Afbeelding – Image: Des flamingants à un camp d’été à Cracovie en Pologne en 2018 (Source: vbj.org, d’où la photo a été enlevée) – Flaminganten op zomerkamp in Krakau, Polen in 2018 (Bron: vbj.org, waarop de foto werd verwijderd)
DE VOORZITTER VAN DE N-VA WIL DE BELGISCHE GRONDWET BUITEN SPEL ZETTEN
De voorzitter van de N-VA, Bart De Wever, maakte op gemene manier gebruik van de uitschakeling van de Rode Duivels door Italië in de kwartfinales van EURO 2020 op 2 juli 2021. Juist op dat moment vond hij – op naïeve wijze – de tijd rijp om zijn separatistische plannen te verduidelijken. Enkele dagen later voegde hij er een ongrondwettelijke en zelfs gewelddadige dimensie aan toe.
Separatisme
Op 3 juli 3021 lanceerde de politicus op Radio 1 het idee van een nieuwe onderhandeling over een staatshervorming. Daarmee sprak hij zijn eerdere uitspraak uit 2012 tegen volgens de welke hij zei niet meer in klassieke staatshervormingen te geloven. De separatistische particraat zou een staatshervorming deze keer nogmaals met de regionalistische PS regelen, net zoals tijdens de zomer van 2020, toen dat niet gelukt is. Het doel daarvan zou zijn om tot een, aldus De Wever, “ordentelijk scheidingsakkoord” te komen. Dit taalgebruik komt overeen met hetwelk de notoire separatist Gerolf Annemans (VB) in zijn boek van een tiental jaar geleden gebruikte (De Ordelijke Opdeling van België).
Puur separatisme dus. De N-VA beweerde tot op heden nochtans dat het confederalisme waarnaar de partij streeft, geen separatisme was. De B.U.B. heeft deze stelling echter steeds bestreden. Confederalisme is immers een internationaal verdrag tussen twee of meer onafhankelijke staten. Door openlijk over een “scheidingsakkoord” te spreken, geeft de N-VA nu bij monde van haar voorzitter toe dat confederalisme eigenlijk niet meer dan een omfloerste term is om separatisme te beschrijven. Dat separatisme staat overigens als doel in artikel 1 van de statuten van de partij van De Wever.
De Grondwet opzij schuiven
Zes dagen later, op 9 juli 2021, ging De Wever nog een stap verder in de Krant van West-Vlaanderen. Waar hij op Radio 1 nog beweerd had binnen de wettelijkheid te willen blijven, verklaarde hij nu bijna niet meer te geloven dat er in België nog iets op legalistische wijze kon gebeuren. Een enorme contradictie dus.
Voor een nieuwe staatshervorming, aldus De Wever, moet de regel van de Belgische Grondwet die stelt dat er een twee derde meerderheid nodig is voor een grondwetswijziging niet meer gerespecteerd worden in het kader van een nieuwe staatshervorming. De Wever, die in het ‘Vlaams’ parlement zetelt, heeft nochtans getrouwheid aan de Belgische Grondwet gezworen… Men kan zich de heisa inbeelden als een moslim-Belg zou voorstellen om de Grondwet opzij te schuiven om de sharia in het Belgisch recht in te voeren…
De uitspraak van de particraat is overigens niet nieuw. Ook in maart 2012 zei hij dat de Belgische grondwet desnoods opzij geschoven moest worden om het confederalisme – dus het separatisme – door te duwen. Duidelijker kan het niet. Een 2/3de meerderheid bereiken, die nodig is om de Grondwet legaal te hervormen, is volgens de extreemrechtse separatist “haast onmogelijk geworden”.
Met zijn ‘coup’ verwijst De Wever naar het akkoord van Loppem van 1918 toen in de periode vlak na de Eerste Wereldoorlog een historisch akkoord met alle grote partijen werd bereikt om bij gewone wet in 1919 het enkelvoudig mannenstemrecht in te voeren. Deze wet was op een brede consensus in de maatschappij gesteund en in 1921 werd deze ongrondwettelijke wetswijziging door de grondwetgever met een tweederde meerderheid bekrachtigd. Zowel deze consensus, de urgentie van dat moment alsook de navolgende grondwetswijziging verzwijgen de separatisten graag. Deze omstandigheden zijn vandaag volledig afwezig. Bovendien is een wijziging van het kiesrecht een relatief kleine en technische ingreep, de splitsing van België is dat natuurlijk niet. De Wever vergelijkt dus appelen met peren.
De frustratie van de flaminganten ligt ongetwijfeld in het feit dat hun enorme politieke macht contrasteert met hun onmogelijkheid om hun einddoel, het separatisme, te bereiken. Eerder wees de B.U.B. er al op dat er in 2024 zeer waarschijnlijk geen 2/3de meerderheid, die vereist is om de staat te hervormen, bereikt zou kunnen worden (zie deze link), laat staan een meerderheid in elke taalgroep, nodig om bijzondere wetten (die de overdracht van bevoegdheden en middelen naar de deelstaten regelen) te wijzigen. Louter met steun van de PS zal de N-VA in het “federaal” parlement zelfs geen gewone meerderheid bereiken.
Omdat een 2/3de meerderheid onmogelijk is, wil De Wever zijn nationalistisch plan met een gewone meerderheid realiseren. Op die manier meent hij de Grondwet opzij te kunnen schuiven. Dit zouden twee schendingen van de Grondwet zijn. Allereerst kan men, zoals gezegd, met een gewone meerderheid de Grondwet niet herzien. Ten tweede is het verboden om de Grondwet op te schorten, laat staan af te schaffen, zelfs met een 2/3de meerderheid (art. 187 Belg. Grondwet).
Overigens schreef de B.U.B. al op 4 november 2013, enkele dagen nadat de N-VA haar confederale plannen onthulde:
”[De N-VA] wil […] een “vrijwillige, […] samenwerking” tussen het zogezegde “Vlaanderen” en zogezegde “Wallonië” binnen een “Belgische confederatie”. De twee genoemde entiteiten zouden elk een eigen grondwet krijgen en zouden met elkaar een vrijblijvend “grondverdrag” afsluiten over bevoegdheden die ze nog samen willen uitoefenen. Hiervoor zou men wel de Belgische Grondwet moeten opzeggen, wat ongrondwettelijk is.” (link)
Dat een bijzondere meerderheid onmogelijk is, heeft te maken met het feit dat steeds meer stemmen naar extreemlinks (PVDA) of extreemrechts (VB) gaan, twee partijen die toch nooit een staatshervorming goedkeuren, alsook met het feit dat volgens de meest recente peilingen het aantal separatisten stagneert op zo’n 10% van de Noord-Belgen. Bovendien wil een groeiend aantal Noord-Belgen van nu al 70% meer België of zelfs een unitair België. De separatisten zijn dus in werkelijkheid een kleine minderheid. Er is een grote discrepantie tussen wat de particratie en in bijzonderheid de N-VA wil en wat de bevolking wil. De Wever weet dit en wil dus de meerderheid van de Belgen bedriegen door opnieuw een akkoord achter gesloten deuren te onderhandelen zonder de goedkeuring van de bevolking en zonder referendum i.t.t. zijn separatistische vrienden in Catalonië en Schotland. Voor de B.U.B. is dat niet alleen onaanvaardbaar, maar ook respectloos.
Dreiging met geweld
Wat De Wever zegt is straffe taal, maar dat alles zou nog redelijk folkloristisch en “déjà vu” zijn, als De Wever er niet het volgende dreigement aan had toegevoegd: “Als we na 2024 opnieuw een onherkenbare bestuursbrei krijgen zoals Vivaldi, dan voorspel ik een implosie van het systeem […] Ik sluit zelfs burgerlijke onlusten niet uit. Dat mensen elkaar te lijf gaan op straat”. Kortom, als men hem zijn staatsgreep niet gunt, sluit de separatist geweld niet uit.
Deze woorden vertonen een opvallende gelijkenis met wat Slobodan Milosevic, de voormalige president van Servië, die later wegens oorlogsmisdaden voor het Joegoslavië-tribunaal moest verschijnen, op 28 juni 1989, twee jaar vóór de oorlog, verklaarde: “We moeten opnieuw strijd voeren. Geen gewapende strijd weliswaar, al mogen we die niet uitsluiten”. De journaliste Bertrand Henne waarschuwde terecht de Belgen op de site van de RTBF (13.07.21) : « De staatsgreep of een burgeroorlog”, dat is zonder te overdrijven hoe de toekomst zich voor Bart De Wever aandient”.
Het is niet duidelijk of De Wever zelf dreigt met geweld of er alleen voor waarschuwt, maar we mogen er zeker van zijn dat hij de kleine wereld van de separatisten goed kent en bepaalde recente gebeurtenissen tonen aan vanwaar dat geweld zal komen, zoals het “Vlaams”-nationaal trainingskamp van de VB-jongeren in Polen in 2018 (foto) alsook de daden en plannen van de losgeslagen militair Jürgen Conings in mei 2021.
We merken ook op dat op 11 juli 2021, de dag van het feest van de « Vlaams »-nationalisten, De Wever verklaarde allereerst een autonoom « Vlaanderen » te wensen om op langere termijn een « hereniging » (sic !) van de Nederlanden te verwezenlijken. Anders gezegd, de voorzitter van de N-VA wil dat het Koninkrijk der Nederlanden « Vlaanderen » annexeert. Of dit plan op veel bijval bij de Noord-Belgen zou kunnen rekenen, is nog zeer de vraag.
Nood aan een referendum !
De oproep om de Grondwet te schenden om België op te splitsen en om vervolgens het zogenaamde “Vlaanderen” bij Nederland te voegen) samen met omfloerste dreigementen van geweld, vormen een nieuwe stap in de steeds agressievere houding van de separatisten. We weten sinds Jürgen Conings dat één fanaticus al voldoende is om terreur te zaaien. De B.U.B. hoopt dat de Staatsveiligheid, onze Belgische “Verfassungsschutz”, de flamingantische beweging scrupuleus in de gaten houdt en dat de unitaristen niet zelf tot bewapening moeten overgaan om zich te verdedigen tegen separatistisch geweld. Al sinds 2016 hamert de B.U.B. als enige groepering op de noodzaak van een referendum met verschillende rondes over de gewenste staatsstructuur (zie deze link). Het is het enige alternatief om de Belgen uit het politiek-institutioneel moeras te halen.
LE PRESIDENT DE LA N-VA ENTEND ECARTER LA CONSTITUTION BELGE
Le président de la N-VA, Bart De Wever, a profité de façon cynique de l’élimination des Diables Rouges par l’Italie en quarts de finale de l’EURO 2020 le 2 juillet 2021. Exactement le lendemain, il croyait naïvement que le moment était venu pour fournir des détails sur ses plans séparatistes. Quelques jours plus tard, il y a ajouté une dimension inconstitutionnelle, voire violente.
Le séparatisme
Le 3 juillet 3021, le politicien lançait sur la première radio de la VRT l’idée d’une nouvelle négociation sur une réforme de l’État. Ainsi, il contredisait sa propre déclaration antérieure de 2012 selon laquelle il ne croyait plus aux réformes de l’Etat classiques. Le particrate séparatiste disait vouloir négocier de nouveau une réforme de l’État avec le PS régionaliste comme durant l’été 2020, lorsque sa tentative a échoué. L’objectif serait, selon De Wever, de parvenir à un « accord de séparation ordonnée ». Ce langage correspond à celui utilisé par le séparatiste notoire Gerolf Annemans (VB) dans son livre d’il y a une dizaine d’années (De Ordelijke Opdeling van België).
Il s’agit donc de séparatisme pur et dur. Cependant, la N-VA a jusqu’à maintenant affirmé que le confédéralisme auquel le parti aspire n’était pas du séparatisme. Le B.U.B. a toujours contesté cette assertion. Le confédéralisme constitue en effet un traité international entre deux ou plusieurs Etats indépendants. En parlant ouvertement d’un « accord de séparation », la N-VA admet désormais par la bouche de son président que le confédéralisme n’est en réalité qu’un terme voilé pour viser le séparatisme. D’ailleurs, le séparatisme est l’objectif prévu par l’article 1er des statuts du parti de De Wever.
Suspendre la Constitution
Six jours plus tard, le 9 juillet 2021, De Wever a franchi un pas de plus dans le journal Krant van West-Vlaanderen. Alors qu’il avait encore affirmé le 3 juillet qu’il souhaitait rester dans le cadre légal, il changeait son fusil d’épaule en déclarant que la voie légaliste ne pouvait plus fonctionner en Belgique. Une contradiction énorme.
Selon De Wever, la règle de la majorité de deux tiers prévue par la Constitution belge pour modifier cette dernière ne devrait plus être respectée dans le cadre d’une nouvelle réforme de l’Etat. De Wever, qui siège au parlement « flamand», a pourtant juré fidélité à la Constitution belge… On imagine le tollé si un musulman belge déclarait vouloir écarter la Constitution pour introduire la sharia dans le droit belge…
La déclaration du particrate n’est cependant pas neuve. En mars 2012, il a déclaré que la Constitution belge devait être suspendue si nécessaire afin de réaliser le confédéralisme – c’est-à-dire le séparatisme. Cela ne manquait pas de clarté. Selon ce séparatiste d’extrême droite, atteindre la majorité des 2/3, nécessaire pour réformer légalement la Constitution, est devenu “presque impossible”.
Par ce « coup», De Wever fait référence à l’accord de Loppem de 1918, lorsqu’au sortir de la Première Guerre Mondiale un accord historique a été conclu avec tous les grands partis pour introduire le suffrage universel masculin par une simple loi en 1919, mais qui était soutenue par un large consensus dans la société. En 1921, cette modification inconstitutionnelle a été régularisée par une modification constitutionnelle à la majorité des deux tiers. Les séparatistes passent sous silence ce consensus national, la ratification ultérieure ainsi que l’urgence de la situation. Ces éléments sont aujourd’hui totalement absent. De plus, une modification du droit de vote est une intervention relativement mineure et technique, tandis que la suppression de l’Etat ne l’est sûrement pas. De Wever compare donc des pommes et des poires.
La frustration des flamingants est sans doute due au fait que leur pouvoir énorme contraste singulièrement avec l’impossibilité de réaliser leur but ultime, c’est-à-dire le séparatisme. A cet égard, le B.U.B. avait déjà souligné qu’il est très peu probable qu’une majorité des 2/3 requise pour réformer l’État puisse être atteinte en 2024 (voir ce lien), sans parler d’une majorité simple dans chaque groupe linguistique, nécessaire pour modifier les lois spéciales (qui règlent le transfert de compétences et de moyens vers les entités fédérées). Et l’appui du seul PS ne permettra même pas à la N-VA d’atteindre une majorité simple au parlement « fédéral ».
Vu qu’une majorité des 2/3 est impossible, De Wever entend réaliser son projet nationaliste à la majorité simple. Il espère ainsi pouvoir suspendre la Constitution. Or, il s’agirait de deux violations de la Constitution. Tout d’abord, il est interdit, comme déjà souligné, de modifier la Constitution à la majorité simple. En outre, il est interdit de suspendre et a fortiori d’abolir la Constitution (art. 187 Const. belge).
Déjà le 4 novembre 2013, quelques jours après que la N-VA avait dévoilé ses plans confédéraux, le B.U.B. écrivait:
“[La N-VA] désire « […] une coopération volontaire» entre la soi-disant « Flandre » et la soi-disant « Wallonie » au sein d’une « confédération belge ». Les deux entités nommées seraient dotées d’une constitution propre et concluraient un traité de base sur des compétences que les entités voudraient encore exercer ensemble, mais qui serait toutefois non contraignant. Il en résulterait notamment l’abandon de la Constitution belge, ce qui constitue un acte inconstitutionnel” (voir ce lien)
L’impossibilité de réunir les deux tiers des votes tient au fait que les électeurs votent de plus en plus pour l’extrême gauche (PTB) et l’extrême droite (VB), deux partis qui n’approuveront jamais une réforme de l’État, ainsi qu’au fait que le nombre de séparatistes stagne selon les derniers sondages: environ 10 % des Belges du Nord. Qui plus est, un nombre croissant des Belges du Nord (déjà 70 % à l’heure actuelle) souhaite plus de Belgique, voire une Belgique unitaire. Les séparatistes ne sont donc qu’une petite minorité. Il existe un décalage énorme entre ce que la particratie et en premier lieu la N-VA veut et ce que la population souhaite au niveau de l’avenir du pays. De Wever le sait très bien et entend donc tromper la majorité des Belges en négociant de nouveau un accord à huis clos sans l’aval de la population et sans référendum à la différence de ses amis séparatistes en Catalogne et en Ecosse. Pour le B.U.B., ce n’est pas seulement inacceptable, mais aussi irrespectueux.
Menace de violence
Fort de café , mais tout cela serait encore assez folklorique si De Wever n’avait pas utilisé ces paroles menaçantes : « Si après 2024, nous aurons de nouveau un imbroglio gouvernemental scandaleux comme Vivaldi, alors je prédis une implosion du système […] Je n’exclus même pas des troubles civils. Que les gens s’attaquent les uns les autres en rue ». Bref, s’il n’obtient pas son coup d’État, le séparatiste n’exclut pas la violence.
Ces propos sont similaires à ceux tenus par Slobodan Milosevic, l’ancien président de la Serbie, jugé pour crimes de guerre devant le Tribunal Pénal international. Le 28 juin 1989, deux ans avant la guerre, il déclarait : « nous nous trouvons de nouveau en lutte, de nouveau nous devons nous battre. Bien sûr, il ne s’agit pas d’une lutte armée, mais on ne peut l’exclure ». A juste titre, le journaliste Bertrand Henne a mis en garde les Belges sur le site de la RTBF (13.07.21) : « Le coup d’État ou la guerre civile”, voilà sans exagérer comment se présente l’avenir pour Bart De Wever”.
Il n’est pas clair si De Wever menace d’actions violentes ou en avertit, mais on peut être certain qu’il connaît le petit monde des séparatistes et certains événements récents démontrent d’où viendra cette violence, comme le camp d’entraînement flamingant des jeunes du VB en Pologne en 2018 ainsi que les actes et les plans du soldat déséquilibré Jürgen Conings en mai 2021.
Notons également que le 11 juillet 2021, le jour de la fête des nationalistes « flamands », De Wever a déclaré qu’il souhaitait d’abord une « Flandre » autonome pour réaliser à long terme une « réunification » (sic !) des Pays-Bas. Autrement dit, le président de la N-VA souhaite que le Royaume des Pays-Bas annexe la « Flandre ». Le B.U.B. doute fort que ce projet soit partagé par une grande partie des Belges du nord…
Un référendum s’impose !
L’appel à violer la Constitution pour diviser la Belgique pour ensuite annexer la „Flandre“ à la Hollande, accompagné de menaces de violence feutrées, constitue une nouvelle étape dans l’attitude de plus en plus agressive du mouvement séparatiste en Belgique. On sait depuis Jürgen Conings d’un seul fanatique suffit déjà pour semer la terreur. Le B.U.B. espère que la Sûreté de l’Etat, la « Verfassungsschutz » belge, surveillera scrupuleusement le mouvement flamingant et que les unitaristes ne devront pas s’armer pour se défendre contre la violence séparatiste. Déjà depuis 2016, le B.U.B., en tant que seul groupement, souligne la nécessité d’organiser un référendum à plusieurs tours sur la structure étatique souhaitée (voir ce lien). Il s’agit de la seule alternative pour faire sortir les Belges du marasme politico-institutionnel.
