UNITAIR BELGIE OF NIETS – BELGIQUE UNITAIRE OU RIEN

ALLE WEGEN LEIDEN NAAR EEN UNITAIR BELGIE OF NAAR … KOSOVO

De onderhandelingen voor de vorming van een nieuwe regering zijn weer in het slop. Dit is uiteraard geen verrassing, maar een zeer logisch gevolg van de taalapartheidspolitiek die sinds de eerste staatshervorming van 1970 in België wordt gevoerd. Ofwel gaan we nu naar een nieuw unitair en tweetalig België ofwel naar de Kosovaarse hel.

België kan niet zonder geweld of zware crisis gesplitst worden. Bovendien willen de meeste Belgen  geen separatisme, maar een goed werkende staat. Er kan ook geen duidelijke staatsgrens getrokken worden. De enige degelijke oplossing ligt dan ook in een integrale vervanging van de huidige nationalistische particratie en de totale afschaffing van het taalapartheidsregime, genaamd federalisme. Een unitair en tweetalig koninkrijk is het enig alternatief voor chaos, verval en zelfs burgeroorlog zoals in het na tien jaar zware strijd nog niet onafhankelijke Kosovo, dat als bijnaam heeft: “the land of the living past”.

Kan dit ook in België? Voor het uitlokken van geweld bestaan slechts enkele heethoofden… Est-ce également possible en Belgique? Pour susciter la violence, quelques extrémistes suffisent… Photo – foto: www.kosovo.net

Als de politici voor het Kosovaarse scenario kiezen, dus voor het “niets-zijn”, moeten ze dat duidelijk zeggen. Als ze de hel vragen, zullen ze de hel krijgen.

In een unitair België zou er geen probleem BHV zijn, geen financieringswet (tenzij misschien voor de provincies), geen financieringsprobleem voor Brussel, geen probleem van bevoegdheidsverdelingen, geen zes regeringen en zes parlementen. De B.U.B. belooft weliswaar niet de hemel op aarde – er zullen altijd nationalistische onruststokers blijven rondlopen – maar een stabiel en unitair België met  multipolaire decentralisatie op basis van de 9 historische provincies zoals in Zwitserland en Canada.

De geschiedenis leert ons dat open en tolerante maatschappijen het meest welvarend zijn (bijvoorbeeld: de Verenigde Staten). Gesloten en wereldvreemde maatschappijen daarentegen zijn maatschappijen in verval. De keuze voor een unitair België kan dan ook een louter rationele keuze zijn om onze portemonnaie en de toekomst van onze kinderen veilig te stellen.

 

TOUS LES CHEMINS MENENT VERS UNE BELGIQUE UNITAIRE OU VERS… LE KOSOVO

Les négociations pour la formation d’un nouveau gouvernement sont de nouveau dans l’impasse. Ceci n’est évidemment pas une surprise, mais la suite logique de la politique d’apartheid linguistique qui est menée en Belgique depuis la première réforme de l’Etat de 1970. Soit, nous évoluons vers une nouvelle Belgique unitaire et bilingue soit vers l’enfer kosovare.

La Belgique ne peut être scindée sans violence ou sans une grave crise. En outre, la plupart des Belges ne veulent pas de séparatisme, mais un Etat qui fonctionne bien. Qui plus est, on ne peut tracer une frontière étatique claire. Par conséquent, la seule solution se trouve dans le remplacement intégral de la particratie nationaliste actuelle et la suppression totale du régime d’apartheid linguistique, nommé fédéralisme. Un royaume unitaire et bilingue constitue la seule alternative au chaos, au déclin, voire à la guerre civile comme au Kosovo, qui n’est toujours pas indépendant après 10 ans de lutte acharnée et qui est dénommé “the land of the living past”. Si les politiciens optent pour le scénario kosovare, donc pour le fait d’être « rien », ils doivent nous le dire clairement. Lorsqu’ils demandent l’enfer, ils l’auront assurément.

Dans une Belgique unitaire, il n’y aurait pas de problème BHV, pas de loi de financement (à part pour les provinces peut-être), pas de problème de financement de Bruxelles, pas de problème de répartition de compétences et non 6 gouvernements et 6 parlements. Tout en ne promettant pas le ciel sur terre – il y aura en effet toujours des trouble-fête nationalistes – le B.U.B. préconise une Belgique unitaire et stable sur la base d’une décentralisation provinciale comme en Suisse et au Canada.

L’Histoire nous apprend que les sociétés ouvertes et tolérantes sont les plus prospères (p. ex. Etats-Unis). Les sociétés fermées et discriminantes sont en revanche condamnées au déclin. Le choix d’une Belgique unitaire peut donc être un choix purement rationnel afin de sauvegarder notre portefeuille et l’avenir de nos enfants.