […] La N-VA séparatiste cherche à déstabiliser davantage le pays […]. La tâche de la gauche est de formuler une réponse fondamentale à la politique néolibérale et à sa variante flamingante. Celles-ci veulent porter atteinte à la solidarité de manière fondamentale et irréversible. Les nationalistes souhaitent une Flandre indépendante de droite et le détricotage de la Belgique ainsi que de sa protection sociale. La réforme de l’Etat est réduite à une opération de pure scission de compétences et de niveaux de pouvoir, indépendamment de l’utilité ou de la rationalité de ces scissions […] On ne veut plus attendre le moment où le sp.a sortira de son coma”. (lien)
On comprend à quel point le gouvernement “flamand” de l’époque, au sein duquel siégeaient tant le Sp.a que la N-VA, fut agacé par ces propos.
Actuellement, De Hert n’a plus de ressources financières ayant investi 100.000 € de sa propre poche dans son projet de documentaire.
Entretemps, des citoyens se sont mobilisés en démarrant une campagne en faveur du régisseur sur internet. Ainsi, une somme de 25.000 € aurait déjà été récoltée. Le B.U.B. espère que Robbe De Hert réunira les fonds nécessaires pour terminer son documentaire, qui ne va certainement pas plaire au régime en place à Anvers et dans la région des flamingants. Attention cependant : comme d’autres, le B.U.B. avertit de ne pas verser des dons sur le compte personnel de De Hert afin qu’ils ne soient pas saisis par ses créanciers. Les promoteurs de l’action devraient créer une ASBL ou une fondation privée ayant comme but spécifique le tournage du film.
Pour le B.U.B., Robbe De Hert est une victime du nationalisme « flamand ». En effet, le gouvernement ‘flamand’, nécessairement composé de flamingants, se désintéresse d’artistes pro-belges qui ne défendent pas les thèses nationalistes flamingantes. Sinon, De Hert serait maintenant un régisseur nanti comme son collègue flamingant Jan Verheyen, un autre régisseur célèbre, qui n’a jamais caché ses sympathies pour la N-VA. Dans ce régime flamingant, la culture et le talent sont sacrifiés sur l’autel du nationalisme linguistique.
SLACHTOFFER VAN HET ‚VLAAMS‘-NATIONALISME
Op 4 januari 2017 liet een artikel in de pers van het noorden van het land velen niet onbetuigd. De bekende Antwerpse filmmaker Robbe De Hert (° 1942) woont in een klein appartement van het OCMW tussen de muizen. Hij heeft 100.000 € nodig om een documentaire genaamd „Hollywood aan de Schelde“ te beëindigen.
Robbe De Hert, die helaas enkel in het noorden van ons land bekend is – een gevolg van de splitsing van cultuur – heeft bekende films gemaakt zoals „De Witte Van Zichem“ (1980), “Zware Jongens (1984) en “Lijmen/Het Been” (2000).
Sinds hij zich in Antwerpen kandidaat had gesteld op een alternatieve, linkse en pro-Belgische kieslijst „Rood“ (die voornamelijk bestond uit voormalige sp.a-leden) voor de gemeenteverkiezingen van 2012 ontving hij geen subsidies van de „Vlaamse” regering meer, waardoor hij aan lager wal geraakte.
Het kiesprogramma van “Rood” uit 2011 stelde: “De politieke situatie in België is explosief. Ons land wordt in zijn voortbestaan bedreigd. […] De separatistische N-VA tracht het land verder te destabiliseren […]. Links heeft als taak een fundamenteel antwoord te bieden op het neoliberale beleid en zijn Vlaams-nationalistische variant die beide de solidariteit fundamenteel en onomkeerbaar willen aantasten. De nationalisten willen een onafhankelijk, rechts Vlaanderen en de ontmanteling van België en haar sociale bescherming. De staatshervorming wordt gereduceerd tot het steeds verder opsplitsen van bevoegdheden en bestuursniveaus, ongeacht de relevantie of de rationaliteit ervan. […] Wij willen niet langer wachten tot de Sp.a uit haar coma ontwaakt”. (link)
Men begrijpt hoezeer de “Vlaamse” regering, waar zowel de Sp.a als de N-VA toen deel van uitmaakten, hierdoor geërgergd was.
Momenteel heeft De Hert geen financiële middelen meer nadat hij 100.000 € uit zijn eigen zak in zijn documentaireproject heeft geïnvesteerd.
Ondertussen hebben burgers zich gemobiliseerd en zijn een internetcapagne ten voordele van de regisseur gestart. Zo zou reeds een som van 25.000 € opgehaald zijn. De B.U.B. hoopt dat Robbe De Hert de nodige fondsen zal kunnen verzamelen om zijn documentaire te kunnen afwerken, die het regime in Antwerpen en in de flamingantenregio zeker niet zal aanstaan. Maar opgelet: zoals anderen, wijst de B.U.B. erop dat er geen giften op de persoonlijke rekening van De Hert mogen gestort worden omdat die riskeren in beslag genomen te worden door zijn schuldeisers. De initiatiefnemers richten best een VZW of een private stichting op met als specifiek doel het draaien van de film.
Voor de B.U.B. is Robbe De Hert een slachtoffer van het „Vlaams“-nationalisme. De „Vlaamse“ regering, noodzakelijkerwijze samengesteld uit flaminganten, heeft geen interesse voor pro-Belgische artiesten, die niet de flamingantische stellingen verdedigen. Anders zou De Hert vandaag een rijke regisseur zijn zoals zijn flamingantische collega Jan Verheyen, een andere bekende filmmaker, die zijn sympathieën voor de N-VA nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. In dit flamingantisch regime worden cultuur en talent opgeofferd op het altaar van het taalnationalisme.
